เหตุผลของคน "โทษตัวเอง"
หากเราจะโทษตัวเอง เพื่อจะได้ไม่เกลียดเขา
และเพื่อความสบายใจของตัวเราเอง "มันก็คุ้มค่าที่จะทำ"
เวลาที่เขาเอาความรักเดินจากเราไป มีอยู่หนึ่งคำถามที่เรามักจะคิดถึงมันอยู่เสมอ
"ใครผิด"
"เขา".....คนที่ทำให้เราเสียใจ
หรือ "เรา".....คนที่ยังอาจจะทำเพื่อเขาได้ไม่มากพอ
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบจมอยู่กับคำถามแบบนี้ และชอบให้คำตอบกับตัวเองว่า
"เป็นเพราะฉันนี่แหละ ที่ยังทำให้เขาได้ไม่พอกับที่เขาต้องการ"
ในขณะที่ฉันก้าวเดินอยู่บนถนนแห่งความเดียวดายและกางแขนโอบรับทุกความผิดมาเก็บไว้เป็นสมบัติทางใจของตัวเอง เพื่อนผู้หวังดีคนหนึ่งถามฉันว่า ทำไมฉันจึงได้แต่ "โทษตัวเอง" ทำไมไม่มองว่ามันเป็นความผิดของเขาบ้าง
"ผิด" ที่เมื่อหมดความรักแล้วปล่อยมือไปอย่างง่ายดาย
"ผิด" ที่เมื่อหมดความผูกพันแล้วหมดเยื่อใยไปอย่างง่ายดาย
และ "ผิด" ที่คิดทอดทิ้งไปแบบง่ายๆโดยไม่ให้โอกาสคนที่รักเขามากที่สุด
ในฐานะของ "คนถูกทิ้ง"
แทนที่ฉันจะเอาแต่โทษตัวเองเหมือนอย่างที่เป็นอยู่ ฉันควรต้องโทษ "คนที่ทิ้งฉันไป" ด้วยเช่นกันถึงจะถูก เพื่อนผู้หวังดีคนนั้นได้เตือนสติไว้และฉันก็ตอบเพื่อนผู้หวังดีคนนั้นไปว่า.....
"ฉันโทษตัวเอง เพราะฉันยอมรับความจริง ฉันแพ้ในเกมความรัก เพราะฉันเอาใจใส่มันไม่มากพอ ที่เธอเห็นฉันร้องไห้และคร่ำครวญราวกับว่า เมื่อเขาเดินจากฉันไป เหมือนฉันถูกพรากจากทุกสิ่งที่แสนสำคัญในชีวิต นั่นก็เป็นวิถีอันแสนธรรมดาสามัญของความเสียใจ แต่ทุกร่องรอยของความเจ็บปวดที่เราต่างสัมผัสได้ทั้งหมด ไม่ได้เกิดขึ้นจากการที่ฉันโทษตัวเองหรอก เพราะฉันโทษตัวเอง เพื่อจะได้ไม่ต้องเกลียดเขา ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเคยทำผิด เพื่อเรียนรู้กับคำว่าให้อภัย แม้ว่าการที่เขาทิ้งฉันไป จะเป็นเรื่องไม่น่าให้อภัยได้เลยก็ตาม"
ฉันตอบเพื่อนผู้หวังดีคนนั้น....ไว้อย่างนั้น
ฉันไม่ปฏิเสธหรอกว่า ในมุมหนึ่งของหัวใจแตกสลาย ฉันเองก็รู้สึกโกรธและเกลียดที่เขาทิ้งฉันไป แต่ตลอดระยะเวลาของการพยายามทำใจ ฉันค้นพบว่า....ยิ่งฉันวิ่งหนีจากความเจ็บปวดนี้ไปให้ไกลแค่ไหน ฉันยิ่งปลดโซ่ตรวนที่พันธนาการหัวใจไม่ได้เลย ยิ่งโกรธเขามากเท่าไหร่ ก็เท่ากับยิ่งจำเขาขึ้นใจ และยิ่งเกลียดเขามากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเหมือนถูกความทรงจำกระชากให้ต้องกลับไปใช้ชีวิตอยู่บนภาพเก่าและยิ่งรักเขามากขึ้นเท่านั้น
ใครบางคนบอกเอาไว้ว่า
ความเกลียดชัง คือ ความรู้สึกที่คนเราสามารถจำฝังใจได้เนิ่นนานยิ่งกว่าความรัก แต่ ความเกลียดชัง ก็สามารถถูกลบเลือนไปได้อย่างง่ายดายด้วยการให้อภัย
และบางที นี่อาจเป็นการให้อภัยคนที่ทิ้งเราไปได้อย่างงดงามที่สุด โดยไม่มีการโยนบาป หากเราจะโทษตัวเอง....เพื่อจะได้ไม่เกลียดเขา และเพื่อความสบายใจของตัวเราเอง.....มันก็คุ้มค่าที่จะทำ
I lost
myself
Somewhere
along the way
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
