26...
กระบี่ไร้เทียมทาน 26...
เป็นเราๆท่านๆ จะรับมือกับเรื่องนี้ยังไง...
ตัวเองหมดสมรรถภาพทางเพศ ยังไม่เคยทำเมียให้เป็นเมียเลย...กักตัวเองฝึกฝีมืออยู่สี่ปี ออกมาดันเสือกมีเด็กมาเรียกว่าพ่อ...แล้วก็รู้อยู่แก่ใจว่าพ่อจริงๆของเด็กคือ ศัตรูคู่แค้นตัวฉกาจ...
ถ้าดูเฉพาะเรื่องนี้...ก็ต้องนับว่าต๊กโกวบ้อเต๊ก แกใจพระเหลือเกิน...
ยอมรับเด็กหญิงคนนี้เป็นลูก...รัก ทนุถนอม จนออกจะตามใจไปเสียด้วยซ้ำ...จนเด็กหญิงโตเป็นสาว...
...เธอคือ ต๊กโกวหงส์ นั่นเอง...
ส่วนซิมบ่วงกุน...ต๊กโกวบ้อเต๊กก็ไม่ได้ลงโทษถึงขั้นฆ่าแกง เพียงแต่กักตัวไว้ที่ตึกๆหนึ่ง ชื่อตึกหงส์มังกร...ก็ตึกที่แชซ้งไปแอบกระซิบกระซาบอะไรตอนต้นเรื่อง ก่อนประลองกับต๊กโกวบ้อเต๊กรอบสาม...จำกันได้ป่าว...
ต๊กโกวบ้อเต๊กเอง...ก็ไม่ได้ย่างกรายเข้าไปพบหน้าซิมบ่วงกุนอีกเลย ตลอดยี่สิบปี...ต่างฝ่ายต่างก็มีข้อที่ละอาย และโกรธเคืองกัน...แถมยังห้ามไม่ให้ต๊กโกวหงส์เข้าไปพบแม่ด้วย...
...แต่ต๊กโกวหงส์ก็ลอบไปหาแม่อยู่บางครั้ง...ต๊กโกวบ้อเต๊กก็ได้แต่หัวฟัดหัวเหวี่ยง ไม่เคยลงโทษลูกสาวจริงจังซะที...
คราวนี้ต๊กโกวบ้อเต๊ก สำเร็จฝ่ามือลมปราณมาร ถึงขั้นที่ 9...โอ้ว้าว...เทียบขั้นรองอธิบดีเลยเชียวล่ะ...
พอออกมาปุ๊บ แกก็สะสางงานการในสำนัก...คนไหนทำดีก็ให้รางวัล คนไหนโกงแกก็เอาเบาะๆแค่ตาย...โห ใจดีจัง เอาแค่ตายเองอ้ะ...
...แล้วแกก็วิเคราะห์สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในบู๊ลิ้ม...
แม้ทุกคนจะเชื่อว่า ฮุ้นปวยเอี๊ยงเป็นคนฆ่าเจ้าสำนักบู๊ตึง แต่ต๊กโกวบ้อเต๊กเห็นต่าง...จากการที่รู้ว่า โป่วเง็กจือจัดฉากแทรกซึมเข้าบู๊ตึง...ตัวประหลาดเฒ่าหลุดออกมาได้...จนบัดนี้ โป่วเง็กจือได้เป็นเจ้าสำนักเองแล้ว...
ต๊กโกวบ้อเต๊กฟันธงเลย...ทั้งหมดเป็นแผนของโป่วเง็กจือและสำนักหุบเขา...บ๊ะ...แม่นยังกะตาเห็น...
“โป่วเง็กจือเป็นเจ้าสำนัก...เท่ากับเป็นความซวยของบู๊ตึง เราไม่ต้องทำอะไรหรอก ปล่อยให้แม่งเน่าไปเอง”...นี่คือข้องสรุปของต๊กโกวบ้อเต๊ก...
แต่อยู่เฉยๆได้ไง เดี๋ยวเรตติ้งตก...ต้องหาเรื่องใครซักคนสิวะ...
“ส่งสาส์นไปให้เจ็กอิมไต้ซือ เจ้าสำนักง้อไบ๊...บอกให้ส่งก้วงตงลิ้วมาภายในเจ็ดวัน ไม่งั้นกูฟ้องปปช.”...
...เจ็ดวัน...ง้อไบ๊จะหาก้วงตงลิ้วทันหรือไม่ จะยอมส่งให้บ้อเต๊กหรือไม่...แต่หมาป่าต๊กโกวบ้อเต๊ก เตรียมขย้ำลูกแกะง้อไบ๊แล้ว...
...เสร็จจากงานสำนัก ก็มาเรื่องส่วนตัว...ต๊กโกวบ้อเต๊กดุด่าลูกสาว ที่ละเมิดข้อห้ามไปพบซิมบ่วงกุน แม่ของเธอ...
มันก็น่าข้องใจอยู่ไม่น้อย อาร้ายยย แม่ลูกกันแต่ห้ามไม่ให้เจอกัน...แล้วต๊กโกวบ้อเต๊กก็ไม่เคยอธิบายความจริงให้ลูกสาวรู้ซะที...ก็เป็นเรื่องพูดไม่ได้ง่ะ...
คราวนี้ต๊กโกวหงส์อยากรู้จริงๆ จนทุ่มเถียงกับเตีย...แรงถึงขนาดต๊กโกวหงส์ ถูกตบหน้า...เด็กถูกตามใจตั้งแต่เล็ก...คราวนี้โดนพ่อเล่นแรง ก็เกิดงอนเก็บเสื้อผ้า หนีออกจากสำนักบ้อเต๊กในคืนนั้น...
ง้อไบ๊ได้รับจดหมายจากบ้อเต๊ก...กว่าจะส่งคนออกไป กว่าจะตามก้วงตงลิ้วเจอ กว่าจะเดินทางกลับมา...ไม่มีทางทันในเจ็ดวันแน่นอน...
อีกอย่าง เจ็กอิมไต้ซือก็ไม่คิดจะส่งก้วงตงลิ้วให้แต่อย่างใด ก็เลยชิลๆไปเรื่อย...
พอครบเจ็ดวันที่ยังไม่มีเงาของก้วงตงลิ้ว...เจ้าสำนักง้อไบ๊ก็เรียกเลขาฯมา...ช่วยร่างจดหมายตอบบ๊อเต๊กมันหน่อยว่ากูไม่ให้...โดยคิดว่ากว่าจดหมายจะไปถึงสำนักบ้อเต๊ก กว่าบ้อเต๊กจะเดินทางมา...ก็มีเวลาเตรียมตัวอีกเกือบเดือน...
ร่างเสร็จ ใส่ซองเตรียมจะออกเดินทาง...ลูกศิษย์ก็วิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมา...
ท่านเจ้าสำนัก...บ้อเต๊กมาทวงถามคน...
...ก็กูตอบจดหมายมันอยู่นี่ไง กำลังจะส่งไปให้มัน...
...ไม่ใช่...ตอนนี้ต๊กโกวบ้อเต๊กมาเอง...ยืนรออยู่หน้าสำนักแล้ว!!!!
...ที่แท้ ระหว่างที่ส่งจดหมายมาหาง้อไบ๊...ต๊กโกวบ้อเต๊กและคณะ ก็เดินทางมารออยู่เชิงเขา...พอครบกำหนดเจ็ดวันปั๊บ...ก็จ่อคอหอยทันที...
เจ็กอิมไต้ซือ ตกใจแทบเยี่ยวราด...แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
“ไปเชิญมันเข้ามา”...แกพูดได้แค่นี้...
ปล.
ขอกันกินยังมากกว่านี้...ขอไลค์ ขอแชร์ซักที คงได้นะ...นะๆๆ
ขอบคุณมหาศาล
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
