"วิถีบาร์เบอร์"
เพื่อนๆเคยได้ยินใช่ไหมครับ ผมจะเล่าวิถีบาร์เบอร์ที่ผมไล่ล่าตามหามันมาให้เป็นของผม
ที่ผมเคยบอกไว้ว่าผมประกอบอาชีพนี้อย่างจริงๆจังๆก็แค่3ปี แต่พอนับเข้าจริงๆแล้วผมตามหาสิ่งนี้มาตั้งแต่ 7 ปีที่แล้ว มันดูช่างใช้เวลายาวนานเหลือเกิน กะอีแค่เป็นช่างตัดผมเนี่ยนะ จริงๆมันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรมากมายขนาดจะต้องเรียนถึง 7 ปี หรอกนะครับ แต่ผมเป็นคนที่ฝันค่อนข้างเยอะภารกิจแยะ ไล่ล่าหาตัวตนหางานทั่วไทยไปหมด อยากเป็นหลายอย่างมากกกกก อยากเป็นเซลล์ที่ได้เดินทางบ่อยๆ อยากเป็นหนุ่มออฟฟิศแต่งตัวเท่ห์ๆ ทำงานในห้องแอร์ อาจจะเป็นคำพูดที่มาคอยถ่วงรั้งในเส้นทางบาร์เบอร์ด้วยก็ได้ "เรียนจบป.ตรีจะเป็นช่างตัดผมเนี่ยนะ" ไม่ได้ว่าคนถามนะครับ ชื่นชมเสียอีกที่ทำให้ผมหนักแน่นที่จะเลือกช่างตัดผม
ทีนี้หล่ะ พอเริ่มมั่นใจ จบเป็นช่างใหม่ ไปสมัครตามร้านส่วนใหญ่เค้าก็ยังไม่ค่อยจะรับ อาจจะคำว่าช่างใหม่ กลัวเสียลูกค้า กลัวโดนดูดวิชา ช่วงนั้นก็ได้แต่ตามหาเพื่อนผมยาว เด็กในซอย เพื่อนของเพื่อน เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ ญาติพี่น้อง เรียกว่าควานหากันยืดยาวพอๆกับทำขายตรงเลยแหละครับ แค่จะหาคนมันตัดผมกับเราสักคนเนี่ย
การตัดผมครั้งแรก ขอบคุณน้องชายที่เชียร์กันมาตลอด
แต่ก็นั่นแหละครับ อยากตัดเก่งกว่านี้ จะทำยังไงดี แฟชั่นนี้ในตอนนู้นนน ยังไม่มีคนสอนแหะ เลยต้องงมๆเดาๆผสมๆกันไป จนวันนึง เจออาจารย์คนนึง มีเทคนิคที่เราต้องการ อยู่ไกลจากบ้านไม่มาก ประมาณ 600 โล ตัดสินใจเลยครับ โทรปรึกษาอาจารย์ สอบถามแนวทางการเรียนการสอน จัดการลาออกจากงาน เบื่อแล้วตัดวันละคน ไม่เก่งซักทีใจมันร้อน ลุยเลยครับตอนนี้ อ.วัตร สกลนคร
พอเรียนเสร็จเริ่มตัดได้ดีขึ้นเริ่มทำได้ทุกทรง เริ่มมีความมั่นหน้า มั่นใจในฝีมือ ตั้งเป้าเปิดร้านเลยครับ ในขณะที่ไปเรียน ก็มีเพื่อนไปด้วย เราก็เลยชวนมาอยู่ร้านด้วยเลยครับ ตั้งใจเปิดร้านขนาดกลางตามจำนวนช่างเลยครับ สรุปได้ร้านขนาด 3 เก้าอี้
จัดแจงแต่งร้านให้เรียบร้อยเสร็จสรรพ พอร้านใกล้เสร็จทีนี้มี ดราม่าครับ วงแตก เหลืออยู่คนเดียวโด่ๆ รวนไปหมดเลยครับทีนี้ วิถีบาร์เบอร์เริ่มไม่สนุก แต่ธรรมดาครับ ทำอะไรไม่เจออุปสรรค เราก็คงไม่อาจที่จะมีภูมิต้านทานไปเจอเรื่องโหดๆกว่านี้ได้หรอกครับ ทุกปัญหาผมมองว่าคือบททดสอบ
พออยู่ไปได้สักพัก เริ่มอยู่ตัวเริ่มมีช่างมาสมัคร สิ่งแรกที่ผมถามคนมาสมัครไม่ใช่ตัดสวยแค่ไหนแต่ผมถามว่าทำไมถึงมาเป็นช่างตัดผมมากกว่า ผมเปิดร้านมา 3 ปี มีช่างออกไปก็ 6 คนละ ยังอยู่ด้วยกันตอนนี้ก็ 3 คน จนตอนนี้เรียกว่าอยู่ตัวมั้ยผมก็ถือว่ายังไม่100% "สิ่งใดๆ ในโลกล้วนไม่ 100%" เพราะทีมงานของผมยังมีความสุขไม่ครบทุกคน ผมก็เลยยังคิดว่ายังไม่ควรถึงเวลาแห่งความสุขของตัวเอง
ป.ล. ทิ้งท้ายเท่ห์ๆ ผมทำอาชีพนี้มาผมไม่ได้ถามหาตัวเลขเลยว่าผมควรได้เท่าไร ผมได้แต่ถามตัวเองว่า มีความสุขดีมั้ย ถ้ามีความสุขก็ทำต่อไป @Joe's Barbershop
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
