คิดอีกทีก่อนพาลูกไปแข่งคลาน
วันนี้ขอเล่าประสบการณ์การพาลูกไปแข่งคลานที่งานซื้อขายของแม่และเด็กที่จัดเป็นประจำปีละหลายครั้งค่ะ
Photo by Jordan Christian on Unsplash
ถ้าจำได้งานแข่งคลานมีที่มาจากรายการศึกวัดใจสไตล์บูชิโดของยูบีซี (ใครจำได้นี่รู้วัยเลย 😁) ที่มีสโลแกนติดหูว่า 'ถ้าทำได้ให้ล้านเยน!!!!!'
พอหลังจากดูรายการนี้ เชื่อว่าบรรดาแม่ๆ หลายคนจะต้องอยากพาลูกของตัวเองไปแข่งรายการนี้แน่นอน
พอบริษัทผ้าอ้อมสำเร็จรูปจัดแข่งคลานที่งานแฟร์เพื่อคุณแม่และเด็กมีเหรอฉันจะพลาด ซึ่งตอนนั้นเจ้าคนเล็กของฉันอายุเกือบครบขวบแล้ว นั่นหมายความว่าถ้าพลาดอีกคราวนี้ เค้าจะอายุเกินและลงแข่งครั้งหน้าไม่ได้แลแน่นอน (อาจจะได้แค่แข่งรถไถ) ดังนั้นพอเค้าเปิดให้ลงทะเบียน ฉันก็รีบจัดการด้วยความกลัวว่าที่จะเต็มสุดฤทธิ์ (สนอง need แม่ล้วนๆ) 😤
พอวันงานแข่งมาถึง เราไปถึงสถานที่แข่งประมาณ 11 โมง ทางบริษัทมีให้รายงานตัวแบบใครมาก่อนได้ก่อนเพื่อจัดคิวแข่ง ฉันได้คิวแข่งประมาณบ่ายโมงครึ่งซึ่งเป็นรอบที่ 2 ของการแข่งรอบบ่าย
พอเวลาเที่ยงครึ่ง ฉันกลับมาที่บูทเพื่อรอเวลา เจ้าหน้าที่ให้เตรียมพร้อมเปลี่ยนชุดและผ้าอ้อม เราทุกคนเดินมาที่ลานแข่งที่ ณ ตอนนี้แปรสภาพเหมือนสนามรบไปเรียบร้อย (ช็อคเล็กๆ) เพราะมีสไลด์เดอร์เป่าลม บ่อบอล และของเล่นต่างๆ เพื่อให้เด็กเล่นเต็มพื้นที่ไปหมด (และก็มีลูกเล็กเด็กแดงที่รอเข้าแข่งขันรอบบ่ายเต็มแทบจะทุกอณูพื้นที่ไปหมดเช่นกัน) ฉันและสามีลังเลว่าจะให้ลูกของเราเข้าไปเล่นดีหรือไม่ แต่ความคิดของฉันมันช้าไปเสียแล้ว เจ้าลูกสาวพอเห็นบ่อบอลแล้วมันเหมือนเธอถูกหลุมอวกาศดูด เธอรีบวิ่งปรู้ดไปเล่นทันที พอเจ้าตัวเล็กเห็นพี่ลงก็แทบจะทนไม่ได้ สุดท้ายเราก็ใจอ่อนปล่อยให้เด็กๆ นั่งเล่นตัวต่อและบ่อบอลฆ่่าเวลา
บ่ายโมงตรง การแข่งคลานรอบบ่ายก็เริ่มขึ้น ซึ่งรอบบ่ายจะมีการแข่งประมาณ 6 รอบ (ถ้าจำไม่ผิด) และจะเอาเพียงผู้ชนะมาแข่งคลานรอบต่อๆ ไป ยิ่งใกล้เวลาแข่งแม่ยิ่งตื่นเต้น เจ้าตัวเล็กของเราออกจะตื่นสนามหน่อยๆ พอนกหวีดเป่าปรี้ด เจ้ายังนั่งงงในตอนแรกจนแม่นี่แทบจะควักนมจากเต้าออกมาล่อ จนมาเป็นม้าตีนปลายในตอนท้ายเข้าเส้นชัยมาเป็นที่ 2 😭
แต่พอคิดไปคิดมาเข้าที่ 2 ก็ดีแล้วเพราะเราจะได้ไม่ต้องรอแข่งรอบที่ 2 (ซึ่งเราอาจจะต้องรออีกเป็นชั่วโมง) และตอนนั้นลูกๆ ทั้ง 2 ก็เริ่มจะง้องแง้งอยากนอนกลางวันซะแล้ว
เรากลับมาบ้านด้วยความดีด๊าพร้อมกับคลิปวิดิโอแข่งคลานมาฝากปูย่าตายาย โดยยังไม่รู้ว่ากำลังมีอะไรตามเรามาเป็นของฝากจากการแข่ง
ผ่านไปประมาณ 5 วันของฝากก็เริ่มสำแดงฤทธิ์เจ้าตัวเล็กของฉันเริ่มมีไข้สูง ฉันจึงรีบพาไปโรงพยาบาลและคุณหมอแนะนำให้แอดมิดดูอาการเพราะสงสัยว่าอาจจะเป็นเฮอร์แปงไจนาหรือมือ เท้า ปาก วันต่อๆ มาเจ้าตุ่มแดงๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้นในปากแต่ไม่มีที่มืิอและเท้า ชัดเลย เฮอร์แปงไจนา
เจ้าตัวเล็กฉันต้องแอดมิดดูอาการประมาณ 5 วันเพื่อแยกออกจากพี่สาวป้องกันการติดต่อ การเห็นลูกถูกเจาะน้ำเกลือเป็นความเจ็บปวดที่สุดของแม่ ยังไม่รวมถึงการหวาดกลัวของลูกเวลาที่พยาบาลเข้ามาเช็ดตัวทุก 3 ชั่วโมง ฉันรู้สึกเสียใจและโทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้ลูกต้องเจ็บตัว
จากเหตุการณ์นี้มันได้สอนฉันว่าการที่เราเพิ่มโอกาสของการรับเชื้อโรคให้กับลูกโดยการพาไปในที่ที่มีคนพลุกพล่านมากๆ หรือการที่ลูกเราอาจจะไปรับเชื้อจากเด็กคนอื่นที่หายจากโรคแล้วแต่ยังอยู่ในระยะฟักเชื้อ หรือเวลาอาจจะประจวบเหมาะกับเจ้าตัวเล็กอาจจะมีภูมิคุ้มกันลดลงพอดี มันเป็นการเพิ่มโอกาสของการติดต่อหลายเท่าตัว
บทเรียนครั้งนี้เป็นบทเรียนราคาแพงของฉันจริงๆ หลังจากนี้ฉันไม่กล้าที่จะพาลูกไปเล่นในที่ที่เด็กพลุกพล่านซักเท่่าไหร่ หรือไม่ถ้าไปฉันก็แทบจะอาบแขน ขา ศอก เข่า ของลูกด้วยเจลล้างมือซึ่งก็ได้แต่หวังว่ามันพอจะเป็นตัวช่วยได้บ้าง (หวังว่านะคะ)
#แม่เข็ดจริงๆเลยค่ะ
ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเฮอร์แปงไจนาจากเวปไซต์ รพ.พญาไท
โรคเฮอร์แปงไจน่า ติดต่อได้อย่างไร ?
โรคเฮอร์แปงไจนาเป็นโรคติดต่อได้จากการสัมผัสน้ำมูก น้ำลาย สารคัดหลั่ง และอุจจาระ ของคนที่มีเชื้อ เพราะบางครั้งอาจอาจสัมผัสแล้วนำมือเข้าปาก แล้วเผลอรับประทานเข้าไป สามารถทำให้ติดเชื้อได้ ทั้งนี้ผู้ป่วยจะมีอาการหลังได้รับเชื้อประมาณ 3– 14 วัน ซึ่งผู้ป่วยที่ติดเชื้อจะแพร่เชื้อได้ตั้งแต่วันแรกที่ติดเชื้อไปจนกว่าจะหายจากโรค คือ ประมาณ 1 – 2 สัปดาห์นับจากติดเชื้อ กลุ่มเสี่ยงของโรคนี้จะเป็นมากในเด็กที่อายุน้อยกว่า 10 ปี และเจอในเด็กมากกว่าผู้ใหญ่ เนื่องจากเด็กยังไม่มีภูมิต้านทานของเชื้อนี้ โดยเฉพาะเด็กที่ไปโรงเรียนอนุบาล มักเล่นของเล่นรวมกัน หยิบจับสิ่งของรวมกัน จึงมีโอกาสติดเชื้อได้ง่าย โดยตัวเชื้อจะอยู่ได้นานในอากาศเย็นและชื้น จึงระบาดมากในฤดูฝน แต่ก็สามารถพบได้ทุกฤดู
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
