ใครบอกให้เรียนปอ.โท !?
หลังจาก post ก่อนหน้า ได้เปิดตัว เหตุผลข้อที่ 1 ไปแล้ว นั่นคือ บริษัทที่ไปสัมภาษณ์งานแห่งหนึ่งของประเทศไทย หลังจากที่เขาร้องเพลง "ตอนเล็กๆไม่เรียนหนังสือ" ให้ฟังไปแล้ว
ไฟในหัวใจลุกโชนขึ้นมา หน้าชาประหนึ่งใครมารุมตบหน้า ซ้ำๆหลายๆที เดินออกมาจากบริษัทนั้นด้วยความตัวเบา มุ่งหน้ารีบกลับบ้านให้โดยไว อยากหลบหนีผู้คน นั้นคือความรู้สึกในตอนนั้น
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น ... ทำให้คิดทบทวนซ้ำๆ หลายๆครั้ง เราต้องทำอะไรกับตัวเองสักอย่าง เพราะเป้าหมายของเราในตอนนั้นคือ "โอกาส" ต้องการสร้างโอกาส ให้ตัวเอง ต้องการเดินออกจาก comfort zone ต้องการมีเงินเดือนที่มากขึ้น มีชีวิตที่ดีขึ้น เหตุผลต่างๆ บวกอารมณ์ความรู้สึกผสมกันเข้าไป คิดอยู่หลายรอบ วนเวียน แล้วเราจะทำยังไงหล่ะ ? หากขืนอยู่บริษัทเดิม เราก็คงไม่มีทางเติบโตได้แน่นอน หลังจากวิเคราะห์โอกาสแล้วช่างดูมืดมนเหลือเกิน
สิ่งที่ตัดสินใจทำในตอนนั้นคือการ " ลาออก"
บ้าบอไปอีก งานใหม่ยังไม่ได้แต่จะลาออก นี่เอาจริงใช่ไหม ? ถามตัวเองอีกครั้งก่อนจะยื่นเอกสารให้กับหัวหน้า ปรึกษาคนใกล้ตัว 2 - 3 คน ซึ่งก็มีเห็นด้วยและคัดค้าน แต่สุดท้ายการตัดสินใจที่ดีที่สุดก็คือ
ตัวเอง เชื่อแบบนั้น ..
การลาออก ... ไม่ใช่เรื่องเล็ก เป็นการตัดสินใจที่ยากมาก ยิ่งไม่มีงานใหม่ด้วยแล้ว แต่ด้วยความอึดอัดใจ ต้องการออกจาก comfort zone และด้วยหลายๆเหตุผล ณ ขณะนั้น ด้วยความมุ่งมั่น และ มั่นใจ คิดว่า คนอย่างเรา ไปอยู่ที่ไหนก็ต้องได้สิ ประสบการณ์เราก็มี ทำมาก็เยอะขนาดนี้ จะไปกลัวอะไรเล่า
ยื่นเลย !!!!!
หลังจากเอกสารลาออกนั่นลอยไปยังห้องหัวหน้า
หัวหน้าจึงเรียกเข้าไปคุย และถามถึงเหตุผลต่างๆนานาๆ ผู้เขียนก็เล่าไป แต่งเรื่องบ้าง อะไรบ้าง ใครลาออกแล้วพูดความจริงบ้าง ?? (ลงชื่อไว้ในคอมเม้น 55)
สิ่งที่ได้ feedback กลับมา .... เหตุผลของหัวหน้า ทิ่มแทงหัวใจครั้งที่ 2 การที่เราจะเติบโตในหน้าที่การงาน ไม่ว่าจะที่ไหน ประสบการณ์คือความชำนาญการก็จริง แต่หากเรายังไม่เติมเต็มส่วนของความรู้ ความชำนาญที่เรามี จะไปสอนผู้คนได้อย่างไร จะไปสอนลูกน้องได้อย่างไร ลูกน้องจะมั่นใจในตัวเราได้อย่างไร หากเราเอาแต่พูดว่า "พี่เคยทำมาแล้ว"
เด็กยุคใหม่ ไม่เชื่อในสิ่งที่พี่ทำมาแล้ว แต่เขาเลือกจะเชื่อในสิ่งที่มีข้อมูลเพียงพอ มีความรู้และความชำนาญการมากพอ ต่างหาก อยากเป็นผู้นำ อยากเติบโต เราต้องมีความรู้เพื่อนำมาพัฒนาต่อยอดสิ่งที่เราทำ นั่นต่างหากถึงเรียกว่า เป็นผู้นำที่เก่งและมีคุณภาพ ..
จบบทสนทนา ในห้องนั่น ผู้เขียนได้แต่ดึงเอกสารลาออก กลับมาไว้แนบอก ยืนขึ้นและพูดว่า ขอบคุณนะคะ ที่เตือนสติ
เหตุผลข้อที่ 2 .. หัวหน้างานถึงเราจะไม่ลงรอยกันแต่พอถึงเวลา เขาก็เป็นเหตุผลที่เราอยากพัฒนาตัวเอง
ใกล้แล้ว ใกล้จะลงเรียนแล้ว ยังมีอีกเหตุผล ที่น่าอายที่จะเล่า แต่อยากจะถ่ายทอดมาก ติดตามpost หน้านะคะ
ใครบอกให้เรียน ปอ.โท
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
