เมื่อสักพักใหญ่ที่ผ่านมาฟังข่าวเรื่อง “ของมันต้องมี” ของคน Gen Y ก็รู้สึกจริงในหลายๆ เรื่อง แต่เรื่องที่จะพูดไม่ค่อยเกี่ยวหรือเกี่ยวนิดๆ กับข่าวเมื่อเช้า
ในด้านการทำงาน เรารู้สึกว่าคน Gen นี้เป็นสัดส่วนใหญ่ในวัยทำงานแทนที่คนจาก Gen Babyboom หรือเรียกอย่างง่ายๆ ว่าเป็นฐานพีระมิดที่คอยรับทัศนคติที่ต้องหนักเอาเบาสู้ ไม่ตั้งคำถาม และภักดีจาก Gen Babyboom ต้องคอยรับทัศนคติแบบสมบูรณ์แบบจาก Gen X
ทั้งๆ ที่คน Gen Y ที่เลี้ยงดูมาให้รู้จักการเริ่มแสดงออก กล้าคิด และอิสระ แต่พื้นที่ในการแสดงออกในสิ่งเหล่านี้หรือการยอมรับแทบจะไม่มี ซึ่งสวนทางกับความคาดหวังถึงของคนรุ่นก่อนหน้าในผลงาน และการพยุงองค์กรให้ไปต่อได้
ในด้านของการใช้ชีวิต คน Gen Y เกิดมาครึ่งๆ กลางๆ คือเห็นความลำบากในรุ่นปู่ย่าตายาย เห็นการสร้างเนื้อสร้างตัวในรุ่นพ่อแม่ พร้อมกับเทคโนโลยีที่ค่อยๆ เปลี่ยนไป กับการหมุนของโลกที่ค่อยๆ เร็วขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะที่เทคโนโลยีก้าวไปเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ การเชื่อมต่อโลกเปิดกว้างขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คน Gen Y เริ่มวิ่งตามไม่ทันคน Gen Z และ Alpha ในอนาคตอันใกล้ ที่จะรู้จักเทคโนโลยีอย่างชำนาญ และพูดได้มากกว่า 3 ภาษา
สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นพร้อมๆ กัน จนรู้สึกว่าคน Gen Y อาจจะเป็นรุ่นที่เหมือนยางมะตอยระหว่างถนนคอนกรีต ที่เป็นช่วงแคบๆ สำหรับการรองรับการขยายตัวหรือหดตัวของ Gen รอบๆ ข้าง และไม่แน่ว่าในอนาคตก็จะเป็นคน Gen Y อีกที่ต้องขยายเวลาเกษียณอายุตัวเองไปเรื่อยๆ เพื่อรองรับภาวะสังคมผู้สูงอายุ