ก้วงตงลิ้ว ขึ้นบู๊ตึ๊งมาทำไม และนำความยุ่งยาดอะไรมาบ้าง...เชิญเสพ
กระบี่ไร้เทียมทาน 11...
ตัดภาพมาที่สำนักบู๊ตึง...พักเรื่องบู๊ๆ มาดูเรื่องรักๆกันมั่ง...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงผู้ผิดหวัง และอับอาย...ก็หมกตัวอยู่หลังเขาริมลำธาร...ในใจก็ยังคิดถึงนางฟ้า ลุ้นอ้วงยี้...
มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร...ก็แอบใช้วิชาฝีมือ จับปลาหลีฮื้อตัวใหญ่ได้...เอามาทำข้าวต้มปลา
ลับๆล่อๆ ถือชามข้าวต้มปลาหลีฮื้อ อยู่หน้าห้องของลุ้นอ้วงยี้...จะเคาะห้องหรือไม่เคาะดีหว่า...ใจนึงก็ยังอาย กลัวลุ้นอ้วงยี้จะหาว่าตนโกหก เรื่องเจ้าสำนักจะรับตนเป็นศิษย์...แล้วไม่ได้รับ...
ลุ้นอ้วงยี้แอบมายืนอยู่ข้างหลัง...ก็ได้มีการเคอะเขินกันพักนึง...คือฮุ้นปวยเอี๊ยงน่ะเขินอยู่ฝ่ายเดียว ผู้หญิงเค้าไม่ได้คิดอะไร ก็เลยไม่ได้เขินด้วย...
นั่งกินข้าวต้มปลากันอยู่สองคน มีเสียงพิณลอยมาจากไหนไม่รู้...ลุ้นอ้วงยี้ผลุนผลันขอตัวจากไป...ก็ทำกระเป๋าแพรตกไว้...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงก็ฝันหวานเลย...ชัวร์...แกล้งทำกระเป๋าแพรตกไว้ยังงี้...ต้องทอดสะพานระดับโกลเด้นเกทให้กูแน่นอน...
มโนเองดีใจเอง...ฮุ้นปวยเอี๊ยงกลับไปที่ห้อง...หาพู่กันหมึกกระดาษเขียนจดหมายรักทันที...
แล้วเมื่อกี๊ พอได้ยินเสียงพิณ...ลุ้นอ้วงยี้รีบไปไหน...
โน่น...ไปเรียนพิณกับอาจารย์หนุ่มหล่อ...โป่วเง็กจือ
ถ้าใครเคยอ่านผู้ชนะสิบทิศ...ซีนนี้เหมือนตอนมังฉงาย สอนพิณตะละแม่กุสุมา เด๊ะๆ....
ฝ่ายพี่โข่งนักมโนของเรา...พอเขียนจดหมายรักเสร็จ ก็กำไว้กับกระเป๋าแพร...มาลับๆล่อๆอยู่หน้าห้องลุ้นอ้วงยี้อีกแล้ว...
คราวนี้ซวย...รองเจ้าสำนักผ่านมาพอดี...
อันว่าสำนักบู๊ตึงตอนนี้...มีรองเจ้าสำนักอยู่สองคน เป็นศิษย์น้องของแชซ้ง...สองคนนี้เป็นประเภท แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน...อย่าไปจำชื่อแกเลย...ขอเรียกว่า เฒ่ากะโหลก กับ เฒ่ากะลา แล้วกัน...
เฒ่ากะโหลกไม่ค่อยชอบหน้าแถมดูถูกฮุ้นปวยเอี๊ยงอยู่แล้ว...ได้โอกาสก็เลยไล่เบี้ย...เฮ้ย มึงมาทำอะไรแถวนี้วะ...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงยิ่งอึกอัก...ก็เลยถูกค้นตัว...เจอเลย...จดหมายรักกับกระเป๋าแพร...พอดีลุ้นอ้วงยี้กับโป่วเง็กจือกลับมา...ฮุ้นปวยเอี๊ยงก็ยิ่งอับอายเข้าไปใหญ่ จะพูดจาแก้ตัวอะไรก็พูดไม่ออก...
ถูกส่งไปให้เจ้าสำนักพิจารณาโทษ...โดนข้อหาลักขโมย...เพราะข้อแก้ตัวที่ว่าลุ้นอ้วงยี้ทำตก ตนเก็บได้...ไม่มีใครยอมฟังฮุ้นปวยเอี๊ยงเลย...
เจ้าสำนักสั่งทำโทษ...หาบน้ำจากเชิงเขาขึ้นมาทุกวันเป็นเวลาหนึ่งปี...แต่โป่วเง็กจือช่วยขอร้องไว้ ให้ปล่อยตัวชั่วคราว...อ้าว ไม่ใช่...ให้ลดโทษเหลือหนึ่งเดือนพอ...
ระหว่างที่ฮุ้นปวยเอี๊ยงหาบน้ำขึ้นเขาอยู่นั้น...ก้วงตงลิ้ว กับไอ้หกไอ้เจ็ดก็เดินทางมาพอดี...ก็เอ่ยปากถามฮุ้นปวยเอี๊ยงว่า ทางขึ้นเขาบู๊ตึงต้องไปทางไหน...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงได้รับคำสั่งให้หาบน้ำ พร้อมกับท่องกฎของสำนัก...ห้ามพูดคุยกับคนอื่นเด็ดขาด...ก็ไม่ตอบอะไร ได้แต่ท่อง...หนึ่ง นับถือศาสนา...สอง รักษาธรรมเนียมมั่น...สาม เชื่อพ่อแม่ครูอาจารย์...สี่ วาจานั้นต้องสุภาพอ่อนหวาน...
ไอ้หกก็นึกว่าไอ้นี่กวนตีน ถามไม่ตอบ...ก็เตะถังน้ำหกกระจาย...
ก้วงตงลิ้วตวาดไอ้หกทันที...เปล่า...ไม่ได้ดุที่รังแกคนอ่อนแอกว่า...
“ไอ้หก...กูบอกมึงกี่ทีแล้วว่าอย่าไปทุ่มเถียงกับคนต่ำต้อย”...
โห...พี่ก้วง...พี่สุดยอดอ้ะ...
ในที่สุด...ก้วงตงลิ้วก็เข้าพบเจ้าสำนักบู๊ตึงได้...
“ศิษย์...ก้วงตงลิ้วแห่งง่อไบ๊...ได้รับคำสั่งอาจารย์ นำยาวิเศษมามอบให้ท่านเจ้าสำนัก...ทราบว่าถูกเจ้าสำนักบ้อเต๊กลอบทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ”
แชซ้งก็แมนๆตอบไป...”ไม่ได้ถูกลอบทำร้าย...เป็นการประลองอย่างเที่ยงธรรม ตัวข้ามีฝีมือด้อยกว่าจึงบาดเจ็บ”...
“ถ้างั้น หน้าที่กำราบมารของศิษย์...คงหนักหนาไม่น้อย”...เฮียก้วงแม่งพ่นมายังงี้ หมายฟามว่าระดับเจ้าสำนักไม่มีน้ำยาแล้ว ตนต้องออกรับศึกเอง...ยังงั้นล่ะสิ...
...โห...ทำไมเรื่องนี้มีแต่คนขี้โอ่วะ...
ปิดท้าย...ก้วงตงลิ้วยังขอเจ้าสำนัก อยากประลองว่าเพลงกระบี่สุริยันของสำนักง่อไบ๊ กับเพลงกระบี่สองสัณฐานของสำนักบู๊ตึง...ใครจะเจ๋งกว่ากัน...
แชซ้งปฏิเสธ...กลัวการกระทบกระทั่ง...
แต่ในที่สุด...ในเมื่อก้วงตงลิ้วมันคันจัด แล้วก็ไประรานศิษย์บู๊ตึงจนคันตามไปด้วย...การปะทะก็หลีกไม่พ้นจนได้...
ปัจฉิมลิขิต...
เรื่องเล่า กระบี่ไร้เทียมทานนี้ นี้ มีทั้งหมด 52 ตอน...ผมทำจำหน่ายเป็น pdf file แล้ว...รวมถึงเรื่องเล่าอื่นๆด้วย
หากท่านใดขี้เกียจรอ ต้องการจะอ่านทั้งหมดโดยเร็ว ก็สามารถสั่งซื้อได้ โดยติดต่อผมที่ moncheep3@gmail.com
ขอบคุณครับ...
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
