39...
กระบี่ไร้เทียมทาน 39...
ฮุ้นปวยเอี๊ยง พระเอกหน้าหล่อของเรา...เกิดมายังไม่เคยเสียความบริสุทธิ์ให้สาวไหน กลับจะมาเสียประตูหลังให้ลามะเอ๋ออยู่รอมร่อ...
โป่วเฮียงกุนก็มาได้เวลาตามบทเป๊ะ...สันมือฟันฉับเข้าไปที่ก้านคอ ลามะก็หลับพริ้ม...
มองดูฮุ้นปวยเอี๊ยงไหงสั่นเป็นเจ้าเข้ายังงั้นล่ะ กำลังจะขอเลขเด็ดอยู่พอดี...โห มีปาฏิหาริย์ หายใจออกมาเป็นไอด้วย...อ้าวเฮ้ย ไม่ใช่นี่หว่า ตัวเย็นเฉียบจะตายแหล่มิตายแหล่อยู่แล้ว...
พอเห็นกล่องใส่บัวหิมะว่างเปล่าตกอยู่ โป่วเฮียงกุนก็ปะติดปะต่อเรื่องได้ทันที...รีบประคองฮุ้นปวยเอี๊ยงเพื่อหาทางช่วยเหลือ...
ถ้าเป็นสมัยนี้ก็ง่ายหน่อย...เข้าซาวน่า หรืออบสตีม ก็ช่วยได้...แต่สมัยนั้น โป่วเฮียงกุนต้องลากฮุ้นปวยเอี๊ยงที่ตัวแข็งทื่อขึ้นทุกทีๆ ไปนานถึงเจ็ดวันกว่าจะเจอบ่อน้ำร้อน...และก็จับพระเอกของเราลงแช่ทันที...
...แฮ่มมม หนังสือไม่ได้บอกว่าจับแก้ผ้าก่อนรึเปล่า...แต่ก็น่าคิดอยู่นิ...
...ผ่านไปนานถึงสี่สิบเจ็ดวัน วันนี้จะครบคอร์สอาบน้ำแร่แช่น้ำนมแล้ว...แน่นอนล่ะ งาบบัวหิมะเข้าไปทั้งก้อน พลังฝีมือฮุ้นปวยเอี๊ยงย่อมฟื้นฟูกลับมา แถมยังเหนือล้ำกว่าแต่ก่อนมากนัก...
แต่หนังจีนนี่มันก็แปลก...อยู่ด้วยกันมาจนเดือนครึ่งยังงี้ ไอ้สองคนนี้มันไม่ยักกะแนะนำตัวกัน...ตั้งกะคราวก่อนที่เจอหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมบอกชื่อกัน...จะเก๊กกันไปไหน
มาวันสุดท้ายถึงจะเริ่มคุยกันได้...
พอโป่วเฮียงกุนรู้ว่า ชายหนุ่มที่นั่งหล่ออยู่ในบ่อน้ำร้อนนี้คือ ฮุ้นปวยเอี๊ยง...ก็ตกใจ และผิดหวังอย่างแรง
ผิดหวังเพราะรู้ตัวว่า ตนเป็นน้องเป็นหลานของคนที่ก่อกรรมทำเข็ญกับบู๊ตึงสาหัส...มิหนำซ้ำ พี่ชายตนคือคนที่ฆ่าพ่อฮุ้นปวยเอี๊ยงซะด้วย...ไม่มีทางที่รักจะสมหวัง
จะบอกกันตรงๆต่อหน้า คนเขียนบทแม่งก็ไม่ยอม...ก็เลยต้องทำฟอร์มว่าจะออกไปข้างนอก แล้วทิ้งจดหมายสารภาพความจริงทั้งหมด ทั้งที่ว่าตัวเธอคือใคร พี่ชาย ปู่ของเธอคือใคร ทำความชั่วร้ายอะไรมาแล้วบ้าง...แล้วก็จะเปิดตูดหนีไป...
แต่พอเขียนจดหมายเสร็จ วางเอาไว้ จะออกไป...ก็เจอโจทก์เก่า...เล็กกี...
หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรคนนี้...ตั้งแต่คราวก่อนที่ไล่ตามลามะแดง แล้วโดนเทียนตี่กับแก๊งหุบเขาพัวพันไว้...เห็นว่าสู้ไม่ได้แน่ ก็หลบหนีเอาตัวรอด...แต่จากการหลบหนีคราวนี้ ก็เลยต้องเปลี่ยนฐานะจากราชองครักษ์ มาเป็นคนมีโทษประหารติดตัว...เพราะคุ้มครองบัวหิมะ ราชบรรณาการของฮ่องเต้ไม่ได้...ซวยโคตรๆ...
...โป่วเฮียงกุนมาเจอยังงี้ ก็ได้แต่ด่าฉอดๆๆๆ เพราะฝีมือสู้ไม่ได้...เออ ที่จริงเล็กกีควรเป็นฝ่ายด่ามากกว่า เพราะถูกโขมยของไป...เล็กกีฟังอยู่แป๊บนึง ชักรำคาญนังหนูคนนี้เลยตวัดเข้าให้ฝ่ามือนึงก็กระเด็น...แล้วก็เข้าไปในห้องซาวน่า...
เล็กกีเอ๊ย...ถ้ามึงมาเร็วกว่านี้ซักสี่ซ้าห้าวัน...ฮุ้นปวยเอี๊ยงยังอบไม่สุก มีสิทธิ์ชนะเลยล่ะ...แต่นี่เสือกมาวันที่เขาแช่น้ำร้อนครบพอดี ฝีมือกำลังได้ที่...มึงก็ซวยไป...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงเพิ่งได้พลังฝีมือคืนมา ยังไม่รู้ว่าตนแข็งแกร่งกว่าคราวก่อนมาก... เห็นศัตรูจู่โจมมา ก็หลับหูหลับตา ซัดกลับซะเต็มแรง...ส่งผลให้เล็กกีต้องไปนอนให้หนอนไชเล่นเลยทีเดียว...
วิ่งโหวกเหวกดีใจออกมานอกถ้ำ...แม่นางโป่ว...ข้าฟื้นฟูพลังฝีมือมาแล้ว...คราวนี้แข็ง ยาว ใหญ่กว่าเดิมด้วยล่ะ...
โป่วเฮียงกุนด่ากลับ...ทะลึ่งนะยะ ใช่เพื่อนเล่นหรอ...นู่น...ชั้นเขียนจดหมายทิ้งไว้ เข้าไปอ่านจดหมายก่อนแล้วค่อยมาคุยกันต่อ...
เข้าถ้ำไปก็พบว่า จดหมายตกน้ำระหว่างต่อสู้...ตัวหนังสือก็เลยเลอะเลือน ไม่รู้เรื่องกันอีก...ว้า...
วิ่งออกมานอกถ้ำ...โป่วเฮียงกุนจากไปแล้ว...
คนแต่งแม่งโรคจิต ชอบทำให้คนอ่านหงุดหงิดยังงี้เรื่อย...แต่ก็เรายังอ่านต่อไป...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงออกเดินทาง...ไปไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามาเจอแก๊งมารดำขาว และก้วงตงลิ้ว...
สงสัยคนในประเทศจีนตอนนั้น แม่งมีไม่เกินห้าร้อยคน...เลยวนเวียนเจอกันอยู่นั่นแหละ
คราวนี้มารดำขาว กำลังจับคู่กัดกับก้วงตงลิ้ว...
พระเอกเรากำลังคึกกับกำลังที่ฟื้นฟูมา ก็เสนอหน้าไปไกล่เกลี่ย...เฮียๆ มีไรค่อยพูดค่อยจากันน่า...
บ๊ะ...ห้ามดีๆไม่ฟัง ยังจะแฮ่ใส่กันอีก...ฮุ้นปวยเอี๊ยงก็เลยต้องออกแรงซะหน่อย...คราวนี้ถึงขั้นสยบมารดำขาว จอมยุทธเกรดเอลงได้ราบคาบ...
สอบสวนได้ความว่า ก้วงตงลิ้วขโมยคัมภีร์หวานเย็นของมารดำขาวไป...ฮุ้นปวยเอี๊ยงก็เลยบังคับให้คืนเจ้าของ...
...เอ้าคืนก็คืน...ก้วงตงลิ้วยอมง่ายๆ เพราะความจริงก็แอบคัดลอกเอาไว้หมดแล้ว...แล้วคู่กัดสองฝั่งก็แยกทางกัน โดยอีเบย์หลงเสน่ห์ก้วงตงลิ้วถึงขนาดยอมตัดสัมพันธ์กับซือแป๋...ร่วมทางกับก้วงตงลิ้ว...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงฟื้นฟูพลังฝีมือกลับมา คราวนี้ถึงขั้นปราบสองมารดำขาวพ่ายแพ้...ข่าวนี้หลั่งไหลขึ้นเต็มหน้าฟีดเฟสบุ๊ค จนรู้ไปทั่วบ้านทั่วเมือง...
ปล.
อ๊ะๆ อย่าลืม...รักกันชอบกัน
ช่วย like & share ให้ด้วยนะครับ
ขอบคุณล้นเหลือ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
