22 พ.ย. 2019 เวลา 14:32 • ปรัชญา
เราเคยสงสัยไหมว่า เราเกิดมาทำไม
คือไม่มีอะไรมาก แค่วันนี้มีน้องในเฟสบุ๊คโพสต์ตั้งคำถามว่า "คนเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรกัน" ... บางทีก็รู้สึกอยู่ว่ามันเป็นอะไรที่น่าใจหายเวลามีใครซักคนพิมพ์อะไรแบบนี้
เพราะเดาว่ามันคงไม่ได้เริ่มจากเรื่องดีดีแน่ๆ เหมือนประโยคนี้มันมาเพราะต้องผิดหวังอะไรซักอย่าง หรือมีความท้อถอยบางอย่างกับชีวิต หรือการเห็นคุณค่าของตัวเองต่ำลง แต่ไม่มีความรู้สึกว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดีได้เลย
ในส่วนตัวของเรา เราเองมองย้อนหลังไป คิดว่าสิ่งมีชีวิตเกิดมาเพื่อมีหน้าที่หลักคือการใช้ชีวิต เพื่อสร้างสมดุลให้กันและกัน
กลับไปที่สมัยที่เราเป็นมนุษย์ถ้ำ
เรากิน
เราเคลื่อนไหว
เราขับถ่าย
เราสืบพันธ์
เรานอน
นั่นคือสมดุลที่สุดที่เราพึงจะต้องทำ
เรากินเพราะว่ากลไกของร่างกายต้องการ เราเปลี่ยนอาหารไปเป็นพลังงาน เพื่อเคลื่อนไหวไปหาของกิน เพื่อเป็นผู้ล่า และหลบหนีจากการถูกล่า และในระหว่างที่เรากินๆ มันมีการสร้างสมดุลของจำนวนประชากรในระบบนิเวศน์ด้วย เรานอนเพราะว่าร่างกายต้องการการพัก
เราขับถ่ายเพื่อคืนอินทรีย์ให้กับโลก เพื่อวนกลับไปใช้ใหม่ อุจจาระย่อยสลายกลายไปเป็นปุ๋ย กลายเป็นดิน สร้างแร่ธาตุสารอาหารให้ต้นไม้ ต้นไม้ออกผล ออกดอก
เราสืบพันธ์เพื่อการต้องการการดำรงอยู่ และโลกอยากให้เราดำรงอยู่เพราะเราคือส่วนหนึ่งของระบบ ตัวเราเป็นเฟืองที่มีความจำเป็นต่อระบบเหมือนกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ
นั่นคือหน้าที่พื้นฐานของสิ่งมีชีวิต ที่เป็นแบบกายภาพ จับต้องได้
แต่ว่านี้ ทุกบริบทเปลี่ยนไป เราสร้างสิ่งสมมุติมากมาย และกำหนดหน้าที่ต่างๆตามเหตุปัจจัย และความต้องการของตัวเรา และความต้องการของสังคม
ดังนั้น เราจึงมีหน้าที่ที่เกิดมาเพื่อทำสิ่งที่เราต้องทำ ที่เรารู้สึกว่าต้องทำ และที่เราจำเป็นต้องทำ มันเป็นของใครของมัน
เพราะตอนนี้เราไม่ได้สนหน้าที่ที่โลกสร้างไว้ให้แล้ว แม้แต่อุจจาระเรายังหวง
ถ้าเป็นอย่างนั้น จงมีความสุขกับอะไรที่เราต้องทำในวันนี้เถอะ ...อย่าคิดเยอะเลย
ว่าจะตอบน้องไปแบบนี้ ...แต่ก็กลัวมันกระโดดถีบเอา
โฆษณา