#แค่อยู่ด้วยกัน ไม่ได้แปลว่า ได้ #ใช้เวลาร่วมกัน
พ่อแม่บางคนคิดว่า ได้ให้เวลากับลูกๆ พอเพียงแล้ว
เราไปรับเขากลับมาจากโรงเรียน
เราส่งเขาไปเรียนพิเศษ
เราทานข้าวด้วยกันในมื้ออาหารเย็น
เราอยู่ด้วยกันในห้องนั่งเล่นตอนหัวค่ำ
เราใช้เวลากับลูกมากมายเพียงพอแล้ว
แต่ทำไมลูกยังไม่เปิดใจให้เรา
ลองถามตัวเองดูนะครับว่า
#เราไปรับเขากลับมาจากโรงเรียน
แล้วระหว่างทาง เราได้คุยอะไรกันบ้าง เขาเรียนเป็นยังไง เจออะไรมา มีอะไรที่ชอบ มีอะไรที่ไม่ชอบ เพื่อนๆ เล่นอะไรกัน มีอะไรที่น่าสนุก มีอะไรที่น่าเบื่อ อยากเอาอะไรกลับบ้านมาเล่นกับพ่อแม่บ้างไหม
หรือว่าเราแค่ขับรถ แล้วลูกนั่งเล่นมือถือ?
#เราส่งเขาไปเรียนพิเศษ
แล้วการไปเรียนพิเศษนั้น เราได้ถามเขาบ้างไหม ว่าต่างจากที่โรงเรียนยังไงบ้าง เรียนถึงไหนแล้ว บทไหนยาก บทไหนง่าย อยากเปลี่ยนไปเรียนที่อื่นไหม ทำไม เพื่อนๆ เรียนที่ไหนกันบ้าง ฯลฯ
หรือว่าเราแค่เป็นคนขับรถไปส่ง
แล้วห้วงคำนึงของเราก็พาเราให้อยู่กันคนละโลก?
#เราทานข้าวด้วยกันในมื้ออาหารเย็น
แล้วเราพูดคุยอะไรกันในมื้ออาหารเย็นบ้างไหม? มีการช่วยกันเตรียมอาหารไหม จัดโต๊ะ จัดจาน เอาจานไปล้าง มีหยอกล้อ เล่นมุข หัวเราะ ยิ้มแย้ม แซว กันไหม?
หรือเราคุยกันสองคน
แล้วพวกเขาจมอยู่กับหนังสือ หรือมือถือของตัวเอง?
#เราอยู่ด้วยกันในห้องนั่งเล่นตอนหัวค่ำ
เราดูทีวีด้วยกัน หรือต่างคนต่างดู
เราได้ถาม คุย บ่น หัวเราะ สิ่งที่เรากำลังดูกันไหม?
หรือจริงๆ แล้วเขาไม่ได้สนละครหลังข่าวหรอก
แต่ใส่หูฟังดูช่องเกาหลีของเขาอยู่?
#เราอยู่ด้วยกันไม่ได้แปลว่าเราได้ใช้เวลาร่วมกัน
และถ้าไม่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
ใจของเราก็จะค่อยๆ ห่างกันออกไปนะครับ
สำรวจตัวเองก่อนจะสายไป
ด้วยรัก
#สอนลูกวัยรุ่น #ครูโบ๊ท #ParentCoach
#มองข้ามปัญหาเป็นเห็นทางออก
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
