28 ธ.ค. 2019 เวลา 12:13
เรื่องสั้นขนาดยาว ชุดนทีแห่งชีวิต
เรื่องอิยะกับความหมายที่หายไป ภาค5
ตอนที่7..ความหมายที่หายไป
ชายหนุ่มโปรยเถ้ากระดูก
ขอส่งแม่และพ่อคืนสู่ธรรมชาติ
สัจธรรมของชีวิต
เกิดมา..ตั้งอยู่..ดับไป
.
.
.
พระอาทิตย์ยังมีเวลาตกดินรอเวลาที่จะขึ้นใหม่ ชีวิตก็เหมือนกันสินะ
photograph by little walk_.
..
"อิยะเรายังเป็นพี่น้องกันอยู่ใช่มั้ย"
ริวจิเดินมานั่งข้างน้องชายต่างสายเลือดริมหน้าผา
เหม่อมองอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับ
"แล้วตอนนี้ไม่เป็นหรือพี่ชาย..งั้น?"
ชายหนุ่มเอนไหล่กระแทกไหล่ผู้เป็นพี่ชายเบาๆ
ไม่มีคำตอบจากพี่ชาย..มีแต่รอยยิ้มกว้าง
น้องชายยกมือกำหมัดชนกันกับพี่ของเขา แล้วยิ้มตอบ
..รอยยิ้มที่ไม่เคยจงตั้งแต่เล็กจนโตของเขาทั้งสอง
หากเรายังยิ้มในวันนี้..
วันหน้าเราก็ยังจะมีรอยยิ้ม..
..
..
"แล้วนายจะทำไงต่อ" พี่ชายถาม
"อืม..."
"เที่ยว..เดินทาง..เขียนหนังสือ"น้องชายตอบ ตายังคงจับจ้องตะวันที่กำลังลาลับขอบฟ้า
photograph by little walk_.
.
.
.
.
"มูลนิธิฝากพี่ด้วยนะ"น้องชายกล่าวหลังจากนิ่งไปพักใหญ่
"อื้อ.."
"อย่าลืมกลับบ้านล่ะ..สัญญา"
"อื้ม"...น้องชายเม้มปากที่เริ่มสั่นแต่ก็พยายามกลบด้วยรอยยิ้ม
พี่ชายยกมือโอบไหล่น้องชายน้องชายโอบไหล่พี่ชาย จ้องหน้าแล้วยิ้ม..เชี่ย..น้ำตากูไหล
.
.
photograph by little walk_.
พี่ชาย..
ผมดีใจนะที่มีพี่อย่างไอ่เจียว
ที่ชอบกินไข่เจียว..
ขอบคุณที่รอดมาจากวิกฤตคราวนั้น..
พระชรายังอยู่ห้วงคำนึง
สักวันคงได้เจอ..
"ทำบุญกับพระที่ออกนิโรจน์สมาบัติย่อมได้อนิสงฆ์มาก ขอคุณโยมปรารถนาเอาเถิด"
ชายหนุ่มคงได้คำตอบจากพระชรารูปนั้น
.
.
เขาคงได้คำตอย
.
.
.ความหมายที่หายไป
แลันี่มันไม่ใช่เป็นตอนจบ
แต่มันกำลังเป็นจุดเริ่มต้น
ในการตามหา
.
.
ความหมายที่หายไป...อีกครา
photograph by little walk_.
สวัสดีและขอบคุณขอรับ🙏🙏🙏
🎯บทสรุป..ความในใจ
การวาดภาพเกิดจากการเห็นภาพในหัว แล้วถ่ายทอดออกมาแล้วแต่งเเต้มตามอารมณ์
ส่วนการเขียนหนังสือร่างภาพจากหัวใจ ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขียนไปเป็นจุดเริ่มต้น กลางเรื่อง หรือท้ายเรื่อง คนเขียนแทบเดาไม่ออก
กระผมก็เช่นกัน มารู้ว่า ชายหนุ่มกับพระชราที่กระผมเปิดตัวไปเป็นเรื่องแรก ที่ยังเขียนคาราคาซังอยู่หลายตอน แม้แต่ชื่อก็ยังไม่มี คงเขียนไว้แต่"ชายหนุ่มกับพระชรา" กลับมีจุดเชื่อมต่อกับเรื่องอิยะกับความหมายที่หายไป เป็นเรื่องที่ประหลาดมาก ซึ่งกระผมก็เพิ่งมารู้ว่าชายหนุ่มที่กระผมเขียนเล่าไปนั้น
แท้จริงคืออิยะ...และพระชราที่มาขอบิณฑบาตรก็คือพระชราที่คอยแนะนำชายหนุ่มตลอดมา
นี่คงเป็นเสน่ห์ของงานเขียนเรื่องยาว ที่ใครไม่เข้ามาสัมผัสคงยากที่จะรู้รสของมัน เสน่ห์ที่ควรทุ่มเท..
จะเสียเงินเพื่อการเดินทางมากน้อยเพียงใด
จะค้นคว้าหรือใช้เวลาเขียนเท่าใดก็ตาม
ขอเพียงคนหนึ่งคนที่อ่านแล้วเข้าใจ เกิดแรงบันดาลใจในการลุกขึ้นมากระทำการใดที่ได้จากการจุดชนวนความคิดจากเรื่องที่ถ่ายทอดในแง่มุมใดมุมหนึ่ง.. ก็คุ้มมากแล้ว และคนนั้นต้องเป็นกระผมคนแรก
กระผมเชื่อว่านี่ไม่ใช่ตอนจบของอิยะกับความหมายที่หายไป กระผมคงนำส่วนเริ่มต้นจากพระชรากับชายหนุ่มมาสังเคราะห์ใหม่ ผนวกเข้ากับอิยะกับความหมายที่หายไป..เพื่อเดินเรื่องต่อ
เราเริ่มต้นการค้นหาความหมายที่หายไปด้วยกันนะขอรับ..สวัสดีขอรับ😊🙏🙏🙏❤❤❤
ท้ายนี้กระผมขอขอบพระคุณ
1.บทความทางวิชาการโรคซึมเศร้า ศ.นพ.มาโนช หล่อตระกูล คณะแพทยศาสตร์มหิดล รพ.รามา
2.บทความทางวิชาการและการบรรยาย รศ.พญ.ปัทมา โกมุทบุตร วิชาชีวิตบทที่14การshutdownของร่างกาย
3.บ.ชีวามิตร วิสาหกิจเพื่อสังคม จำกัด ที่นำบทความดีๆมาเผยแพร่
4.น้องเวท,เพจเภสัชกร(VATE)มีอะไรจะบอก,ที่แนะนำให้อ่านบทความของ รศ.พญ.ปัทมา โกมุทบุตร มันจุดประกายให้กระผมได้เขียนตอนสุดท้ายของเรื่องได้อย่างลงตัว และอบอุ่นในหัวใจ เป็นกัลยาณมิตรไม่เคยเห็นหน้าแต่เห็นใจกันผ่านบทความตลอดมา
5.เพื่อนชาวโลกที่กำลังทนทุกข์กับโรคซึมเศร้า
และครอบครัวที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วย และชาวเราที่ควรทำความเข้าใจกับโรคนี้อย่างคนที่เข้าใจจริงๆ เพราะตราบใดที่เราวิ่งตามความเจริญอย่างไม่ลืมหูลืมตา โรคซึมเศร้าก็ไม่เคยจงหายไป
6.ผู้อ่านที่เป็นคนคอยให้กำลังใจ กระผมไม่คิดว่าจะมีคนตามอ่าน เบื้องแรกแค่จะบันทึกไว้เพื่อรวบรวมเป็นหนังสือทำมือ ไว้งานบวชหรืองานศพของกระผมเอง
และถ้ามีโอกาสในใจเล็กๆอยากทำเพื่อแลกเปลี่ยนกับผู้ที่ต้องการงานเขียนของกระผมไปเรื่อยๆจนกว่าจะได้ของที่มีค่ามากพอ ที่จะปรับปรุงห้องสำหรับผู้ป่วยจิตเวชโรงพยาบาลใกล้บ้าน ซึ่งคนธรรมดาเข้าไปสัมผัสยังรู้สึกหลอนกับห้องหับ เตียงที่เก่าคร่ำคร่าและกลิ่นปัสสาวะคลุ้งห้องน้ำ
...ก็ได้แต่คิดเล็กๆขอรับ แต่ถ้าจะถามว่าทำไมไม่เอาเงินที่เที่ยวไปทำ..คำตอบก็คือแล้วมันจะมีค่าอะไรถ้าเรื่องราวไม่ถูกแบ่งปัน
ถ้าในช่วงชีวิตหนึ่งที่เกิดมา ได้มีโอกาสทำประโยชน์ให้ใครบางคนบ้าง..ก็ยังดี🙇♂️🙏
ที่มาตัวละคร
ผู้เขียนใช้รูปกระผมไปผ่านกระบวนการ DNAตัวผู้เขียนจึงอยู่ใทุกตัวละคร เพราะฉะนั้นตัวละครจึงมีตัวเดียวในโลกขอรับ
โฆษณา