เรื่องสั้นขนาดยาว ชุดนทีแห่งชีวิต
อิยะกับความหมายที่หายไป..ภาค5
เรื่อง.ภาพจำ(Memmory)
ตอนที่1..The matrix
"เรียน..ท่านผู้นำ..!!!
ระบบmatrixดาวโลกกำลังปั่นป่วน"
"เอะอ่ะ...อะไรกัน!!!..."
ท่านผู้นำคำราม ดวงตาตาขมึงถึง
แลเกรี้ยวกราด
เขากำลังหมกมุ่นเล่นเกมส์matrix
ในจักรวาลอื่นอย่างเมามัน
"เอาเทคโนโลยีใหม่ๆใส่มันเข้าอีกไปสิ.."
"ให้มันวิ่งตาม"
ท่านผู้นำละสายตาจากmatrix
จากจักรวาลฮันดรูเวสก้าพาพาย่าป๊อกป๊อก ..😅
หันมาหยิบชีสก้อนเล็กๆใส่กงล้อ
ภายในมีหนูตัวเล็กวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อจับชีสมากัดกิน
แต่ก็พลาดทุกครั้งที่วิ่งเข้าหา
ชีสกระเด็นกระดอนในกงล้อนำหน้าเสมอ
แต่หนูก็ยังคง..วิ่งและวิ่ง..
"แต่ท่านผู้นำ พวกเขาเริ่มรู้ตัวแล้วขอรับ"
"ว่าเทคโนโลยีขั้นสุดยอด
มันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง
เขาพยายามแทบเป็นแทบตาย
หาเงิน ทำงานอย่างบ้าคลั่ง
เพียงเพื่อให้ได้เทคโนโลยีขั้นสุดยอด
ที่เราป้อนในระบบmatrix "
"เราเคยพลาดอยู่ครั้งหนึ่งแล้วนะขอรับ"
"หุบปาก..!!!"
ท่านผู้นำแผดเสียงคำราม คว้าหนูที่วิ่งในกรงกำขยี้แทบจะแหลกคามือ ช่างน่าสงสารหนูที่กำลังจะคว้าชีสได้อยู่แล้ว..สลบเหมือดซะนี่
"ขอท่านผู้นำมาดูนี่ก่อน"
"ชาวโลกหลายกลุ่มกำลังวิ่งตามเราอยู่ แต่มีหลายกลุ่มกำลังทำอะไรบางอย่าง "
"มันแค่กลุ่มเล็กๆ"
"แต่..."
"นี่คุณ...!!! .เป็นแค่เอไอที่ผมสร้างขึ้นมา คุณไม่มีสิทธิ์เสนอข้อคิดเห็นใดๆ"
"เอาอย่างนี้...เราคงส่งเทคโนโลยีด้านความเจริญไม่พอ"
"เราต้องป้อนข้อความสุดยอดจากเราไปสู่ระบบmatrix"
"ข้อความอะไรขอรับ"
"คิดบวก"
..
"ใส่ลงไปเพื่อปลอบประโลมชาวโลก
จนกว่าเราจะวางระบบเอไอในโลกโดยสมบูรณ์
เมื่อนั้นเราจะควบคุมมนุษย์ได้ความต้องการ
งานนี้ต้องไม่พลาดเหมือน2500ปีที่ผ่านมา
ที่ทำให้บุคคลหนึ่งค้นพบความสุขที่ไม่อิงแอบสิ่งใด แล้วก้าวพ้นmatrixที่เราสร้างขึ้น
และพาคนก้าวพ้นไปอีกจำนวนมาก"
..
"รับทราบขอรับ"
.
.
.
ณ.ดาวโลก
ข้อความคิดบวกถูกแพร่เป็นสะพัดเป็นไวรัล
จากคนไปอีกคน
หนังสือคิดบวกเบ่งบานจนผลิตแทบไม่ทัน
ชาวโลกพากันวิ่งกรูไปซื้อบัตร
เพื่อเข้าคอร์สคิดบวกที่มาในรูปแบบต่างๆ
นักคิดบวกเกิดราวกับดอกเห็ด..
ระบบmatrixเริ่มกลับมาทำงานอีกครั้ง
การอยู่และ มองโลกตามความเป็นจริงเริ่มจางหายไป จากใจพวกเขา...
.
.
การปลอบประโลมโลกกลับมา..
.
ชาวmatri×กลับมามีความสุขโดยการคิดบวก..
.
.
.
ท่านผู้นำหยิบหนูที่ใกล้ตายใส่กรงอีกครั้ง...
หนูเริ่มกินชีสก้อนเล็กและออกวิ่ง...และวิ่ง..
.
.
.
.
"อิยะไปได้หรือยังลูก:
"ครับ..เสร็จแล้ว..:"
.
ชายหนุ่มกดส่งอีเมลล์ พร้อมถอนหายใจ
เฮือกใหญ่ เสร็จซะที ด้วยงานที่จะต้องปั่นส่งสำนักพิมพ์ให้ทันก่อนที่จะพาคุณน้ำตกไปเที่ยวตามคำอ้อนแกมบังคับ
.
.
นานๆทีกระผมจะอยู่บ้าน มาคราวนี้เลยถูกคุณน้ำตกกักตัว นัยว่าอยากจะขึ้นดอย อายุก็ไม่ใช่น้อยจะขึ้นไหวก็ยังไม่รู้และไม่รู้ว่า ดื้อเหมือนใคร
ชายหนุ่มปิดโน้ตบุค คว้าเป้ใบจิ๋ว ก็ไม่จิ๋วเท่าไร
อุปกรณ์กางเต้นท์พร้อมเสมอเพราะเดินทางบ่อย
.
.
"อาอิยะ..."...เด็กแฝดตัวน้อยชายหญิงวิ่งกรูเข้ามาหาผู้เป็นอา
.
.
ปีนป่ายเกาะแข้งขาจนผู้เป็นอาก้าวขาแทบไม่ออก ล้มกอดรัดฟัดเหวี่ยงกลางสนามหญ้า
.
"อาโป ..น้ำใจ..เร็วเลยไปช้าเดี๋ยวจะค่ำก่อน"
เด็กแฝดพากันลากเป้ของชายผู้เป็นอาไปที่รถทันทีที่แม่สั่ง เอ่อ..พี่สะใภ้กระผมเองขอรับ
ส่วนเจ้าเด็กแฝดลูกของพี่ชายกระผมเองไอ่เจียว..มันเจ๋งกว่ากระผมอีกนะเรื่องนี้
.
นานแล้วที่เราไม่ได้ไปไหนด้วยกัน แม่กับพี่ชายก็ยุ่งกับงานมูลนิธิ ส่วนตัวกระผมก็ยุ่งเที่ยวตะลอนไปเรื่อยตามบัญชาการของพี่แสบเจ้าของสำนักพิมพ์
.
.
ปีนี้แม่น้ำตกเปลี่ยนไปมาก ผมสีดอกเลาแซมขึ้นแทบทั้งศรีษะ และเหนื่อยบ่อยตามสภาพขอคนที่เข้าสู่วัชรา แต่วันนี้เธอกลับดูมีชีวิตชีวา คึกคักเป็นพิเศษ แถมเรียกร้องจะแบกเป้ใบเล็กเอง...กระผมได้แซวว่าเธอจะแบกได้ถึง
ซำแฮกหรือเปล่า
..
..ใช่แล้วขอรับ
เราจะไปภูเขารูปหัวใจ...ภูกระดึง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
