[จิ ต อิ ส ร ะ ~] " สระอโนดาต " มหาวิทยาลัยรามคำแหง หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากงาน ผมรักที่จะมานั่งหายใจทิ้งที่นี่อยู่เสมอ

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

30 พ.ย. 2019 เวลา 11:11 • การศึกษา

" สระอโนดาต " มหาวิทยาลัยรามคำแหง

หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากงาน

ผมรักที่จะมานั่งหายใจทิ้งที่นี่อยู่เสมอ

Cr.eco.ru.ac.th

ย้อนกลับไป

ตั้งแต่สมัยเรียนจบจากโรงเรียนของหน่วยงานรัฐหน่วยงานหนึ่ง

แล้วเลือกอัปเปหิมาบรรจุเพื่อสถาปนาตัวเองเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจที่นี่..ผมก็เคยทำแบบนี้..

มาวันนี้ผมมีโอกาสอีกครั้งนึง !

เมื่อชีวิตไม่ราบรื่นนัก เมื่อมีอุปสรรคขวากหนามเข้ามาทดสอบชีวิตอยู่เสมอ

แม้บางทีมีความรู้สึกว่า

บททดสอบที่ถาโถมมาจะมีหลายบทไปหรือเปล่า

แต่เมื่อชีวิตถูกออกแบบมาให้พุ่งตรงไปในแนวทางเดียวกับสายตา นั่นแสดงว่าทางข้างหน้าน่าจะคือเป้าหมายให้มุ่งไปได้ง่ายกว่าที่จะถอยหลังกลับ

ผมมองวนไปรอบๆริมสระ

ก็ยังพบเจอว่ามีนักล่าหน้าใหม่ๆ

ไหลเวียนมาแทนที่นักล่าหน้าเก่าๆเสมอ

บ้างก็มาล่าปริญญา บ้างก็มาตามหาเธอ 💓

ณ สถานที่อันเอกอุทางวิชาการแห่งนี้ ยังจะมีผู้สืบสานจนกลายไปเป็นตำนานอย่างไม่มีวันจบ

โดยมีเป้าหมายเดียวกันคือปริญญาน้อยๆใบนั้น

เพราะมันคือความฝันที่จะกรุยทางไปสู่ชีวิตที่ดี

แม้จะมีรุ่นพี่หลายคน ได้แค่เอาไปแปะประดับไว้บนฝาบ้านแก่ๆ แต่ปริญญาที่ถูกอัดไว้ในกรอบไม่มีส่วนเกี่ยวพันธ์กับชีวิตจริงเลย

เพราะแท้จริงแล้ว ใบปริญญามันก็แค่ใบประกาศเกียรติคุณบนสังคมจอมปลอมเท่านั้น

ถามว่าจำเป็นไหม ตอบว่า ใช่

เพราะหากเมื่อใด..ที่เราต้องก้าวเข้าไปร่วมในสังคมที่มีแต่คนสวมใส่หน้ากาก..

การมีดีกรี มันก็ทำให้คนดูดี แม้เงินในบัญชีจะมีไม่มากนัก

แต่ถ้าถามว่ามันจะช่วยให้ชีวิตประสบความสำเร็จไหม ตอบว่า ไม่ ..ไม่ทั้งหมดครับ

ก็คงมีบ้างได้ทำงานที่ใช่ตรงกับใบประกาศ

แต่ก็คงมีมาก..ได้ทำงานที่ใช่ แต่ในใบประกาศกลับไม่มี

เพราะคำว่าประสบความสำเร็จไม่ได้หมายความว่าได้ทำงานที่ใช่ แล้วได้ค่าตอบแทนเยอะๆ

เพราะความสำเร็จคงไม่ใช่การได้เงินมาเยอะๆ

แต่ต้องแลกด้วยการโหมทำงานหนักจนสุขภาพลดน้อยถอยลง

เพราะความสำเร็จคงไม่ใช่การจำใจอยู่ร่วมในสังคมที่มีแต่คนสวมใส่หน้ากาก

แต่พอหันหลังให้กันเท่านั้นแหละ ก็พร้อมจะฟาดฟันกันทุกเมื่อ

เพราะความสำเร็จไม่ได้จำกัดแค่อยู่ในกรอบที่ขีดไว้

แต่เบียดบังให้ความเป็นตัวเราหายสาบสูญ

เพราะความสำเร็จน่าจะใช่งานอะไรก็ได้ ที่คงความเป็นตัวเรา..

พอกินพอใช้ แม้แค่อยู่ในสวนในไร่ เนื้อตัวหมักเหม็นคลาบเหงื่อไคล

แต่คืองานที่ใช่ ได้อยู่ใกล้คนที่ชอบ มีความสุขบนอัตภาพและความพอเพียง

ด้วยจิตมิตรภาพ

^_ ^ แมวพิมพ์ ~

๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๖๒

โฆษณา