6 พ.ย. 2019 เวลา 10:10
🌿ความใน...
.
🖌 ผมไม่รู้เลยว่างานโม้ของผมจะดีแค่ไหน จะมีคนอ่านได้เข้าใจ และอินไปกับมันมั้ย สำนวนที่เขียนจะเป็นเชิงโม้ตามอารมณ์พิมพ์ผิดๆถูกๆไม่มีความรู้ทั้งโวหารและหลักการเขียน เอาอารมณ์ความรู้สึกต่อหน้าต่อตาล้วนๆ บางทีความคิดติดไอพ่นล่วงหน้าพิมพ์ตามไม่ทันเพราะแรงอัดอั้นมันพลั้งพรู บางทีกระดิกไม่ออกเพราะอารมณ์เก่ามันค้างเติ่ง ....ว่าไปนั่น😅
📌 เรื่องที่1 : นทีแห่งลมหายใจ(เรื่องเล่าที่ยังไม่จบ)
เรื่องของชายหนุ่มผู้เจอเรื่องลึกลับและการค้นหาความหมายของชีวิตและลมหายใจ ผู้มีชีวิตเป็นเดิมพันกับเวลาที่เหลือลมหายใจอีก6ปี
กับพระชราที่คอยขับเคลื่อนให้เรื่องราวกระจ่างผุดในหัวใจชายหนุ่ม อย่างไร้บทสรุปของผู้เขียนว่าจะไปทิศทางใด
📌 เรื่องที่2นทีแห่งชีวิต
.🍃
ตอนพิเศษ1 ; อิยะกับความหมายที่หาย ไป(เล่าเหมือนจะจบและคิดว่าควรจบดีมั้ย )
เป็นเรื่องที่สองที่ไม่ได้ตั้งใจแต่มีพลังงานและแรงบันดาลใจจากหุบเขาอิยะ และสะพานเถาวัลย์Iya no Kazurabashiที่มีอายุยาวนานกว่าสองพันปีรวมถึงหญิงรุ่นพี่ที่มาสะกิดต่อม ทำให้ผมเลือกที่ ก้าวพ้นจากคอมฟอร์ดโซนจากแนวถนัดเรื่องนทีแห่งลมหายใจ ซึ่งเขียนจากประสบการณ์ตรงแต่ก็ยากที่จะถ่ายทอดให้เข้าใจโดยง่าย มันลึกและละเอียด ส่วนเรื่องนี้ สะเทือนไต ต่อมน้ำตาแตก จนคนโม้แทบพิมพ์ต่อไม่ได้5555
.🍃
.🌿
เป็นเรื่องราวของความสุขแทนด้วยนางเอกคือน้ำตก เธอจะมีมุมขำๆในทุกๆเรื่อง ต่างจากความทุกข์แทนด้วยอิยะชายเด็กหนุ่มผู้ที่ภายนอกดูสนุกสนานแต่ภายในกลับมีความทุกข์ที่ปิดตาย แต่เมื่อใจเขาปลดล็อคเปิดรับพลังงานบวก...ก็มาแทนที่...แม้กายไม่อยู่แล้วแต่ไม่ช้าไปสำหรับ...หัวใจ
.🍃
🍃สิ่งที่ผมชอบมากในตอนท้ายของเรื่อง จากคำพูดของน้ำตกหญิงสาวที่มีต่ออิยะชายหนุ่มแปลกหน้า ที่พยายามเดินข้ามสะพานด้วยตัวเอง
🎗" ..ใช่ความสุขเราฝากใครไว้ไม่ได้ก็จริง
แต่คนที่เขาพร้อมที่จะให้กำลังใจเรามีอยู่จริง เขาอาจจะไม่แสดงออก...แต่เชื่อเถอะ
ถ้าเราเปิดใจรับมัน...เราจะเห็น..เมื่อเรามีความสุขก็อย่าลืมคนข้างๆนะ "
มาพร้อมกับสัญลักษณ์นิ้วโป้งที่เปิดอ้ารับนิ้วชี้มาโอบกอดแล้วเกิดเป็นรูปหัวใจ
เป็นเมสเสจที่ต้องการส่งพลังงานความสุขที่มองไม่เห็นแต่รู้สึกได้ถ้าใจเปิดรับ...
แค่เปิดรับ...
เราจะเห็น...
🍃ตอนพิเศษ2 ; Line
จะเริ่มต้นเร็วๆนี้ จะเรียกว่าเป็นภาคสองคือการกลับมาของอิยะ แต่ ยังรู้สึกเเหยงๆกับเรื่องอิยะกับความหมายที่หายไป ทำเอาตัวผมค้างเติ่งกับตัวละครทุกตัวเหมือนมีวิญญานเหล่านั้นวนเวียนในร่างกาย ทำเอาเกือบเป็นโรคซึมเศร้าไปชั่วขณะ555 แต่เมื่อวานมีพี่สาวท่านหนึ่งในbd เขียนถ้อยคำคอมเม้นท์มา มันสวยงามสะกิดให้ผมรู้สึกตื่น ตื่นมาเพื่อเอาอิยะกลับมาโลดแล่นในหัวใจของผู้รักการอ่านอีกครั้ง🍃
กระผมขออย่างเดียว โปรดอย่าถามว่าเรื่องจบอย่างไร เพราะผมเองก็จะรู้แทบพร้อมกันกับคนอ่านเพราะตัวละครเท่านั้นที่จะบอกได้..กระผมทำหน้าที่เพียงถ่ายทอดให้เขามีชีวิตโลดเแล่นผ่านตัวหนังสือ แม้กายสัมผัสไม่ได้ แต่ถ้าใช้ใจสัมผัส.... เขาจะมา555😱
กระผมใช้อารมณ์ในการส่งแมสเสจหรือข้อความสื่อสารให้ผู้อ่านผ่านตัวละครอย่างซื่อสัตย์....เด็ก สตรีมีครรภ์ ผู้เฒ่าวัยชราขอใช้วิจารณญาณในการอ่านขอรับกระโพ้ม...😁
...📒ในช่วงชีวิตหนึ่ง
หนังสือทำมือเป็นหนึ่งสิ่งที่อยู่ใน
ลิสต์ก่อนตายที่อยากทำ
เพราะถ้าไม่ทำ...ถึงวันนั้นกระผมอาจไม่มีกระทั่งเอ่ยคำว่า
" เสียดาย "
ขบถ~ยาตรา🌿
ผู้เขียนและที่บ้านหลังหนึ่งตั้งอยู่บนภูเขาริมแม่น้ำในเกาะชิโกกุเรื่องราวทั้งหมดถูกบันทึกในความทรงจำไว้ที่นี่ เพื่อรอวันหนึ่ง...จะได้ไปค้นหา...ความหมายที่หายไป...อีกครั้ง
โฆษณา