27 พ.ย. 2019 เวลา 03:02 • ไลฟ์สไตล์
"จดหมายถึงหัวไอ้หัวฟูเพื่อนเก่า"
สวัสดี ไอ้เกิง
มึงสบายดีมั้ย ตอนนี้กูอายุ 33 แล้วนะ มึงคงไม่เชื่อว่าตอนนี้กูมาเป็นคนนครศรีธรรมาราชแล้ว
กูให้มึงทายว่ามาทำไม ก็มาเป็นครูสอนเด็กนักเรียนโรงเรียนประถม ซิวะ
ที่ทำงานก็ก็เป็นโรงเรียนใหญ่อยู่นะ เด็กนักเรียนพันกว่าคนน่าจะได้ มึงคงอยากรู้ว่ากูสอนวิชาอะไร
กูว่ามึงเดาถูก ก็สอนดนตรี ตามที่มึงเรียนนั้นแระ
ตอนนี้รับราชการด้วยนะ บรรจุมา 9 ปี แล้ว
กูเขียนย้ายมา 3 โรงเรียนแล้วไม่ใช่เค้าไล่ออกนะ แต่กูอยากย้ายเอง
ตอนแรกบรรจุที่นราธิวาส แล้วก็ย้ายมาอยู่กับพ่อแม่ที่สงขลา แล้วย้ายมานครศรีธรรมราชนี่แระ
กูยังอารมณ์ศิลปินเหมือนเดิม อีกอย่างกูจะบอกว่า กูแต่งงานมีเมียแล้วนะ ตั้งแต่ปี 59 แต่งมา 2 ปีแล้ว
มึงได้เจอฟ้าเอกจิตฯ บ้างมั้ย
คนที่อวบ ๆ อ้วน ๆ หน่อย อยู่คณะศึกษา ก็มีอยู่ฟ้าเดียวในรุ่น เป็นไงบ้างวะ ฝากความคิดถึง
บอกไอ้ฟ้าให้ด้วยนะ บอกเค้าหน่อยว่ากูคิดถึง แล้วก็บอกด้วยว่าอย่ากินเยอะนะเดี้ยวอ้วน
ตอนนี้กูมาอยู่นครศรีธรรมราชกำลังซื้อบ้านใหม่ ไม่ใหญ่มากแต่ก็พออยู่ได้ปลายมกราปี 62 คงเสร็จ
เออ ลืมบอกไปว่าตอนนี้กูสอนเปียโน พักอยู่บ้านป้าของแฟนที่แต่งงานด้วยกัน ก็มีเด็กมาเรียนเปียโนเรื่อย ๆ นะ
เด็กที่เรียนอยู่ก็มี 4-5 คน ปิดเทอมนี้น่าจะเพิ่มอีก
มึงตัดผมหรือยัง ?
ตอนนี้มึงเป็นไงบ้างอยู่ปี 4 ใกล้จบแล้วงานดุริยนิพนธ์เป็นไงจะเสร็จยัง
ตัดผมหรือยัง สระผมบ่อย ๆ นะ แต่อย่าสระเวลานอนนะ ระวังเป็นหวัด
ได้ซ้อมเปียโนบ้างมั้ย ขยันหน่อย ต่อไปจะได้มาสอนเด็ก ๆ ให้เก่ง ๆ
ตอนนี้เงินมึงพอใช้มั้ย อดทนหน่อยเดี้ยวก็ผ่านไปได้ เล่นดนตรีกลางคืนเหนื่อยมั้ย
ขยันแกะเพลงหน่อย ขยันซ้อม ขยันฟังเพลงหน่อย ฝึกเยอะ ๆ ใกล้จบเรียนจบแล้วใช่มั้ย
ถ้ามีใครให้ไปสอนโรงเรียนประถมแถวบ้านก็ไปสอน อย่าดื้อนะ กูแนะนำให้ไปทำ
เพราะมันคือ อนาคตของเรา
นาฬิกากูก็ห้าโมงกว่าแล้ว ตอนนี้กูยังอยู่โรงเรียนอีก ยังไม่กลับบ้านเลย
คงถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านแล้ว เพราะห้าโมงครึ่งต้องมีสอนเปียโนที่บ้านป้าของฟ้า
เดี้ยวเด็กจะรอนาน แค่นี้นะเพื่อน
สู้ ๆ ปัญหาต่าง ๆ มึงผ่านไปได้แน่นอน วันนี้มึงร้องไห้ ต่อไปมึงจะหัวเราะเชื่อกู
ถ้าไม่มีมึงในวันนั้นที่อดทน ก็คงไม่มีกูในวันนี้หรอก "คิดถึงวะหัวฟู"
ฮา ฮา ฮา
จากครูเกิง
จากครูเกิง
โฆษณา