ขนมแห่งความรัก (นิรันดร์)...
ไม่บ่อยครั้ง...ที่จะมีโอกาส...ได้อยู่ในพิธีแต่งงานช่วงเช้า...โดยเฉพาะถ้าเป็นพิธีของคนไทยเชื้อสายจีน...สิ่งหนึ่งที่ขาดเสียมิได้...ก็เห็นจะเป็นการทานขนมอี๋...หรือขนมบัวลอยจีน...ที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะต้องป้อนให้กัน...รวมถึงแขกที่มาร่วมงาน...จะต้องทานเพื่อเป็นศิริมงคลให้กับคู่บ่าวสาว...ที่สำคัญคือ...การต้องเหลือขนมอี๋ในถ้วยไว้ 4 หรือ 8 เม็ด...เพื่อให้คู่บ่าวสาว...ครองรักกันตราบนานเท่านาน...
เข้าใจว่า...นั่นเป็นกุศโลบายอย่างหนึ่งของคนสมัยโบราณ...เพื่อเป็นสื่อหรือสัญลักษณ์...ของการใช้ชีวิตคู่ที่ยั่งยืนนาน...
แต่ถ้าจะให้ลองตีความ...แบบคนไม่เคยมีประสบการณ์...การแต่งงานมาก่อน...และไม่ได้มีเชื้อสายจีนแต่อย่างใด...
ผมคงจะตีความในแบบฉบับของตัวเองว่า...
เรื่องของความรัก...มักไม่เคยมีสูตรสำเร็จ...
ก็เหมือนกับขนมในถ้วย...ที่มีทั้งเม็ดบัวลอย...
ฟักทอง...แปะก๊วย...หลากสีสัน...หลากรสชาติ...
บางครั้งก็หอมหวาน...บางครั้งก็หวานมัน...แต่อย่างน้อย...น้ำกะทิที่ราดลงไปนั้น...ช่วยให้เรื่องราวของความรัก...ดูนุ่มนวลกลมกล่อมขึ้นมาทันที...
แล้วทำไมต้องเหลือเม็ดบัวลอยไว้ในถ้วย 4 หรือ 8 เม็ด ?
ตอบแบบคนไทยแท้ๆอย่างผม...ผมก็คงจะตอบว่า...ความรัก...คือการเอาใจใส่กับมัน...ดูแลกันและกัน...ให้เวลาซึ่งกันและกัน...และยอมรับในความต่างของกันและกัน...การต้องทานโดยต้องนับเม็ดบัวลอยไปด้วย...สอนให้เราใจเย็น...และไม่ตัดสินคนที่เรารัก...ด้วยอารมณ์และความรู้สึกมากจนเกินไป..โดยเฉพาะความรักที่เกิดขึ้นในทุกวันนี้
ส่วนแขกที่ไปร่วมงานอย่างเราๆ...การทานไปด้วยและต้องนับเม็ดบัวลอยที่เหลือไปด้วยนั้น...คงเป็นการส่งความปรารถนาดีไปยังคู่บ่าวสาว...เพื่อบอกให้รู้ว่าเรา...ตั้งใจมากเพียงใด...ที่จะส่งความรักและความปรารถนาดี...ได้เห็นคนที่เรารักทั้งสองคนมีความสุข...ตราบนานเท่านาน...
ถึงแม้จะเป็นพิธีของคนจีน...แต่ถ้าจะให้นึกถึงเพลงไทยสักเพลง...ไม่รู้ทำไม...ผมนึกถึงเพลงนี้...
"ขอ...ให้ความรัก...ที่เกิดขึ้นมานั้น...อยู่ตลอดกาล...ขอ...ให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น...เป็น (รัก) นิรันดร์...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
