12 ต.ค. 2019 เวลา 15:36 • ปรัชญา
มั่นใจว่านักอ่านหลายๆคนต้องรู้จัก นักเขียนชาวเลบานอน นามคาลิล ยิบราน(Kahlil Gibran)
Khalil Gibran
ปีกหัก, วิญญาณขนนก, The Prophet, ทรายกับฟองคลื่น และงานเขียนอื่นๆของเขาอีกหลายเล่ม
บทประพันธ์ของเขาทุกชิ้น ล้วนงดงาม สะเทือนอารมณ์ ลึกซึ้ง แต่ไพเราะ เข้าใจง่าย จึงเป็นที่นิยม อย่างเป็นอมตะ
ต่อไปในเป็นบางส่วนจากผลงานของคาลิล ยิบราน เกี่ยวกับความรักและช่องว่างที่พอดีระหว่างคนสองคน :
"จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากินจากก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง
แต่ขอให้แต่ละคน มีโอกาสในการอยู่โดดเดี่ยว
2
ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว
แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน
จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง
เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น
ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้
และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่อย่าใกล้กันมากนัก
เพราะว่าเสาของวิหาร ก็ยืนอยู่ห่างกัน
และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้"
3
วิหารตั้งอยู่ได้ ก็ด้วยเสาที่ห่างกัน
โฆษณา