11 ม.ค. 2020 เวลา 09:22 • ไลฟ์สไตล์
เรื่องเล่าที่26...ออกนอกโลก..โซเชียล
ห่างหายไปจากBDพักนึง
จริงๆก็ห่างจากโลกออนไลน์ไปหลายวันทีเดียว
ด้วยอาทิตย์ที่แล้ว แอดหลบลี้หนีสังคม
ไปพักผ่อนอยู่บ้านท้ายสวน ตั้งใจจะไปนอนเล่นสัก2คืน
ปรากฏว่าลืมเอาแท็บเล็ตคู่ใจไปด้วย
เอามาแต่ซัมซุงฮีโร่ที่มีไว้โทรคุยอย่างเดียว
ตอนแรกว่าจะกลับไปเอา เพราะไปกลับก็แค่ชั่วโมงกว่าๆ
แต่ก็ถามตัวเองดูว่า เฮ้ย..ถ้าเราลองไม่เข้าอินเตอร์เน็ต
สัก2-3วันจะเป็นอย่างไรบ้าง
บ้านที่ไปพัก ไม่มีทีวี มีเพียงตู้เย็นกับตู้เสื้อผ้า
ตอนแรกก็คิดว่าอาจจะไม่รอด อาจต้องรีบกลับบ้าน
เพราะเกือบสิบปีมานี้ แอดเองก็ติดหน้าจอ งอมแงมทีเดียว
โชคดีในรถมีหนังสืออยู่2เล่ม ซื้อมานานแล้วล่ะ
แต่ยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย
นานมากแล้วที่แอดไม่สามารถอ่านหนังสือจบเล่ม
ภายในวันเดียวได้
มาพักผ่อนคราวนี้ 3วัน อ่านได้จบ2เล่มเลย
การมีเวลาให้กับตัวเอง มันดีอย่างนี้นี่เอง
กิน ดื่ม พักผ่อน นอนอ่านหนังสือ
ยามค่ำคืนยินเสียงหรีดหริ่งเรไร ยลความงามของจันทร์เจ้า
จนยอมหลับใหลไปในอ้อมแขนของดวงดาว
เอ่อ..อันที่จริงแล้ว น่าจะหลับไปเพราะเมาน่ะ 555
ช่วงเวลาที่เราปลีกตัวออกนอกโลกอินเตอร์เน็ต
แม้จะแค่3วัน สิ่งที่กังวลคือ
กลัวจะไม่ได้รับข้อมูลข่าวสารทันเหตุการณ์
แต่จริงๆแล้ว คิดไปเอง เป็นเอง กลัวเองทั้งนั้น
ปล่อยมันไปบ้างก็ไม่เห็นจะเป็นไร
กลับไปถึงบ้าน เปิดดูไลน์ก็ไม่เห็นมีเรื่องด่วนอะไร
ข่าวสารบ้านเมืองก็น่าสลดหดหู่
อ่านแล้วก็เครียด หดหู่ไม่ต่างไปจากเดิม
เพราะความก้าวหน้าของเทคโนโลยีข้อมูลข่าวสาร
ทำให้เรารับรู้ เร็ว ง่าย ฉับไว
แต่ก็ทำให้หลายคนอดทนน้อย อ่อนไหวง่าย
ดราม่าง่าย เชื่อง่าย ตัดสินคนอื่นง่าย
แล้วมันก็ผ่านไป โดยทิ้งความขัดแย้งไว้ตามรายทาง
จนมีเรื่องใหม่ๆเข้ามา
สามวันที่แอดได้พักผ่อน ได้อยู่กับตัวเอง
ทำให้รู้ว่า ให้เวลากับตัวเองจริงๆบ้างก็ดีเหมือนกัน
ให้เวลากับสิ่งที่เคยมองข้าม มองสิ่งที่อยู่รายรอบตัว
ซึมซับ รับรู้และเข้าใจ
ก้าวผ่านความเคยชินของตัวเองบ้าง
เมื่อกลับมาสู่ความเป็นจริง ก็ยอมรับมัน แล้วเดินหน้าต่อไป
เราเองก็คงปฏิเสธเทคโนโลยีไม่ได้
เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้ ได้เท่าทันโลก
แต่อย่าให้มันเป็นเกือบทั้งหมดของชีวิต
จนแทบไม่เหลือพื้นที่ี่ให้กับความจริง
ให้กับความงดงาม
ที่เราสัมผัสไม่ได้ผ่านจอมือถือที่เราท่านคุ้นเคยกัน
cr.pixabey.com
โฆษณา