11 พ.ย. 2019 เวลา 12:02 • การศึกษา
อยากเกษียณกันหรือยัง?
ผมมักมีความส่งสัยใคร่รู้
หรือจะเรียกว่าแปลกประหลาดใจก็ว่าได้
ว่าทำไมครูหลายท่านที่ทำหน้าที่สอน(คน) สอนหนังสือ
ถึงสามารถทำหน้าที่ยาวนานจนถึง...วันเกษียณ
อะไรคือหัวใจสำคัญของการทำงานครู
เป็นเวลาถึงยี่สิบสามสิบปี
ทำไม...
หลายท่านอาจจะเคยเห็นคอมเมนต์ติดตลกว่า
ก็เพราะ "หนี้" สั้น ๆ คำเดียวนะสิ
ที่ทำให้ชีวิตขับเคลื่อนไปข้างหน้า
เรื่องนี้(หนี้) ก็เป็นเรื่องจริง
และดูเป็นเรื่องใหญ่สำหรับใครหลาย ๆ คน
แต่มันคงไม่ใช่เรื่องเดียวหรอกกระมัง
ที่ทำให้เรายังทำอาชีพครูอยู่
ผมถามครูหลาย ๆ ที่เกษียณแล้ว
หรือใกล้ถึงเวลาปลดประจำการว่า
เคยเบื่อ เหนื่อย ท้อ กับการทำงานไหม
ทุกท่านต่างบอกว่า "เคย" และให้มองว่า
มันเป็นเรื่องธรรมดาของการทำงานอะไรนาน ๆ
"เหนื่อยกับการสอนยังไงก็สู้ไหว"
"แต่เหนื่อยกับเรื่องอื่น โดยเฉพาะเรื่องคน"
"ก็ทำให้ใจหวั่นไหวได้เหมือนกัน"
ผมจึงถามต่อไปว่า...
แล้วอะไรทำให้ผ่านร้อน
ผ่านหนาวมาถึงจนวันนี้ได้
อย่างแรกทุกท่านพูดคล้าย ๆ กันว่า
ต้องรู้จัก ปล่อยและวาง
เรื่องบางเรื่องเราอยากทำแถบตาย
แต่ทำไม่ไหว ก็ให้คิดซะว่า
"โรงเรียนไม่ใช่ของเราคนเดียว"
แต่ไม่ใช่เราจะทิ้งทุกอย่างนะ
เรายังทำหน้าที่สอนและดูแลเด็ก ๆ เหมือนเดิม
เพราะสองสิ่งนี้คือหน้าที่หลักของครู
ไม่ทำสองสิ่งนี้ ก็หมดแล้วซึ่ง "ความเป็นครู"
และอีกเรื่องที่หลายท่านเห็นตรงกัน
และบอกกับผมคือ ต้องรู้จักลองเปิดใจหาอะไรใหม่ ๆ
มาใช้เพื่อทำให้การสอนไม่เหมือนเดิม
แปลกใหม่ สนุกขึ้น ดีขึ้น อะไรก็ได้ แต่ต้องไม่เหมือนเดิม
ถ้าสอบซ้ำซากจำเจ ทุกปี สิบปี ยี่สิบปี
แบบนี้ไม่ไหว ทั้งครู และเด็ก
ผมจบบทสนทนากับครูผู้ใกล้เกษียณ
ผมขอบคุณกับประสบการณ์ดี ๆ
ที่สละเวลาเล่าให้ผมฟัง
ถึงแม้วันนี้...ผมยังไม่เข้าใกล้
และห่างไกลคำว่า "เกษียณ"
แต่ผมก็จะพยายามเดินไปบนเส้นทาง
ของคำว่า "ครู"
ให้ยาวนานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
และทุกครั้งที่ผมหวั่นไหว
โอนเอน ต่อเรื่องราวใด ๆ
ที่ไม่เกี่ยวกับการสอน
ผมจะใช้หลักคิดที่ผมได้รับมาจาก
ครูผู้ทรงคุณค่าทุกท่านที่ผมไปสนทนาด้วย
ปล่อยวาง และทำสิ่งใหม่
เป็นกำลังใจให้ครูทุกท่านที่ยังไม่เกษียณ
หรือแม้กระทั่งใกล้เกษียณ
โฆษณา