"ครูครับ..."
"ผมทำไม่ได้หรอก...ให้เพื่อนทำเถอะ...เพื่อนเก่งกว่า"
เคยเจอเหมือนกันหรือเปล่า
เวลาครูให้เด็กบางคนทำอะไรสักอย่าง
เด็กบางคนจะบอกว่าทำไม่ได้ ไม่อยากทำ ไม่กล้าทำ
แต่ลึก ๆ ข้างในแล้วไม่ใช้ทั้งสามเหตุผล
เพราะเหตุผลที่แท้จริงคือ
เด็กบางคนมีความพอใจในตนเองต่ำมาก
หรือพูดในอีกมุมคือ เด็กคนนั้นรู้สึก
ไม่เห็นคุณค่าในตนเองเลย....
อย่าว่าแต่เด็กบางคนเลย...
เด็ก ๆ ส่วนใหญ่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมี Self Esteem
บางคนมอดไหม้ไปกับคำพูด ไปกับการกระทำของคนอื่น
โดยเฉพาะผู้ใหญ่ที่อยู่แวดล้อมเด็กเหล่านั้น
บางทีผู้ใหญ่ก็เผลอตกเป็นฆาตรกรฆ่า Self Esteem
ของเด็ก ๆ โดยไม่รู้ตัว
สะสมนานวันเข้าอาจทำให้ Self Esteem = 0
ความจริงที่โหดร้ายกว่านั้นคือ
การที่พวกเขาไม่เคยได้รับการ
บอกหรือชี้ให้เห็นว่าตนเองมี Self Esteem
Self Esteem คือ สิ่งที่เด็ก ๆ ทุกคนควรมี
และควรระลึกถึงอยู่ตลอดเวลา
เพราะหากไม่มี หรือไม่เห็นว่ามี
ก็เป็นปัญหาไปหมด
จะเรียน จะทำงาน ก็ยากที่จะสำเร็จ
เด็กบางคนชอบพูดว่า ทำไม่ได้
ทั้ง ๆที่ยังไม่ได้ลองทำ
ทำไม่ได้ กับ ไม่ได้ทำ
สองคำนี้ความหมายคนละเรื่องเลย
ทำไม่ได้ คือ ลองลงมือทำแล้ว มันไม่สำเร็จ
มันล้มเหลว แต่ได้ทำ
ไม่ได้ทำ คือ ไม่ได้ลองลงมือทำด้วยซ้ำ
ก็ล้มเหลวตั้งแต่ในใจ ในความคิด
ขอให้ครูอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ ลองช่วยกัน
พยายามทุกเมื่อเชื่อวัน ในการสร้างและกระตุ้น
หรือบ่มเพาะ Self Esteem ในตัวเด็ก ๆ
บางครั้งพวกเขาไม่รู้ บางครั้งพวกเขาไม่มั่นใจ
แต่คนเป็นครู
ต้องเชื่อและทำให้พวกเขารู้ว่าตัวเองมี Self Esteem
แม้ต้องใช้เวลาบวกกับความพยามแค่ไหน
แต่คิดว่ามันก็คุ้มค่าที่จะทำแน่นอน
ท้ายนี้....ขอให้เราลองไตร่ตรองดูเถิดว่า
ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเราเผลอเป็นใคร
ระหว่างผู้สร้าง Self Esteem กับ ฆาตรกร Self Esteem
ไม่ว่าจะเป็นใคร....เราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
ก่อนจากกัน...
มีใครบางคนเคยกล่าวไว้ว่า
หน้าที่ของครูจริง ๆ แล้วมีอยู่สองข้อเท่านั้น
ข้อที่หนึ่ง คือ สอนหนังสือ ตามตำรา ตามหลักวิชาการ
ส่วนข้อที่สอง คือ การจุดไฟในใจเด็ก...
ไม่ได้บอกว่าอะไรสำคัญกว่า
แต่ถ้าจะต้องให้เลือก ก็คิดว่าเราคงมีคำตอบในใจคล้าย ๆ กัน(กระมัง)
3K รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
โฆษณา
