อูด้ง (ญี่ปุ่น: 饂飩, うどん โรมาจิ: udon) เป็นอาหารญี่ปุ่นที่เป็นที่นิยมชนิดหนึ่ง ทำจากแป้งสาลี ลักษณะเป็นเส้น หนา ยาว มีสีขาว
อูด้งนิยมรับประทานทานร้อน ๆ ในซุปใส ซึ่งทำจากดาชิ (หัวเชื้อน้ำซุป) และโชยุ (ซีอิ๊วญี่ปุ่น) และมิริง (เหล้าสำหรับปรุงอาหาร)
อูด้งมีชื่อเรียกหลายชื่อ ขึ้นอยู่กับอาหารที่นำมาวางบนเส้นอูดเง เช่น เท็มปูระอูดง (ญี่ปุ่น: 天ぷらうどん โรมาจิ: tempura udon) คือ อูด้งหน้ากุ้งชุบแป้งทอด และ คิตสึเนะอูด้ง (ญี่ปุ่น: きつねうどん โรมาจิ: kitsune udon) คือ อูด้งหน้าเต้าหู้หวาน เป็นต้น
เส้นอูดงมีต้นกำเนิดมาจากเส้นชูเมี่ยน (ภาษาจีน: 粗麵, พินอิน: cū miàn) ของประเทศจีน เป็นเส้นทำจากแป้งสาลี ยาว หนาประมาณ 2-3 เซนติเมตร นิยมทานในซุปผสมเต้าเจี้ยว ถือเป็นอาหารภาคเหนือของจีน
เส้นอูดงได้เข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นโดยพระสงฆ์ชาวญี่ปุ่นที่เดินทางไปจาริกยังประเทศจีน ชาวญี่ปุ่นได้ยกย่องพระคูไก (ญี่ปุ่น: 空海 โรมาจิ: Kūkai) และพระเอ็นนิ (ญี่ปุ่น: 圓爾辯圓 โรมาจิ: Enni Ben'en) ให้เป็นต้นตำรับการปรุงเส้นอูดงของญี่ปุ่น พระคูไคเดินทางไปยังประเทศจีนในช่วงต้นของคริสต์ศตวรรษที่ 9 เพื่อศึกษาพุทธศาสนา โดยอดีตจังหวัดซานูกิ (ญี่ปุ่น: 讃岐国 โรมาจิ: Sanuki no kuni) หรือปัจจุบันคือจังหวัดคางาวะบนเกาะชิโกกุ ประกาศตัวเป็นผู้สืบทอดสูตรการทำอูดงจากพระคูไก ส่วนพระเอ็นนิ ซึ่งเป็นพระนิกายเซน สำนักรินไซ (ญี่ปุ่น: 臨済宗 โรมาจิ: Rinzai-s) ได้เดินทางไปประเทศจีนเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 13 โดยมีเมืองฮากาตะ จังหวัดฟูกูโอกะ เป็นผู้ประกาศว่าสืบทอดสูตรของพระเอ็นนิ
เช่นเดียวกับอาหารเส้นอื่น ๆ ของญี่ปุ่น อูดงนิยมรับประทานเย็นในฤดูร้อน และรับประทานร้อนในฤดูหนาว อาหารต่าง ๆ ที่นำมาวางบนเส้นอูดงแสดงถึงฤดูกาลนั้น ๆ และความสมดุลกับส่วนผสมอื่น ๆ อาหารที่นำมาวางบนเส้นอูดงนั้นถูกปรุงอย่างเรียบง่าย บางครั้ง นำไปทานกับเส้นโซบะได้เช่นกัน
อุด้งในภาพจัดอยู่ในประเภท สึกิมิอูดง (ญี่ปุ่น: 月見うどん โรมาจิ: Tsukimi udon) อูดงหน้าไข่สดที่ตกลงบนอูดงร้อน ๆ จากชื่อ แปลได้ว่า อูดงชมจันทร์ เหมือนไข่แดงสีเหลืองกลมเหมือนพระจันทร์
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
