30 ธ.ค. 2019 เวลา 10:54 • ประวัติศาสตร์
ไดอารี่ จุดเริ่มต้นของการ (ชอบ) เขียนแบบต่อเนื่อง
ถ้านึกย้อนกลับไปในอดีต การเริ่มต้นการเขียนแบบจริงจังและเขียนเป็นประจำ ก็คงจะเป็น การเขียนไดอารี่
ผมเชื่อว่าหลายคนใน Blockdit คงเคยเขียนไดอารี่มาแล้วอย่างแน่นอน นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเขียนแบบต่อเนื่องที่แท้จริง และเป็นเรื่องราวในชีวิตประจำวันของเรา ซึ่งเราสามารถย้อนกลับไปอ่านและจำเรื่องราวในวันที่ผ่านมาได้อย่างดีเลยทีเดียว
สมุดไดอารี่ของอติเอง
ผมพยายามไปลองค้นตู้หนังสือดู แล้วก็พบสมุดไดอารี่ของตัวเอง ซึ่งมันมีอยู่แค่ 3 เล่ม จริง ๆ แล้ว มีที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้อีก แต่มันหายไปหมดแล้ว น่าจะหายไปตอนย้ายบ้านครับ
นี่คือ 3 เล่มที่เหลืออยู่ ถือเป็นสมบัติล้ำค่าแต่โบราณกาล (นานไปมั้ย.. 😆) มาลองเปิดดูกันซักหน่อยดีกว่า..
สมุดไดอารี่หน้าแรก
นี่คือหน้าแรกของสมุดไดอารี่เล่มนี้ พบว่า ถูกเขียนไว้เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2540 โอ้วว.. นี่มัน.. ย้อนหลังไปถึง 22 ปีเลยทีเดียว..นานจริง ๆ 😆 ในวันนั้นผมเขียนถึงการไปซื้อรองเท้าบาสฯ ที่ห้างเดอะมอลล์บางกะปิ แล้วก็ไปดูหนัง.. น่าจะเป็นวันหยุด และช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมเรียนระดับ ป.ตรี มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ น่าจะอยู่ประมาณปี 2 ครับ..
แหม่.. นี่มันบ่งบอกถึงอายุอานามกันเลยนะนี่ 😂
ส่วนเล่มที่ 3 เขียนไว้แค่เดือนพฤษภาคม 2542 โดยไม่ได้ระบุวันที่ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้เขียนต่อครับ น่าจะมาจากความขี้เกียจ และไม่มีอะไรจะเขียนต่อ หรือหมดอารมณ์ที่จะเขียนกระมัง..
ไดอารี่เล่ม 3 ที่เขียนไว้แค่เดือนพฤษภาคม 2542
การที่ผมลุกขึ้นมาเขียนไดอารี่ เพราะผมได้แรงบันดาลใจมาจากผู้ชายอารมณ์ดีคนหนึ่ง เขาเป็นคนอารมณ์ขัน มีความเป็นศิลปิน ผลงานศิลปะของเขามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เขาเป็นคนเก่ง เขาไม่ใช่ใครที่ไหน ใคร ๆ รู้จักเขาดี ผู้ชายที่มีจมูกโต ๆ ใช่แล้วครับ เขาคือ พี่โน้ต อุดม แต้พานิช..
หนังสือของพี่โน้ต อุดม แต้พานิช
ผมไปค้นตู้หนังสือที่ผมเก็บสะสมหนังสือเก่า ๆ ไว้ เพื่อไปหาหนังสือของพี่โน้ต เจออยู่ 7 เล่มครับ เล่มแรกที่ผมได้มา "โ ท ษ ฐ า น ที่ รู้ จั ก กั น" ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเล่มนี้
พี่โน้ต หยิบเอาเรื่องราวรอบตัว คนใกล้ตัว หรือแม้กระทั่งเรื่องตัวเอง มาเขียนเป็นเรื่องราวได้อย่างสนุก อ่านแล้วได้หัวเราะตลอด เป็นคนที่มีไอเดียเจ๋ง ๆ เยอะมาก และเป็นคนที่เอนเตอร์เทรนได้ดีมาก ๆ คนหนึ่งของประเทศไทย
ภาพส่วนหนึ่งในหนังสือ NOTE BOOK อุดม แต้พานิช
หนังสือ NOTE BOOK นี่เอง ที่ทำให้ผมอยากจะเขียนไดอารี่เป็นของตัวเอง ผมได้อ่าน และดูวิธีการเขียน การเล่าเรื่อง การเว้นวรรค การใช้คำ การจัดวางข้อความ ทั้งหมดจากหนังสือเล่มนี้ และนำไปเขียนไดอารี่ในแบบของตัวเอง
ผมติดตามผลงานของพี่โน้ตมาเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่ได้ซื้อหนังสือครบทุกเล่มที่พี่โน้ตเขียนออกมา ยอมรับว่า ในช่วงระยะหลัง ๆ ผมขี้เกียจอ่านหนังสือ.. (มันไม่ดีเลยเนาะ 😅)
ไม่ว่าผมจะเขียนหนังสือ หรือผมจะวาดรูป ผมต้องหาแรงบันดาลใจ และต้องมีอารมณ์ มีสมาธิ ในการที่จะทำมัน ไม่เช่นนั้น มันทำให้ผมคิดไม่ออก อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมมีจินตนาการด้วย ก็คือ อ่านการ์ตูน กับเล่นเกม นี่ล่ะครับ 😆
นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มเขียนแบบต่อเนื่องจริง ๆ ครับ ส่วนการเขียนเฟรนด์ชิพ จะได้เขียนแค่ช่วงเวลาใกล้เรียนจบเท่านั้น..
สุดท้ายนี้ ใครที่ตั้งใจจะทำอะไร จงลงมือทำทันที อย่ามัวแต่หาข้ออ้างให้กับตัวเองครับ (ผมก็เคยมีข้ออ้างเยอะแยะเหมือนกัน 😅) เพราะถ้าไม่ลงมือซักที เราก็จะเสียเวลาไปโดยสูญเปล่า..
ปล. บทความนี้ ผมเริ่มพิมพ์ตั้งแต่เมื่อคืน และมาเริ่มต่อวันนี้ตอนบ่าย 3 ใช้เวลานานจริง ๆ กว่าจะเรียบเรียงได้ 555 😅
ขอให้มีความสุขในวันหยุดยาวครับ
อติ || 30.12.62

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา