11 ม.ค. 2020 เวลา 16:38 • ท่องเที่ยว
👶Little boy เด็กน้อย👶
สมัยผมยังเยาว์วัย ได้เกิดที่ จ. นครสวรรค์ ในค่ายทหารจิรประวัตครับ
ผมได้เกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่นและเพียงพร้อม มีแต่คนชอบมาอุ้มผม และพาผมไปซื้อขนมข้างๆธนาคารที่พ่อผมเคยทำงานอยู่ ในสมัย30กว่าปีแล้ว
ในวันเด็ก ทุกปี ผมก็จะกลับมาคิดถึงสมัยเรายังเด็ก ได้เล่นอย่างสนุกสนาน เราไม่รู้หลอกว่า วันข้างหน้าเราจะเป็นอย่างไร นิสัยใจคอเป็นแบบไหน จะเป็นคนดีไหม เป็นลูกที่ดีไหม เรียนเก่งไหม จะเป็นคนดื้อรั้นไหม ซึ่งผมไม่เคยรู้เลย
Mr.arnon อ้อมกอดจากพ่อแม่เราสมัยเด็ก
Mr.arnon สมัยอยู่ค่ายทหารจิระประวัต
ต่อมาผมได้โตขึ้นมา โดยมีพ่อกับแม่ได้สอนสั่ง จึงทำให้ผมได้คิดดี ทำดี อยู่ในโอวาท ของพ่อแม่ แต่ก็มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมคึกคะนอง จึงทำให้ผมต้องไปทำงานอยู่ข้างนอก แต่สุดท้ายผมคิดได้จึงต้องกลับมาช่วงพ่อกับแม่ที่บ้านดีกว่า เพราะว่าพ่อกับแม่เรา แก่ลงทุกวัน ผมจึงกลับมาช่วยงานที่บ้านครับ
ผมเลยอยากให้ทุกคนได้รู้ว่า.. คนเราจะแก่ไปทีละนิด.. มันแอบแก่อยู่ มันซอมซ่อแก่อยู่ ที่เรียกว่าแก่อย่างลับๆ
มันตรายมากสำหรับคนเพลินหลงไม่ได้พิจารณาพอนึกขึ้นได้มันสายเสียแล้ว มันแก่เสร็จแล้ว ถ้าใจเรายอมรับก็ยังดี..
Mr.arnon ลืมรูดซิปครับ
แต่ถ้าใจยังปฏิเสธไม่ยอมรับในความแก่ ใจของเรายังหลอกหลงตังเอง พยายามที่จะ
ให้ความแก่มันไม่แก่ขึ้นมา พยายามเอาอะไรมาแก้ไขบำรุงบำเรอ มาปรับปรุงแต่งอยู่เรื่อยๆ ชุดนี้ ชุดโน้น พิถีพิถันดูกระจกอยู่นาน คิดว่าตนเองนี่แก่ลงเหมือนกัน
Mr.arnonผมกับน้องสาว(ซ้าย)วัดลาดบัวหลวง(ขวา)วัดตาดง
แต่ไม่ยอมปลงเลย มีแต่ปรุง.. มิช้ามินาน ร่างกายของเราก็ลงกองอยู่บนพื้นดินในโลกนี้ ทุกถิ่นที่เป็นที่ตายของเราทั้งสิ้น ดังนั้นเราควรจะตั้งใจ นึกพิจารณาและยอมรับความแก่นี้ ที่จะไปสู้ความตายในที่สุด
จากข้อความทั้งหมดนี้ อยากให้ทุกท่านควรนึกถึง พ่อกับแม่เรา เพราะว่าท่านอาจจะไม่ได้อยู่กับเราไปจนแก่ และถามตัวเราว่า เราได้ตอบแทนบุญคุณท่านแล้วหรือยัง ผมอยากให้เด็กทุกคน สมัยนี้
มีความรักให้แก่พ่อกับแม่เยอะๆน่ะครับ
ฝากกดไลค์กดแชร์และคอมเมนท์ ผมด้วยเพื่อเป็นกำลังใจให้ผมด้วยน่ะครับ
ผมขอขอบคุณร่วงหน้าไว้ ณ.ที่นี่ด้วย
โฆษณา