เ ด็ ก ก ำ พ ร้ า ..
เด็กกำพร้า หมายถึง เด็กที่ไม่มีพ่อ เด็กที่ไม่มีแม่
หรืออาจไม่มีทั้งพ่อและแม่
ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที่ทำให้เด็กคนนึงต้องกำพร้า ก็นับว่าโหดร้ายต่อชีวิตเด็กคนนั้นมาก
แต่ความจริงก็คือความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
รูปนี้ปีก่อนช่วงอกหักค่ะ อ้อนป้า 555+
ทางเลือกของเด็กกำพร้ามีไม่มากนัก พูดให้ถูกคือไม่มีทางเลือกเลย ถ้ากำพร้าตั้งแต่ยังน้อยอาจเสียโอกาสทางการศึกษาไป ทำให้เสียอีกหลายอย่างในชีวิตที่ควรได้
ความอบอุ่นที่ไม่มีทางได้รับ สัมผัสที่ขาดไป
อาจส่งผลต่ออารมณ์เด็กคนนั้นพอสมควร
เด็กกำพร้าบางคนโชคดีหน่อย มีญาติรับไปเลี้ยง
ถือว่ายังได้อยู่กับเลือดเนื้อเดียวกัน
เป้ยเป็น เ ด็ ก ก ำ พ ร้ า ค่ะ
.
.
วันนี้เป้ยจะเล่าให้ฟัง
.
.
พ่อเป้ยเสียตั้งแต่เป้ย 5 ขวบค่ะ แม่ก็มีแฟนใหม่
ป้าเลยรับเป้ยมาเลี้ยง กลายเป็นเป้ยอยู่กับป้าตั้งแต่ 5 ขวบ จนโต
ป้าก็มีลูกเค้านะคะ พี่ชายกับพี่สาว แก่กว่าเป้ยหลายปี ขอพูดถึงแต่พี่สาวนะคะ แก่กว่าเป้ยถึง 9 ปีเลยค่ะ
แต่เราก็สนิทกันนะ 😊❤
คนอายุห่างกันตั้ง 9 ปีจะสนิทกันได้ยังไง
.
.
ก็เพราะพี่เป้ยใจดีค่ะ แล้วก็วัยรุ่นมาก เป็นที่พึ่งของน้อง ๆ ทุกคน ด้วยความที่เค้า "มี ม า ก ก ว่ า"
เค้าแบ่งปันสิ่งที่มี อะไรให้น้องได้ก็ให้ เสื้อผ้า ขนม
พาไปเที่ยวเสมอ จนเป้ยโตป่านนี้ บอกพี่คำเดียวอยากไปกินกาแฟไกล ๆ พี่บอกจัดไปทันที ผู้ชายยังทำให้เราไม่ได้เท่านี้เลย 😊
ส่วนป้าที่เลี้ยงเป้ยมา ป้าดุมากค่ะ ยิ่งตอนเป้ยเด็ก ป้ายิ่งดุ ดุลูกหลานทุกคน เลิกเรียน 15.30 น.
ถ้า 17.00น.ไม่ถึงบ้านต้องโดนตีอย่างไม่ต้องสืบ
เสาร์อาทิตย์ โรงเรียนหยุด เป้ยต้องไปช่วยงานที่ตลาดค่ะ (ที่บ้านขายของที่ตลาด) ตีสี่ตีห้าต้องตื่นแล้ว ยิ่งช่วงวันตรุษวันสารทตื่นตีสองก็มี ตอนนั้นไม่สนุกเลย เราก็อยากดูช่องเก้าการ์ตูน อยากไปเล่นบ้านเพื่อน
แต่โตมาจึงได้เข้าใจ และขอบคุณวิชาค้าขายที่ได้มาแต่เด็ก ทำให้เราไม่อายใคร ตอนเด็ก ๆ จะอ้าปากเรียกลูกค้าแต่ละที กลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปาก โดนดุสิคะไม่รอดหรอก
ทุกวันนี้ถ้าหยุดตรงเสาร์อาทิตย์ เป้ยจะไปช่วยป้าขายของบ้าง เพราะคิดถึงค่ะ และก็สนุก แต่ก็ยังโดนดุอยู่นะ ขายของนี่จะหยิบมือถือไม่ได้เลย โดนริบ🤣
เรื่องโรงเรียน ค่าใช้จ่ายทุกอย่างป้าเป็นคนดูแลค่ะ
ค่าเทอม ค่าขนม ยิ่งผญ.ค่าใช้จ่ายยิ่งเยอะ
ค่าตัดผมนู่นนี่ จิปาถะยันผ้าอนามัย
นี่ก็อกหักปีไหนไม่รู้ ป้ามารับที่ทำงาน ออกกะเช้าไปทะเลเลยจ้า แล้วป้ามาส่งทำงานต่อกะดึก คึกมาก
ลืมบอกว่าเป้ยเรียกป้าว่า "แม่" ค่ะ
บางทีก็ม้า แล้วแต่อารมณ์
ตอนเด็กเป้ยชอบน้อยใจนะว่าเราไม่ใช่ลูก ไม่มีใครรัก ตอนนี้ก็รู้ตัวว่าไม่ใช่ลูก แต่มั่นใจว่าทุกคนรักค่ะ
เพราะถ้าไม่รัก คงไม่เลี้ยงดูเราจนโตหรอก ❤
ที่เล่ามาทั้งหมดก็เพราะวันนี้ว้นเด็ก
ชีวิตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
หากเรามัวแต่น้อยใจโชคชะตา จมอยู่กับสิ่งที่ขาด เอามาเป็นอ้างไม่ให้เราก้าวไปข้างหน้า มีปัญหาก็โทษโชคชะตา เราก็คงเป็นแค่คนที่หาคุณค่าอะไรในตัวเองไม่ได้
แต่หากเราใช้สิ่งที่เราไม่มี เป็นแรงผลักดันส่งตัวเราให้สูงขึ้นไป เราก็จะภูมิในตัวเอง วันนึงที่เราพอจะมีบ้างแล้ว เราส่งให้คนอื่นรับต่อ
คนเราจะดีหรือไม่ดี ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณมีพร้อมแค่ไหน แต่ยังขึ้นอยู่กับทัศนคติของคุณต่อทุกสถานการณ์ที่เจอ
เรื่องที่เป้ยเล่ามา บางคนมองว่าโชคร้าย
.
.
แต่ในโชคร้ายยังมีโชคดี
โชคดีแค่ไหนแล้วที่ยังมีคนเลี้ยงดู มีบ้านให้นอน
ได้เรียนหนังสือ และมีคนให้เราเรียกว่า "แม่" ได้เต็มปากแม้จะไม่ใช่แม่
เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ
.
.
แล้วคุณล่ะ มองเรื่องนี้เป็นโชคดี หรือโชคร้าย
สุขสันต์วันเด็กค่ะ
เป้ย 11 Jan 2020
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
