2 พ.ย. 2019 เวลา 02:35 • ประวัติศาสตร์
แมวดำกับคืนพระจันทร์สีแดง EP1 :: ต๊อกแต๊กเสียงฝีเท้าผู้เดินเล่นแห่งคืนจันทร์เพ็ญ
ในคืนเดือนเพ็ญสีแดง แสงของพระจันทร์ทำให้ทั่วทั้งทองฟ้าเป็นสีแดงไปหมด วันนี้ ผมก็ยังนั่งอ่านหนังสือที่มหา'ลัย จนค่ำอีกเช่นเคย ผมคิดพลาง นั้งมองท้องฟ้าสีแดง ที่สว่างจากแสงของพระจันทร์ นั่งดูสักครู่นึ่งก็ได้ยินเสียงเจ้าเหมียวร้องแว่วมา ผมจึงมองไปยังเสียงเจ้าเหมียวตัวดำนั้น มันกำลังนอนขี้เกียจ อย่างมีความสุข
ตอนนี้ก็จะ 22.00 น. แล้ว ผมกลับมาจ้องดูนาฬิกาที่อยู่บนหน้าจอมือถือ ผมแปลกใจว่าวันนี้ทำไม่ รปภ. ไม่มาเตือนว่าจะปิดไฟแล้ว เพราะมหา'ลัยจะปิด 22.30 น. ผมจึงรีบเก็บหนังสือที่อ่านค้างอยู่ ใส่ในกระเป๋า แต่ก็ได้ยินเสียง ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก ผมจึงนิ่งเงียบและหยุดฟังเพราะเสียงนั้น เสียงนั้นมันดังก้องมาก ผมจึงมองไปยังต้นเสียงนั้น ผมเห็นคนชุดขาว ที่กำลังจะเดินไปยังประตูทางออก มหา'ลัย เช่นเดียวกับผม
ผมคิดในใจว่าคงเป็นอาจารย์สักคน ที่เพิ่งเคลียร์งานเสร็จ และกำลังจะกลับบ้านเช่นเดียวกับผม
เมื่อคน ๆ นั้นผ่านไป ผมจึงเดินตามและเล่นโทรศัพท์ไปด้วย และผมก็ต้องหยุดกดโทรศัพท์และฟังเสีงที่กำลังได้ยินอีกครั้ง เพราะเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงนั้นอีก ใช้มันเป็นเสียง ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก ที่เพิ่งเดินผ่านผมไปเมื่อกี้นี้แหละ ผมจะไม่แปลกใจเลย ถ้าเสียงนั้นมาจากด้านหน้า แต่เสียงนั้นดันเดินตามผมมาอีกครั้งนะซิ ผมจึงมองไปยังต้นเสียงเหมือนเดิม คนที่ผมเห็นนั้นใส่ชุดเหมือนกับคนที่เพิ่งเดินผ่านไปเมื่อกี้เลย ที่จำได้เพราะชุดขาวที่เหมือนจะเปร่งประกายนั้นแหละ เมื่อเห็นเช่นนั้นผมก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว ผมจึงกุรีกุจรก้มหน้าก้มตาเพื่อเดินออกจากมหา'ลัย
ผมเริ่มใจไม่ดี เมื่อเสียงนั้นได้เดินเป็นรอบที่ 3 ผมก็ได้หันไปมองก็ยังเป็นคนเดิมอีก ที่กำลังเดินไล่หลังผมมา ผมจึงเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น และเจ้าของเสียงเดินนั้นก็เดินผ่านผมไปอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่จะถึงหน้าประตู ร่างสีขาวนั้นก็มาหยุดตรงหน้าผม เมื่อผมเห็นเช่นนั้น ก็ผมก็หยุดการเดินทันที ผมจึงสังเกตุร่างนั้น ชุดที่เหมือนชุดคลุมสีขาวที่เปล่งประกายนั้น มันเป็นวิญญาญสีขาว ๆ ที่รวมตัวกัน ต่างกำลังร้องโหยหวน
ร่างนั้นก็ยังทำเสียงต๊อกแต๊ก ต๊อกแต๊กอยู่อย่างนั้น ผมก็สังเกตุเสียงต๊อก แต๊ก นั้นเกิดจากการเดินทางผิดปกตินั้นเอง และผมก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมีเสียงพูดออกมาเสียงนิ่ง ๆ จากร่างนั้น ไปเดินเล่นด้วยกันไหม และร่างนั้นก็พุ่งเข้ามาหาผมทันที หน้าที่ขาวซีด ดวงตาที่กระทบกับแสงจันทร์สีแดง ๆ วิญญาณสีขาวค่อย ๆ ดึงร่างผมเข้าไปยังตัวพวกนั้น ร่างกายผมเหมือนกำลังถูกกลืนกินเข้าไป ก่อนจะสิ้นสติก็ได้ยินเสียง
เหมียว...ถ้าจำไม่ผิดเป็นเสียงแมวตัวสีดำนั้นเอง
ผมรู้สึกตัวอีกที ตอนนี้ผมนอนอยู่ในห้อง ๆ หนึ่ง ดูคล้าย ๆ ห้องของโรงพยาบาล
โฆษณา