ในวันที่ครูเปิดใจ
สั่นสะท้อน หน้าชา สูญเสียความมั่นใจ...
วันนี้เป็นสัปดาห์ก่อนสอบกลางปี
กล้าได้ทดลองทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน
นั่นคือ การให้เด็ก ๆ คอมเมนต์
หรือสะท้อนกลับ (Feedback) การสอนของครู
วิธีการที่กล้าเลือกใช้ง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน
ขั้นตอนแรก เด็ก ๆ จะให้คะแนนการสอนของครู เต็ม 10 คะแนน
หลังจากนั้นเด็ก ๆ จะต้องเขียน "สิ่งที่ครูทำได้ดี"
และ "สิ่งที่ครูควรปรับปรุงพัฒนาให้ดีขึ้นกว่าเดิม"
ซึ่งกิจกรรมนี้จะใช้เวลา 7-12 นาที
จะเป็นตอนเริ่มต้นคาบ
หรือตอนท้ายคาบก็ได้
คอมเมนต์ที่กล้าได้รับมาจากเด็ก ๆ
มีเรื่องดี ๆ มีมากมาย อาทิเช่น ครูสอนสนุก
ครูสอนเข้าใจ ครูเป็นคนตลก ครูสั่งงานไม่มาก
สิ่งเหล่านั้นมันทำให้กล้ายิ้ม
และมีความสุขอยู่ไม่น้อย
แต่
กล้าตั้งใจแต่แรกแล้วว่า
วันนี้...กล้าเลือกที่จะสนใจ ใส่ใจ และโฟกัส
กับคอมเมนต์ที่เกี่ยวกับสิ่งที่ครูต้องพัฒนาและ
ปรับปรุงตัวเองเสียมากกว่า
เพราะกล้าคิดว่า คอมเมนต์ประเภทที่สอง
จะทำให้เขากลายเป็น "ครูที่ดีกว่าเดิม"
กล้าอ่านคอมเมนต์มาเรื่อย ๆ
จนถึงคอมเมนต์ที่กระแทกความคิด
และความรู้สึกของเขาอย่างสาหัสสากรรจ์
"ครูไม่ควรเมินนักเรียนเวลาถามหรือตอบ"
"ครูควรปรับตัวเข้าหานักเรียน"
"ครูควรเข้าใจความรู้สึกของนักเรียน"
"อยากให้ครูทำวิชานี้เป็นวิชาที่น่าเรียนมากกว่าเดิม"
และ....
วินาทีแรก...ที่กล้าได้อ่านข้อความเหล่านี้
เขาก็รู้สึกเสียใจ หมดกำลังใจพอสมควร
เขาไม่โกรธเด็ก ๆ แม้แต่นิดเดียว
แต่เขาก็แอบโกรธตัวเองอยู่เหมือนกัน
ที่เขาอาจจะเผลอหรือไม่ได้ใส่ใจ
กับความรู้สึกของเด็ก ๆ มากพอ T_T
จบคอมเมนต์สุดท้าย...ของเด็กคนสุดท้าย
กล้านั่งเหม่อลอยและจมอยู่กับการสอน
ในอดีตของตนเองต่อสักพักใหญ่ ๆ
หากความคิดของกล้า...นับออกมาเป็นบรรทัดได้
เขาเลือกที่จะหยุดไว้ที่ บรรทัดของการ
"ยอมรับ"
เพราะกล้าคิดว่า การยอมรับ
คือก้าวแรกที่จะทำให้
เขากลายเป็นครูที่ดีขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน
อาจไม่ใช่ดีขึ้นภายในวันพรุ่งนี้ สัปดาห์นี้ หรือเดือนนี้
แต่อย่างน้อย....เขาก็พอมองเห็นทางอยู่เลาๆ
เป็นกำลังให้ใจครูที่พร้อมจะเปิดใจ
อนุญาตให้นักเรียนคอมเมนต์การสอน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
