21 ธ.ค. 2019 เวลา 08:15 • บันเทิง
กระบี่ไร้เทียมทาน ภาค 2...ตอนที่ 10
1
ไหมฟ้า สุดยอดวิชาของบู๊ตึง...มีที่มาอย่างไร จะได้รู้กันในตอนนี้...
เจ้าสำนักเง็กเจียะ เริ่มรู้สึกว่าวิชาไหมฟ้า คงต้องมีเบื้องหลังแอบแฝงอยู่...“ไม่นานมานี้เมื่อเข้ารับตำแหน่งเจ้าสำนัก ข้าเพิ่งไปอ่านประวัติสำนัก ทำให้รู้ว่าพวกเรายังมีผู้อาวุโสอีกคนนึง ที่ยังมีชีวิตอยู่...แกชื่อ ผู้อาวุโสโกวบั๊ก...พี่น้องแกทำลูกชิ้นขายอยู่แถวรังสิต”...
ปวยเอี๊ยงทำหน้างง...ใครวะ ชื่อแม่งโคตรพิลึก...เง็กเจียะก็พูดต่อ
“ผอ.โกวบั๊ก หรือเรียกภาษาไทยว่า ท่านไม้แห้ง แกรุ่นแก่กว่าเจ้าสำนักแชซ้งและท่านอี่ชงเทียนรุ่นนึง...พวกเราต้องเรียกแกว่าอาจารย์ปู่ ก็ไม่รู้ว่าแกมีเรื่องคับแค้นอะไร ปลีกตัวจากสำนักไปอยู่ในหุบเขาเร้นลับหลังบู๊ตึ๊ง”...
เอ่อ ไอ้สำนักบู๊ตึ๊งนี่มันก็มีที่เร้นลับเยอะเหลือเกิน...ตอนสมัยตัวประหลาดเฒ่าภาคแรก นั่นก็บึงน้ำเร้นลับ...นี่มีหุบเขาเร้นลับอีกเรอะ...
“คิดว่าท่านผอ.ไม้แห้ง น่าจะรู้ประวัติลมปราณไหมฟ้า...เราไปคุยกับท่านกันเถอะ”...เง็กเจียะนำฮุ้นปวยเอี๊ยงไปยังหุบเขาเร้นลับ หลังบู๊ตึ๊ง...
หุบเขาเร้นลับ...ที่จริงแม่งก็ไม่ลับเท่าไหร่ เพราะเง็กเจียะพามาอย่างง่ายดาย แต่จะให้ลงไปสิยากโคตร...หน้าผาตัดดิ่งเก้าสิบองศา แทบไม่มีปุ่มปมหรือต้นไม้อะไรให้ยึดเกาะเลย...
“นิมนต์ลงไปคนเดียว ข้ามาส่งแค่นี้...ไปละ”...เง็กเจียะปล่อยฮุ้นปวยเอี๊ยงลุยเดี่ยว เพราะสำนึกตัวว่าหมดปัญญาปีนลงไป...พระเอกของเราเลยต้องลุยเดี่ยว...
ขนาดยอดยุทธอันดับหนึ่ง ปีนหน้าผานี้ลงไป...ยังต้องค่อยๆลงและใช้เวลา...จนได้มาพบกับเฒ่าผู้อาวุโสไม้แห้งนั่งปิ้งปลาอยู่คนเดียว ริมหนองน้ำที่ก้นหุบเหว...
พอฮุ้นปวยเอี๊ยงแนะนำตัวแล้ว ว่าเป็นศิษย์บู๊ตึ๊ง...ผอ.ไม้แห้งก็ตวาดด่า...”มึงลงมาหากู จะถามเรื่องลมปราณไหมฟ้าอีกล่ะสิ โคตรลำไยเลย”...
“เอิ่ม มิได้ครับท่านอาจารย์ปู่...ศิษย์ฝึกไหมฟ้าสำเร็จแล้ว”...
คราวนี้ไม้แห้งเป็นฝ่ายอึ้งมั่ง...”มิน่าเล่า คนล่าสุดที่ลงมาหากูคืออื่ชงเทียน...ไอ้นั่นพอปีนลงมายังไม่ทันถึงพื้น กูก็รู้ตัวแล้ว...แต่มึงนี่ แทบจะมาเคาะกบาลกูอยู่แล้ว ถึงเพิ่งรู้ตัว”...
เว้นวรรคครู่นึง แล้วท่านไม้แห้งก็ถามต่อ...”งั้นที่มึงลงมาวันนี้ คงเป็นเพราะลมปราณไหมฟ้าไปก่อเรื่องอะไรขึ้นใช่มั้ย”...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงรับคำ แล้วเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้ฟัง...
ท่านไม้แห้งลูบเคราขาวโพลน สีหน้าอึดอัด แล้วก็ตัดสินใจพูด...”ลมปราณไหมฟ้า...จะนับว่าเป็นความภาคภูมิใจของบู๊ตึ๊งก็ใช่...นับว่าเป็นความอัปยศ ก็ใช่...เพราะผู้อาวุโสของบู๊ตึ๊ง ได้ทำสิ่งที่น่าอับอายขึ้นมา”...
แล้วผู้อาวุโสไม้แห้ง ก็เล่าถึงประวัติของลมปราณไหมฟ้าให้ฟัง...
...นานมาแล้ว จอมยุทธคนนึงของพรรคมาร หลบหนีการไล่ล่าของศัตรูไปจนถึงดินแดนแม้ว...
“ฮ้า เรื่องนี้เกี่ยวกับทักษิณด้วยเหรอ’จารย์ปู่”...
ไม้แห้งตบกบาลหนึ่งฉาด...”ไม่เอาสิมึง มุกนี้ไม่เล่น...นั่งเงียบๆแล้วฟังต่อ”...
จอมยุทธคนนั้นไปซ่อนตัวอยู่ในดินแดนชาวแม้วช่วงนึง ก็ได้ไปรู้จักกับวิชาเลี้ยงหนอนคุณไสยของพวกแม้ว...ก็เลยเอามาผนวกกับวิชามารของตน บัญญัติขึ้นเป็นสุดยอดวิชากำลังภายในชนิดหนึ่งขึ้นมา
ไอ้วิชาที่ว่านี้ มันร้ายกาจถึงกับทำให้กำลังภายในกลายเป็นวัตถุมีสภาพ...เวลาเบ่งกำลังภายในออกมา จะเห็นเหมือนใยบางๆออกมาจากฝ่ามือ...”กูพูดแค่นี้มึงคุ้นๆแล้วใช่มั้ย”...
ฮุ้นปวยเอี๊ยงพยักหน้า...”ฟังดูเหมือนวิชาไหมฟ้า”...
...ใช่ เหมือนไหมฟ้า...แต่ไอ้วิชาต้นตำหรับนี้มันออกแนวชั่วร้าย ต้องเลี้ยงหนอนคุณไสย ต้องเอาไปฝังในร่างคนอื่น ต้องดูดกำลังภายในคนอื่นมา...อะไรมั่งไม่รู้...เอาเป็นว่ามันคือวิชาฝ่ายอธรรม...
ผู้อาวุโสมารคนนั้น พอรวบรวมวิชามารกับวิชาคุณไสยสำเร็จ ก็ใกล้ตายซะแล้ว...เกิดเสียดายว่าสุดยอดวิชานี้จะหายสาบสูญ ก็จารึกไว้บนผนังถ้ำในดินแดนแม้ว...ไอ้พวกแม้วก็เห็นนะ แต่ไม่เข้าใจอะไร ก็เลยปล่อยไว้เฉยๆ
...จนกระทั่งผู้อาวุโสคนนึงของบู๊ตึ๊งเรา ก็คืออาจารย์ของข้านั่นเอง...มีอยู่วันนึงต้องบินไปหาแม้วที่ดูไบ...เฮ้ย ไม่ใช่...ต้องไปยังดินแดนแม้ว แล้วก็ไปเจอจารึกวิชานี้บนผนังถ้ำ...
ธรรมชาติของคนฝึกวิชาฝีมือน่ะมึงเอ๋ย ไปเจอของเด็ดๆขนาดนี้ มันก็อดใจไม่ไหวสิวะ...อาจารย์ข้าก็เลยคัดลอกวิชานั้นมา กลับมาถึงบู๊ตึ๊งก็เอามาคร่ำเคร่งฝึกปรือ และดัดแปลงจนวิธีการฝึกไม่ได้ชั่วร้ายเหมือนเดิม คือไม่ต้องจับคนมาทรมาน ไม่ต้องใช้หนอนคุณไสยอีกต่อไป...แล้วก็บัญญัติเป็นวิชาไหมฟ้าแห่งบู๊ตึ๊ง...
แต่ถึงแม้จะเอามาดัดแปลงจนเป็นวิชาฝ่ายธรรมะแล้วก็เหอะ...แต่พฤติกรรมที่ลอกเลียนเค้ามา แล้วไม่ขึ้นเครดิตให้เค้า...ยังไงแม่งก็คือขโมยอยู่ดีล่ะว้า...จนวันนึงอาจารย์ข้าเกิดเมา ก็เลยเผลอเล่าเรื่องนี้ให้ข้ารู้...
โหย ข้าโคตรโกรธเลยอ้ะ...อาจารย์ทำไมมีพฤติกรรมเยี่ยงโจรขนาดนี้ ไปขโมยวิชาเค้ามาดัดแปลง...ไอ้ข้าก็หลงว่าอาจารย์โคตรจีเนียส ค้นคิดวิชาไหมฟ้าได้...ที่แท้เป็นแบบนี้เอง...
“ข้าเลยปลีกตัวออกจากบู๊ตึ๊ง...มาอยู่ในหุบเขานี้ตั้งแต่นั้นมา”...ผอ.ไม้แห้งสรุป...
ปล.
อย่าลืมกดไลก์ หรือถ้าชอบก็แชร์กันด้วยนะครับ
ขอบคุณยิ่งๆขึ้นไป
โฆษณา