“อย่าว่าเเต่ความสุข ตัวตนของเราก็จะหายไปเช่นกัน”
สังคมในทุกวันถูกย่อให้เหลือเพียงขนาดเท่าฝามือ เเละเป็นสังคมที่ทุกคนหันเเต่ด้านดีของตัวเองเข้าหากัน
- ภาพสวย ๆ กับทริปต่างจังหวัด ต่างประเทศ
- ภาพเครื่องดื่ม อาหารหรูในร้านกาแฟ
- ภาพคู่รัก
- ภาพเราองใช้เเบรนด์ เพราะคำว่า “ของมันต้องมี”
ฯลฯ
ผมก็ไม่ปฏิเสธเลย ว่าเมื่อเห็น ผมก็รู้สึก “อยาก” มี อยากอยู่ในจุดนั้นเหมือนกัน
แล้วเราก็ใช้เวลา ทรัพย์เพื่อไขว่คว้ามัน
เเล้วหันด้านดีเหล่านั้นให้เพื่อน ๆ เราดูเช่นกัน
สิ่งที่ทำให้ผมฉุกคิดได้คือ ตอนที่ งานสำคัญ สิ่งของสำคัญ เรากลับไม่มีเวลาที่พอ ทรัพย์ที่มากพอจะใช้กับสิ่งจำเป็นกับชีวิตเรา ทั้งด้านความสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์ ด้านความรู้ หรือสุขภาพ
ที่สำคัญการใช้ชีวิตตามกระเเสสังคมแบบนั้นมันเหนื่อย
มันมีความสุขกับโมเม้นเหล่านั้นก็จริง เเต่เป็นความสุขเเค่ชั่วคราว ไร้คุณค่าในระยะยาว แก่ตนเอง เเละคนอื่น
สุดท้ายจำพยายามหาคำตอบ ก็พบว่า
- การมีเป้าหมายที่ชัดเจนในชีวิต จะไม่ทำใ้ห้เราวอกแวกกับสังคมแบบนั้น
คือ ใครจะเที่ยวดี กินหรูก็ช่างมัน เราขอสงวนเวลาและทรัพย์เหล่านั้นเพื่ออนาคตดีกว่า
เช่น หากเราตั้งเป้าหมายว่าอยากมีเงินเก็บ 1 แสนภายใน 1 ปี เราก็ตั้งใจทำมัน เเละรู้ว่าควรใช้ไปกับอะไร
หรืออยากอ่านหนังสือ อย่างน้อย สัปดาห์ละ 1 เล่ม เงินที่เราจะไปกินของเเพง ๆ เราก็จะยับยั้งมัน เพราะคิดว่าควรนำเงินส่วนนี้ไปซื้อหนังสือดีกว่า
สังคมพร้อมกดทับเเละกลืนทุกอย่าง
เราก็พร้อมหายไปได้ตลอด
แต่ทว่าเรามีหลักยึด เป้าหมาย ผู้คน คุณค่า มันก็คงเป็นตัวนำทางให้ตัวตน และความสุขของเราได้อาศัย และอยู่ได้ในทุกสังคม
#เกลียวคลื่น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
