“ปริญญาผ้าใบ”
ค้ากำปั้นเพื่อวันใหม่
“นำขบวน หนองกี่ ทั้งเชอรี่ โคบาล
อีกแรมโบ้ วังจั่น ทั้งแซมซั่น เขาทราย
ผุดผาดน้อย วรวุฒิ ผู้เผยแพร่กว้างไกล
ให้ชาวโลกสนใจ แม่ไม้มวยไทยอันยิ่งใหญ่...”
ประโยคข้างต้นมาจากท่อนฮุกเพลง “คนเหล็ก” ของราชันย์สามช่า “แอ๊ด คาราบาว” เขียนและร้องไว้นานแล้ว อายุเพลงนี้น่าจะปาเข้าไปยี่สิบปีเห็นจะได้
ชื่อเสียงเรียงนามของนักมวยระดับตำนานที่ถูกหยิบยกมาเป็นตัวอย่างนั้น ปัจจุบันกลายเป็นครูมวย เป็นปูชนียบุคคลแห่งศิลปะแม้ไม้มวยไทยที่ทั่วโลกต่างให้การยอมรับทั้งสิ้น
กว่าจะได้มาซึ่งชื่อเสียงเงินทองและการยอมรับในสังคม ต้องแลกด้วยเลือดเนื้อกี่หยาด น้ำตากี่หยดใครหรือจะทราบดีเท่ากับเจ้าตัว แต่ยอดขุนศึกมวยไทยถูกหล่อหลอมให้แข็งแกร่ง อยู่ในระเบียบวินัยจึงไม่ค่อยเห็นใครๆออกมาเรียกร้องอะไรจากสังคม (ถ้าไม่สุดๆจริงๆ)
ศิลปะแม้ไม้มวยไทย ที่โด่งดังไปไกลจนเป็นที่ยอมรับของทั่วโลก เบื้องหลังแล้วล้วนมาจากฉากเสียงดวง ค้ากำปั้นไปตายเอาดาบหน้าแทบทั้งสิ้น
เมื่อสำเร็จ ภาครัฐจึงค่อยมาจัดอีเว็นท์ส่งเสริมเมื่อปลายมือเท่านั้น หากมีความจริงใจต่อแม้ไม้มวยไทยกันจริงๆ ป่านนี้ทำเนียบศิลปินแห่งชาติของสภาวัฒนธรรมแห่งประเทศไทย คงได้จารึกชื่อครูมวยไทย หรือไม่ก็นักมวยไทยสักคน เป็นศิลปินแห่งชาติไปแล้ว ในฐานะผู้ทำคุณงามความดีเผยแพร่ศิลปะแม่ไม้มวยไทยให้ชาวโลกได้รู้จักประเทศไทย
ประเด็นการแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมวยไทย ซึ่งมีการขับเคลื่อนมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ประเหมาะเคราะห์ร้าย เกิดเหตุการณ์นักมวยตายคาเวที แถมบังเอิญเป็นนักมวยรุ่นเล็กที่อยู่ในช่วงอายุเป้าหมายที่ถูกบรรจุในสาระสำคัญของกฎหมายเสียด้วย
บรรดากูรูทั้งหลาย นักวิชาการผู้เชี่ยวชาญต่างพาเหรดกันออกมาชุดใหญ่เชียว แสดงความคิดเห็นกันเกรียวกราว “ได้ทีขี่แพะไล่”ยังไงเสียก็พอเหมาะ พอควรหน่อยก็ดีนะ
ข้างหนึ่งของการแก้กฎหมายคือการวางกรอบสร้างระเบียบ แต่อีกด้านหนึ่งคือการจัดการบางอย่างเพื่อเอาใจประชาคมโลกให้เห็นว่าไทยมีความจริงใจ แก้ปัญหาด้านการค้ามนุษย์ เพราะมีการตีความกันอย่างผิดๆว่านักมวยเด็กอายุต่ำกว่า ๑๕ ปี ที่ขึ้นชกเป็นการใช้แรงงาน (ดันตีความเป็นอย่างนั้นไป)
หากเป็นการตีความตามธรรมเนียมประเพณีเป็นศิลปะ เป็นกีฬา การฝึกปรือตั้งแต่เด็กๆย่อมเป็นการสะสมชั่วโมงประสบการณ์ให้สูงขึ้น เมื่อถึงเวลาที่จะต้องแข่งขันจะได้มีความพร้อม เราเคยยกย่องประเทศจีนในฐานะเป็นเจ้าแห่งกีฬายิมนาสติก ลองค้นเข้าไปดูคลิปท์การฝึกนักกีฬายิมนาสติกเขาดูจะเห็นอะไรบางอย่าง เขาฝึกกันตั้งแต่เด็กฝึกตั้งแต่กระดูกยังไม่แข็ง เห็นแล้วหวาดเสียวแทนฝึกพับคอแทบจะหมุนได้เป็นรอบเลยก็มี
หันมาทางมวยไทยกันบ้าง เมื่อวาน(๑๔ พ.ย.) เห็นขุนพลมวยไทย คนในแวดวงมวยออกมาตั้งโต๊ะแถลงข่าว ทุกคนต่างออกมาเพื่อปกป้องขนบธรรมเนียมการฝึกมวยของอย่างนี้มันห้ามกันไม่ได้ จะตีกรอบกำจัดอายุกันไปทำไม เพราะการฝึกตั้งแต่วัยที่ควบคุมง่าย ปลูกฝังวินัยได้นั้นจะเป็นเหมือนต้นทางแห่งความสำเร็จ
เด็กบางคนมาจากครอบครัวที่ทุกข์ยากก็ได้อาศัยกำปั้นนี่ละหาอยู่หากิน พลิกฟื้นสถานะความเป็นอยู่ของครอบครัวให้ลืมตาอ้าปากได้บ้าง การวางกรอบทางกฎหมายไม่ใช่เรื่องของชาวมวยไม่เห็นด้วย แต่การรับฟังความคิดเห็นพบกันครึ่งทางไม่ตั้งธงแบบสุดโต่งจนเกินไป จะเป็นทางออกที่ดีทั้งสองฝ่าย
หวังว่าคงมีทางออกที่ดีร่วมกัน
....
ที่นี้มาว่าเรื่องเพลงกันบ้าง
“ปริญญาผ้าใบ” เขียนและร้องโดย “วิทย์ มหาชน” ครูเพลงและเกษตรกรหัวแถว ลูกชาวนาจากเมืองยโสธร และอดีตนักมวยเด็กค้ากำปั้นมาตั้งแต่ยังเล็ก
มุมมองชีวิต มุมมองวิชาชีพที่กลั่นออกมาเป็นบทเพลงคงเป็นคำตอบให้สังคมได้อย่างชัดเจนว่า อาชีพมวยแม้ไร้ศักดิ์ศรีเมื่อเทียบกับอาชีพอื่นๆในสังคม แต่อาชีพมวยคืออาชีพที่สร้างคนให้แข็งเข้มแข็ง แกร่งได้ในทุกสถานการณ์
ภาพในบทเพลงสะท้อนให้เห็นวิถีการต่อสู้ของลูกผู้ชาย มวยคือสุภาษบุรุษทั้งบนสังเวียนและในชีวิตจริง
“ปริญญาผ้าใบ” คือหนึ่งคำตอบของข้อสอบทางสังคม แห่งการแก่งแย่งแข่งขัน เป็นบทเพลงแห่งชีวิตและจิตวิญญาณที่แท้จริง
นานๆครั้งบทเพลงเช่นนี้จะถูกทำคลอดในสาระบบแห่งเสียงเพลงบ้านเรา
ไม่ควรปล่อยผ่านครับ คลิกเข้าไปฟังได้ตามลิงค์นี้
ปรีชา นาฬิกุล
๑๕ พ.ย.๒๕๖๑
เพลง : ปริญญาผ้าใบ
ศิลปิน : วิทย์ มหาชน
คำร้อง/ทำนอง : วิทย์ มหาชน
เรียบเรียง : มาร์ค ใบเตย
กราฟฟิก : ธนทร บุญธิมาศ
ใช้หมัดใช้เท้าแลกเอาเงินตรา
ชีวิตเด็กน้อยบ้านนา ไม่ได้เกิดอยู่บนกองทอง
มีกินมีอยู่ จากเลือดนักสู้จนได้อิ่มท้อง
ได้จุดเจือญาติพี่น้อง มีทุนสำรองให้พอเลี้ยงกาย
หมัดเท้าเข่าศอกทุกดอกออกไป
สายเลือดนักสู้มวยไทย เต็มกายใจไม่สูญสลาย
ดุเดือดโชกโชน แต่ยังอ่อนโยนแบบลูกผู้ชาย
ชาติเสือไม่เคยสิ้นลาย ชาติชายต้องนักมวยไทย
จะลบนิยาม ในยามที่เราเลิกรา
กับคำที่ว่า หมาล่าเนื้อไม่เหลืออะไร
จะสร้างคุณค่า จากปริญญาบนผืนผ้าใบ
เอาศิลปะมวยไทย สร้างความยิ่งใหญ่ให้โลกรับรู้
ใช้หมัดใช้เท้านี้ สร้างตำนาน
ให้โลกยกย่องกล่าวขาน ให้ตราบนานในการต่อสู้
เราคือมวยไทย ทุ่มทั้งใจยกย่องเชิดชู
หมัดเท้าเข่าศอกคือครู เป็นปริญญาบนผืนผ้าใบ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
