3 ธ.ค. 2019 เวลา 08:33
#แค่คิดเป็นก็สุขง่ายๆสไตล์กำไลหยก.BD.13
งานเลี้ยงรุ่น
"ตอนเรียนเราแสนจะป็อบปูล่า
ตอนนี้น้ำมันโซล่ายังเติมรถครั้งละไม่ถึง100 แล้วเราจะกล้าไปเจอเพื่อนๆได้ยังไง".
งานเลี้ยงรุ่นมีเรื่องราวมากมายหลากหลายของชีวิตคน ที่คิดและรุ้สึกแตกต่างกันไปตามลักษณะของความเป็นไปในชีวิตของคนๆนั้น
คนที่ไปร่วมงานเป็นขาประจำในทุกๆครั้ง ก็เป็นความนิยมชมชอบเฉพาะตัวของเค้า
วันนี้เรามาคุยถึงเรื่องคนที่ไม่ค่อยหรือแกล้งหรือมีเหตุผล108พันประการ ที่คิดว่าไม่อยากไปงานเลี้ยงรุ่น
และในชีวิต บางทีก็ไม่เคยไปงานเลี้ยงรุ่นใดๆเลย
จนรอตายจากกันไปก็มี
มาคิดวิเคราะห์ตามสไตล์กำไลหยกกันดีกว่า
บางคนตัดสินใจไม่ไปพบเจอกับเพื่อนๆตั้งแต่ทราบข่าว หรือยัง50/50อยุ่ลังเลไม่แน่ใจ จะไปเจอใครที่สนิทบ้าง เด้อๆด๋าๆไม่กี่คนจะสนุกอะไร
หรืองานเลี้ยงใหญ่รวมทุกรุ่น
แค่ไม่รุ้จะลงทะเบียนยังไง เด็กรุ่นน้องจัดอะไรกันหนักหนา
ทำไมขั้นตอนยุ่งยากจัง ก็ไม่ไปละ
ไม่อยากเปิดเผยตัวตนที่ดูโทรมดูแย่ หรือไม่ก็ขี้เกียจแต่งตัว ขี้เกียจพบเจอพูดคุย ขี้เกียจไปทุกอย่าง
และมีหลายคนก็คิดว่าตัวเองสำคัญอยุ่เสมอ ยุ่งไม่ว่างไม่มีเวลา
ถ้าไปงาน ขาดชั้นลูกๆครอบครัวไม่มีคนดูแล
หลานไม่มีคนเลี้ยง
หมาแมวจะทำยังไง
การงานที่ทำจะเดินได้ไงถ้าขาดชั้นไป ห่วงงานห่วงเงินทองจะขาดหายไป
ไม่ก็เหนื่อยเกินไป ร่างกายช่วงนี้ไม่ไหว
ไกลเกินไปเบื่อเดินทางเบื่อขับรถ บางคนรถติดหน่อยก็วกรถกลับละก็มี
มีบางคนก็ไม่รุ้จะกล้าบอกคนที่บ้านยังไง
ช่วงนี้ออกบ้านถี่ด้วยเรา จะพาไปด้วยก็ไม่อยากโชว์อีก ไม่ไปจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด5555562
มีคนอีกพวกที่ึิคิดงอนหรือแค้นเพื่อนนิดๆ
ก็เพื่อนไม่เห็นความสำคัญหรือทักทายชั้นในไลน์หรือช่องทางอื่นเลยสักคน ทั้งๆที่ชั้นแอบคิดถึงแทบแย่ อยากคุยนะพอทักส่งสติ๊กเกอร์ไป ก็ไม่มีใครสนใจ ไม่เห็นใครเอ่ยถึงหรือพูดจาด้วยเลยสักที
รอไปรอมาเลยได้แต่อ่านไปเรื่อยๆ
สุดท้ายก็พาลเบื่อไม่อยากอ่าน พาลไม่อยากเจอไปด้วย5555562
อีกพวกคิดลบกับตัวเอง ดูถูกตัวเอง
ไม่โด่งไม่ดังไม่ค่อยรุ้จักใคร จะไปนั่งบื้อๆแสยะยิ้มให้คนนุ้นคนนี้ให้เหงือกแห้งให้เซงให้เบื่อไปทำไม
เราก็พูดไม่เก่งบอกความในใจคนไม่ค่อยเป็น ได้แต่เก็บอยุ่ในส่วนลึก ลึกจนควานหาตัวเองยังไม่เจอ
อยุ่กะครอบครัวลูกหลานก็เพียงพอแล้ว
เจอกันไม่เห็นได้อะไรขึ้นมา ใช้จ่ายเงินอีก แบบนี้ก็มีเยอะ
หรือคนรวยมีชื่อเสียงบางคนก็คิดเองเออเองแบบลบๆได้เหมือนกันว่า
เรารวยเราเด่น เพื่อนจึงเข้ามาหา
มันไม่ได้จริงใจกะเราหรอก
เจอเพื่อนมากก็ไม่ดี เด่วมันจะมาเบียดเบียนเราให้ได้รำคาญอีก ตอนนี้เราอยุ่สุขสำราญของเราพอแล้ว
สังคมเราก็ใหญ่โตมาก มีคนมาพินอบพิเทาจนเท้าไม่ติดพื้นทุกวัน
ไม่มีเวลาแบ่งปันให้ใครแล้ว หาเรื่องอีกทำไมวะ
ไม่เข้าท่าไม่ฉลาดเลยไอ้พวกชอบไปงานเลี้ยงรุ่น
ส่วนคนจนหรือมีน้อยหรือมีปานกลางบางท่านที่ไม่ประสบความสำเร็จในการงานอาชีพ ก็คิดเองเออเองเช่นกัน
ไม่รุ้จะไปตอบคำถามเพื่อนๆยังไง ตอนเรียนป๊อบปูล่า ตอนนี้น้ำมันโซล่ายังเติมทีละไม่ถึง100
ท้อถอยอับอาย เพื่อนบางคนตอนเรียน เรียนไปเป็นลูกศิษย์วัด อาศัยข้าวก้นบาตรพระ บิณฑบาตรไปพร้อมหลวงพ่อหลวงพี่
เดี๋ยวนี้คนนับหน้าถือตาทั่วเมือง บางคนโด่งดังถึงเมืองนอกก็มี
เราตอนนี้พูดเสียงไม่ค่อยดังฟังไม่ชัด
ไม่ค่อยมีคนฟังกันอยุ่แล้ว
จะพาร่างโทรมๆชุดเก่าเก็บไปให้เพื่อนๆเห็นทำไม
ทนสายตาเพื่อนมีมองมาไม่ได้ คิดไกลไปเองถึงไหนๆก่อนแล้ว
#อันที่จริงคนรวยหรือจน
จะสุขจะทุกข์มากกว่ากันอยุ่ที่วิธีคิดนะ
คนรวยคิดดีก็มีเรื่องดีๆของเค้า
คนจนที่คิดดีก็มีเรื่องดีๆของเรา
คิดบวกๆ
เราส่งดอกเบี้ยจนหัวโต ทันมั่งไม่ทันมั่งอยู่ ก็ยังมีส่งอยุ่บ้างนะ
เจ็บป่วยไม่สบาย หรือเกษียณไม่ได้ทำอะไร บ้านช่องสมบัติที่มีก็ยกให้ลูกหลานหมดแล้ว ลูกหลานเลี้ยงดีบ้างไม่ดีบ้างไม่เห็นแปลกมันก็ยังรักยังห่วงเราอยู่
แค่มันมีคนห่วงมากขึ้นเลยห่วงเราน้อยลงแค่นั่นเอง
หรือกินเบี้ยคนชรา600 เราก็อยุ่ของเรามาได้จนป่านนี้
กินมื้อนึงฝันเอาเองมื้อนึง ไม่เห็นเป็นโรคอะไร ถึงเป็นก็มี30บาทรักษาทุกโรคอีกสบายๆ แค่รอนานหน่อย ยาก๊อปปี้ราคาถูกก็หายได้เหมือนกัน5555562
#เราต้องคิดให้มันบวกกันสิครับชีวิต
เราแค่กล้าพาร่างกายที่บอบช้ำจากการตรากตรำแต่ช่ำชองชีวิต และหัวใจที่สดใสกล้าแกร่ง
มาหามาคุยเล่าสุ่กันฟังกับเพื่อนๆได้
ก็เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับเพื่อนๆแล้ว
ถึงจะไม่เข้าใจเราทุกคนแค่คนเดียวก็คุ้มพอละ
และที่สำคัญและยิ่งใหญ่สุดคือเราจะรู้สึกภาคภูมิในตัวเราเอง
เรากล้าเราจึงได้กราบคุณครู
เรากล้าเราจึงเห็นและยินดีกับความสำเร็จของเพื่อนได้
เรากล้าเราจึงเห็นความเป็นไปของชีวิต
และเพราะเรากล้าเราจึงสุขได้เสมอ
สายตาคนอื่นก็อยุ่และเป็นของคนอื่น เราบังคับตาหรือสมองเค้าไม่ได้
แต่สายตาเรามองคนอื่นด้วยความรักความจริงใจได้ เราบังคับตาเราสมองเราได้
#เราเบื่อเจอเพื่อนเก่าที่เราไม่ได้พบเจอกันมานาน เพราะเราต่างคิดมากคิดลบกันไปเองหรือเปล่า
#หาสิ่งดีๆที่มีในการพบเจอกันให้เจอสิครับ
รอยยิ้มของเราอาจติดตาเพื่อนๆไปได้ตลอด
การโอบกอดของเราจะทำให้อีกฝ่ายรุ้สึกดีๆได้จนลืมไม่ลง
คำพูดแค่คำว่าคิดถึงก็ทำให้ผู้ได้ยินสดชื่นดีใจได้เสมอ
หรือได้กราบมุทิตาได้เห็นครูบาอาจารย์อีกครั้งนึง ซึ่งไม่มีใครรุ้ว่าเราจะมีโอกาสกระทำได้อีกสักกี่ครั้ง
ก็เป็นบุญเป็นกุศลที่จะตอบสนองให้เรามีความสุขได้เองละครับ
แค่คิดให้บวกเข้าไว้ ถ้ายังคิดลบคิดผิดอยู่ก็คิดใหม่ได้ตลอดครับ เพราะหัวใจและสมองของเรา ยังไงก็อยุ่ที่เรา
บังคับมันง่ายกว่าอยากให้คนอื่นเป็นอยากให้คนอื่นทำเยอะครับ......... กำไลหยก.08.11.2561.
ปล.
#อย่าหวังว่าเราจะได้อะไรจากการไปมุทิตาครูบาอาจารย์
ได้อะไรในการไปเจอเพื่อนเจอน้องๆในงาน หรือต้องได้อะไรจากการพบเจอกันในทุกครั้งทุกโอกาสที่มาถึง
คิดไว้เสมอว่าเราอาจเป็นส่วนเล็กๆส่วนนึงหรือคนๆนึงที่ทำให้คุณครูเพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้ยิ้มซาบซึ้งเปื้อนน้ำตา
หัวเราะมีความสุข ได้ความทรงจำที่ดีจากเราบ้างไม่มากก็น้อย
และสิ่งที่ตามมาน่าจะมีจุดดีๆที่เล็กบ้างใหญ่บ้าง ที่เป็นสิ่งสุขสิ่งดีกับชีวิตเราในทุกครั้งที่ระลึกถึง.
#แค่คิดเป็นก็สุขง่ายๆสไตล์กำไลหยก
#อยากให้คนใกล้ชิดคุณสุขง่ายๆก็แค่กดไลค์กดแชร์
โฆษณา