วังตรอกสาเก
ตะวันบ่ายคล้อย ...ขณะชายหนุ่มเดินดุ่มๆลัดเลาะไปตามคลองหลอดเลี้ยวซ้ายเข้าซอยตรอกสาเกที่แออัดไปด้วยผู้คน และพ่อค้าแม่ค้า พลันสายตาสะดุดเข้ากับบ้านหลังใหญ่ 2 ชั้น ทำจากไม้ทั้งหลัง ตระหง่านอยู่กลางที่ดินแปลงใหญ่ หลังโรมแรมรัตนโกสินทร์ ภายในซอยตรอกสาเก
หลังคามุงกระเบื้องดินเผา แผ่นเล็กๆเรียงเป็นระเบียบ บางช่วงหลุดร่อนหายไป ฝาบ้านและหน้าต่างผุพังตามกาล บางจุดถูกไม้ตีปิดทับปกปิดรูโหว่เอาไว้ แต่ยังเหลือความงามลวดลายฉลุไม้ให้เห็นรอบๆบ้าน สังเกตุดูยังมีเสื้อผ้าตากไว้ที่ราว นั่นหมายถึงว่ามีคนอาศัยอยู่ ...แต่ปิดบ้านเงียบราวกับร้างมานาน
ถัดจากบ้านหลังใหญ่ ฝั่งซ้ายเป็นบ้านไม้2ชั้นหลังเล็ก ชายคามีไม้ฉลุลายสวยงามไม้แพ้บ้านหลังใหญ่ บันไดบ้านบางขั้นผุพังด้วยกาล จนไม่เหลือความแข็งแรงเอาไว้
สวิตช์ไฟโบราณคร่ำครึ สนิทเขรอะติดอยู่ผนังบ้าน สายไฟฟ้าที่ถูกใช้มาหลายชั่วอายุคนยังหลงเหลืออยู่ ฝาบ้านไม้ดูสมบูรณ์กว่าบ้านหลังแรกอยู่มาก ประตูห้องถูกล็อกกุญแจเอาไว้ในสภาพที่ไม่ได้ถูกไขมานานโข
ฝาบ้านมีกรอบรูปติดเอาไว้ 2-3ภาพ หนึ่งในนั้นเป็นภาพของชายคนหนึ่งสวมชุดคล้ายผู้มีศักดินาก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง
"ขอโทษนะครับลุง ลุงพอจะทราบมั้ยครับว่าถ้าจะเข้าไปดูข้างในจะติดต่อใครได้บ้าง"
หนุ่มวัย 30 เศษ ๆ นั่งลงให้ต่ำกว่าชายชรา สวมกางเกงเล เสื้อขาว ที่นั่งอยู่ใต้ร่มไม้ฝั่งตรงข้ามกับบ้านโบราณหลังนั้น
"ฉันนี่แหละเจ้าของบ้าน"
ชายชราผู้นั้นหันมามอง แล้วตอบด้วยน้ำเสียงอันแหบพร่า ชายหนุ่มคราวหลานแนะนำตัวเอง ก่อนชวนเจ้าของบ้านคุยจนทราบว่า คนที่นั่งอยู่ตรงหน้า
คือ พลอากาศตรีหม่อมราชวงศ์ทองก้อนศิลา ทองใหญ่ หลานพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าทองกองก้อนใหญ่ กรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม พระผู้สร้างเมืองอุดรธานี
บ้านโบราณที่ผุใกล้พัง คือ วังตรอกสาเก ของกรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม
พลอากาศตรีหม่อมราชวงศ์ทองก้อนศิลา ทองใหญ่
พลอากาศตรีหม่อมราชวงศ์ทองก้อนศิลา เล่า ความหลังครั้งวังตรอกสาเกยังมีชีวิตชีวามากกว่าตอนนี้ให้ฟัง ต้นไม้ริมคลองหน้าวังที่นั่งอยู่ เคยเป็นคลองน้ำใส วัยเยาว์ท่านเคยกระโดดเล่นกับพี่น้องและเด็กๆย่านนี้ แต่ปัจจุบันเป็นคลองระบายน้ำสีดำสนิท พ่อค้าแม่ค้าต่างถิ่นจับจองพื้นที่ขายของภายในตรอกจนดูแออัด สินค้าวางระเกะระกะจนรัฐเข้ามาจัดระเบียบใหม่
ช่วงบั้นปลายชีวิตของพลอากาศตรีหม่อมราชวงศ์ทองก้อนศิลา หรือคนแถวนี้เรียกคุณน้อยอยู่อย่างเรียบง่าย สันโดษ หลังจากคุณน้อยเล่าเรื่องวังเก่าๆโทรมๆแห่งนี้อยู่นานเกือบ 3 ชั่วโมง จึงขอกลับเข้าไปพักผ่อนในบ้าน และอนุญาตให้ไปดูบ้านไม้หลังใหญ่ด้วยกัน
คุณน้อยชี้ให้ดูผนังบ้านที่เคยติดภาพถ่ายของกรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม ซึ่งมอบให้วิทยาลัยครูอุดรธานี ซึ่งยกระดับเป็นมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานีไปแล้วหลายสิบปีก่อน บนชั้นสองของบ้านมีห้องโถงใหญ่ และมีการกั้นแบ่งเป็นห้องๆ สภาพไม้ผุพังดูไม่แข็งแรงเอาเสียเลย ข้าวของกระจัดกระจาย มีหญิงสาวต่างด้าวที่คอยดูแลอยู่ด้วย1คน แต่น่าเสียดายที่หล่อนไม่ยอมคุยกับคนแปลกหน้า
คุณชายอนุญาตให้ขึ้นไปดูบนตำหนักเล็ก หน้าบ้านที่อยู่ใกล้กับต้นมะขามยักษ์ โดยมีพี่ชายอีกคน ซึ่งบอกว่าทำงานเป็นเจ้าหน้าที่อยู่ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ต้นตระกูลมาจากลาวพาขึ้นไปบนบ้าน พร้อมกับเล่าว่าบรรพบุรุษติดตามรับใช้กรมหลวงประจักษ์ฯมาตั้งแต่อยู่อุดรธานี โดยท่านใก้สร้างบ้านหลังเล็กๆอยู่ด้านหลังบ้านไม้หลังใหญ่ แต่ไม่อนุญาตให้เข้าไปชม
ก่อนกลับชายหนุ่มผู้หลงทางผ่านมา กราบลาคุณน้อยและพี่ที่เป็นคนนำชมตำหนักเล็ก แล้วบอกว่าจะกลับมาหาท่านอีก คุณน้อยยิ้มรับแล้วเชื้อเชิญว่า"มาเล้ยยยยย เข้ามาดูได้ พาเพื่อนๆมาด้วย"
เป็นการเรียนประวัติศาสตร์ย่านตรอกสาเก ผ่านผู้ที่ยังมีลมหายใจอยู่และได้เห็นความเป็นไปของวังแห่งนี้มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเข้าใจว่าตอนนี้นำกลับคืนเป็นของหลวงไปเสียแล้ว
โดย สะ-เล-เต
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
