21 ต.ค. 2019 เวลา 08:09 • ไลฟ์สไตล์
การเดินทาง..
วันนี้เป็นวันที่ผมเดินทางกลับ ผมขึ้นรถทัวร์สายขอนแก่น-เมืองเลย ผมออกเดินทางตอนสายๆ โชคดีครับที่ผมมาทันตอนรถกำลังจะออกจาก บขส.พอดี..
รถสายนี้ไม่แออัดเท่าไหร่ครับมีที่นั่งสำหรับทุกคน โชคดีมากๆไม่งั้นละก็~~ ผมอาจจะง่วงจนยืนไม่ไหว..
ตรงที่นั่งของผมอยู่แถวหลังเกือบสุดค่อนข้างโคลงเคลงเอามากๆ ผมนึกไม่ออกเลยว่าถ้าผมนั่งแถวเบาะสุดท้ายจะเป็นอย่างไร
หลังจากที่ผมนั่งไม่นานนักมีพระภิกษุรูปหนึ่งท่านเดินมาตรงเข้ามาเรื่อยๆแล้วท่านก็เดินไปนั่งเบาะข้างหลังสุด..พอถึงช่วงที่มีการเก็บค่าโดยสาร พี่คนขับเก็บค่ารถกับผมเป็นคนสุดท้าย แล้วพี่แกก็มองไปที่พระแล้วถามว่า หลวงตาจะไปลงที่ไหนครับ พระภิกษุตอบว่าจะไปลงบขส.นั่นแหละ พี่แกก็เลยบอกพระท่านว่านิมนต์นั่งตามสบายเลยนะครับแล้วก็ให้นั่งฟรีด้วย ผมไม่แน่ใจว่าเ้ป็นเรื่องปกติมั้ยเพราะผมไม่ค่อยได้นั่งรถโดยสารเท่าไรนัก ..นับว่าเป็นเรื่องดีๆอีกเรื่องนึงของวันนี้เลยหล่ะ
ผมนึกถึงคำกล่าวที่ว่า " โลกคารวะผู้ให้.."
การให้..มองอย่างธรรมดาดูเหมือนว่าเป็นการสูญเสียแต่แท้ที่จริงแล้ว ผู้ให้ คือ..ผู้ที่ได้รับต่างหาก
#ยังไงต่อดี?
บันทึก:21/10/19
ขอนแก่น-เมืองเลย
โฆษณา