มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ช่วงที่ 7
มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ
ช่วงที่ 7
และบรรยากาศวังเวง ไม่เหมือนที่ที่มันเคยอยู่ พวกมันทั้งสามคนจึงพากันเข้านอนพักผ่อน ทิ้งไว้แต่กองไฟ และหมาที่คอยเฝ้ายามให้พวกเราในค่ำคืน และค่ำคืนที่แสบจะหนาวเหน็บด้วยน้ำค้าง เสียงสัตว์ป่าที่ออกหากินยามค่ำคืน พากันร้องออกมา ในยามนี้ผมรู้สึกได้ถึงความวังเวงและน่ากลัวจนจับหัวใจ และเวลามันก็ช่างเดินช้าเสียเหลือเกิน กว่าจะผ่านนาที ชั่วโมงไปได้ ผมข่มตาลงเพื่อหลับ แต่กว่าจะหลับก็กินเวลาไปนานเหมือนกัน ด้วยความที่แปลกที่แปลกถิ่น แต่ด้วยความที่เหนื่อยล้ามาทั้งวันและพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า ผมจึงเผลอหลับไปในที่สุด รุ่งอรุณของวันใหม่มาถึง เสียงเรียกที่เรียกร้องบอกสัญญาณว่าเช้าแล้ว นั่นก็คือไก่บ้านของตาพงษ์ที่ร้องขันบวกเสียงของไก่ป่าที่ขันมาปนกัน พร้อมทั่งเสียงค่าง บ่าง ชะนี ที่พากันร้องออกมาในตอนเช้า มันทำให้ผมต้องลุกขึ้นมาจากที่นอน
ล้างหน้า ล้างตา ซึ่งปู่ของผมและไอ้กล ได้ก่อไฟรอไว้แล้ว ส่วนพวกสำรวจนั้นยังไม่ตื่นลุกขึ้นมาเลย แขกๆ เสียงปู่ร้องเรียกผม มึงช่วยไปปลุกไอ้สามคนนั้นที บอกให้ตื่นได้แล้ว จะต้องออกเดินทาง สายมาแล้วแดดมันร้อน
ปู่ผมสั่งผมออกมา ผมจึงเดินไปปลุกพวกนักสำรวจทั้งสาม พี่ๆ ตื่นได้แล้ว ปู่ผมให้มาเรียก ว่าแล้วพวกนักสำรวจทั้งสามก็พากันตื่น ทำธุระส่วนตัวแล้วเสร็จ ไอ้ชาติก็เอากาน้ำร้อนมาต้มน้ำ เพื่อชงกาแฟ พรานเอาซักหน่อยใหม ลูกน้องพรานก็ได้นะ ใครจะกินกาแฟตามสบายเลย ไอ้ชาติเรียกให้พวกผมกินกาแฟ แต่ปู่ผมกับได้กลนั้นไม่กิน เพราะอยู่ตามบ้านนอกเองไม่ค่อยมีขาย และก็ไม่คิดที่จะกินกันอยู่แล้ว ผมจึงขอปู่เพื่อลอง ปู่ๆ ผมอยากกิน ปู่ผมจึงบอกไอ้ชาติออกไป พ่อหนุ่มขอให้เด็กมันลองสักหน่อยนะ ว่าแล้วปู่ก็ยื่นแก้วไปให้ไอ้ชาติ ไอ้ชาติมันจึงรินกาแฟมาครึ่งแก้วเพื่อให้ผมลอง ว่าแล้วผมก็ลองจิบกาแฟร้อนๆ ดู ซึ่งรสชาติตามประสาเด็กนั้นมันช่างขมหรือเกิน ไม่รู้กินเข้าไปกันได้ยังไง ว่าแล้วผมก็เดินไปที่ลับตาคน จึงสาดกาแฟทิ้งด้วยความที่กินไม่หมด สายตาไอ้ชาติมันมองมาที่ผม จึงถามว่าอร่อยใหม ผมจึงตอบมันไปว่า ขมจัง มันจึงหัวเราะออกมา
หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จกันทั้งหมดแล้ว พวกเราก็เก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางต่อ ซึ่งจุดหมายวันนี้ประมาณห้าโมงเช้าก็น่าจะถึง หากออกเดินทางตั้งแต่หกโมงและไม่ค่อยหยุดพักมาก หลังจากที่พร้อมจะออกเดินทางแล้ว ปู่ผมจึงไปหาเจ้าบ้าน ตาพงษ์ พร้อมทั้งบอกลา และให้เงินติดตัวตาพงษ์ไว้เป็นสินน้ำใจ พร้อมกันตาพงษ์ก็บอกปู่กลับมา ระวังตัวหน่อยนะพี่ ป่านี้มันอันตรายอย่างที่เรารู้ๆ กันนั่นละ เอ้อ ปู่ผมตอบกลับไป อย่าห่วงกูเลย กูจะระวังตัว มึงรู้นะว่าถ้ากูไม่กลับมาตามกำหนด อย่างที่เคยคุยกับมึง มึงต้องทำอย่างไร และอย่าลืมเรื่องที่กูขอร้องล่ะ ครับพี่ตาพงษ์รับปากปู่ออกมา เหมือนกับปู่กับตาพงษ์จะตกลงอะไรกันไว้แล้ว
หกโมงเช้าของวันนั้น คนทั้งหกคน หมาหนึ่งตัว ก็เดินเท้ามุ่งเขาสู่เทือกเขาภูจำปาอันลึกลับ เริ่มต้นการเดินทาง ก็เต็มไปด้วยหนามดอกหญ้า บางที่ก็มีหญ้าคา ปนน้ำค้าง ให้เปื้อนชุดที่สวมใส่ เทือกเขานี้พอเข้าไปข้างในแล้ว ส่วนมากจะไม่เห็นพระอาทิตย์เลย เพราะมีแต่ต้นไม้สูงปกคลุมไปหมด บวกกับอากาศที่ชื้นและเย็น ยุงป่า ทาก ไต่เต็มไปหมด บางช่วงมีทั้งลิมลม ลิงป่าร้องทักออกมา เนื่องจากพวกมันเห็นคนแปลกหน้า และหวงอาณาเขต เข้าป่าไปได้ไม่นาน ประมาณสามโมงเช้าเราเดินทางมาได้หลายกิโล ปู่ผมและไอ้กลเป็นคนนำทาง มีดสั้น และมีดยาว ถูกฟันลงไปที่ป่าหญ้าที่ปกคลุมขวางทางพวกเรา ฉับพลัน เสียงอี่แดงหมาของปู่มันก็เห่ากรรโชกออกมาต่อหน้าพวกเรา ซึ่งเบื้องหน้านั้นไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้มีสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมองพวกเราอยู่ แต่ไม่รู้ตัวว่ามันอยู่ตรงไหน มีเพียงแต่หมาของปู่เท่านั้นที่รู้ว่ามีอันตรายอยู่เบื้องหน้า ปู่ผมจึงสั่งให้ทุกคนนั่งลง และระวังตัว เตรียมอาวุทธป้องกันตัวไว้ ผมเองหลบมาอยู่หลังไอ้กล ซึ่งมันถือมีดยาวเป็นศอกไว้ ปู่ผมค่อยๆ งัดปลายปืนแก๊บออกมา พร้อมเตรียมเล็งไปจุดที่ๆ หมาแดงมันเห่า สิ้นเสียงอี่แดงที่มันเห่ามาตลอด หมาอี่แดงมันก็เงียบไป ทุกคนต่างมองหน้ากันและกัน แต่ยังไม่มีใครพูดและขยับตัว ฉับพลัน พญาลิงตัวใหญ่ ซึ่งผมน่าจะเรียกไม่ผิดว่า กบุด เพราะตัวมันเองน่าจะเป็นจ่าฝู่ง ตัวใหญ่ แยกเขี้ยว ตาแดง กระโดดออกมา จากป่าด้านหน้า ส่งเสียงคำรามตามประสาของมัน แต่ที่น่ากลัวกว่านั้น คือลูกน้องของมันที่มีนับสิบ แอบซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ ซึ่งสายตานี้เองที่คอยจ้องมองพวกเราตลอดเวลา ปู่ผมเห็นอย่างนั้น จึงตะโกนบอกทุกคนว่าห้ามยิงเป็นอันขาด ให้ค่อยๆ เดินมาอยู่ด้านหลังแก สิ้นเสียงที่แกสั่ง ทุกคนต่างเดินเข้ามาที่หลังของปู่ หลังจากนั้นปู่ก็ค่อยๆ ลดปืนลง มือหนึ่งของปู่ล้วงเข้าไปที่ย่าม จับสิ่งของอะไรบางอย่างออกมา แล้วก็โยนให้พญาลิงกบุดตัวนั้น ซึ่งมันก็หยุดร้องคำราม และสนใจสิ่งที่ปู่ผมโยนไปให้ สิ่งที่ปู่ผมโยนไปให้นั้น นั่นก็คือ ข้าวใบตองใส่เนื้อย่างแดดเดียว ซึ่งมันเองก็สนใจและพยายามที่จะแกะห่อข้าวนั้นกิน หลังจากที่มันเริ่มสนใจในห่อข้าว ปู่ผมก็บอกให้ทุกคนถอยหลังเบาๆ หลบไปอีกเส้นทางหนึ่ง ซึ่งพวกลิงเองตอนนี้ไม่สนใจพวกผมแล้ว มันกลับไปสนใจห่อข้าวแทน ปู่จึงโยนห่อข้าวให้พวกมันอีกห่อ ลิงนับสิบที่เป็นลูกน้องของมันก็ลงมาสนใจ แต่ไม่กล้าเข้าไปใกล้จ่าฝูง หลังจากที่หลบเดินมาอีกเส้นทางหนึ่ง เราก็รอดพ้นจากลิงกลุ่มนี้ ซึ่งไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อกัน ในตอนนี้เองที่ปู่ผม ได้สั่งคำสั่งอีกคำสั่งหนึ่งมาที่พวกสำรวจ ปู่ผมจึงสั่งไปว่า ถ้าผมไม่สั่งให้ยิงพวกคุณห้ามยิงเด็ดขาด ถ้าอยากมีชีวิตรอดออกจ่าป่านี้ไป พวกคุณต้องฟังคำสั่งของผม ซึ่งพวกนักสำรวจทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจดี แต่ไม่มีท่าทีที่จะกลัวมาก เนื่องจากทนงตนว่ามีปืน อาวุทธป้องกันตัวทุกคน ซึ่งชาติเองก็บ่นรำพึงรำพันกับพวกมันออกมาเบาๆ นี่ถ้าลุงไม่ขอไว้ กูจะยิงให้ใส้แตกทุกตัวเลย ลิงห่าอะไรว่ะตัวใหญ่ฉิบหาย ตาแดง ฟันเขี้ยวมันน่ากลัวจริงๆ ลิงผีหรือปล่าวก็ไม่รู้ว่ะ เกิดมากูพึ่งเคยเจอ ชาติบ่นออกมา ปู่ผมจึงพูดออกมา สิ่งที่คุณเจอมันยังน้อยไป ถ้าโชคดี คุณจะเจอของหนักว่านี้อีก ที่ผมห้ามพวกคุณไม่ให้ยิงมัน ก็เพราะว่าไอ้ตัวนี้มันคือพญาลิง ซึ่งถ้าหากพวกคุณยิงมัน หากมันไม่ตาย พวกมันและลูกน้องมันจะตามล่าพวกคุณไปทุกที่ พวกนี้มันไม่ยอมใครง่ายๆ มันหวงอาณาเขต แม้กระทั่งพี่น้องร่วมสายเลือดลิง หากมันแบ่งอาณาเขตกันแล้ว จะไม่มีตัวไหนลุกล้ำเขตของกันและกัน หากพวกคุณยิงมัน พวกคุณนั่นล่ะ จะตายเพราะคมเขี้ยวของมัน ปู่ผมพูดออกไป อะไรกันลุง ชาติพูดออกมา ก็แค่ลิง ถ้าผมยิงมัน มันคงจะไม่ตามผมไปกรุงเทพหรอกนะ ว่าแล้วชาติกับพวกก็หัวเราะออกมา แต่ปู่ผมพูดสวนออกไป มันคงตามพวกคุณไปกรุงเทพไม่ได้หรอกนะ เพราะพวกคุณคงตายอยู่ตั้งแต่อยู่ในป่านี้แล้ว ไม่มีลมหายใจกลับไปกรุงเทพหรอก พวกนักสำรวจทั้งสามจึงหยุดหัวเราะ และปู่ผมก็พูดต่อไปว่า บางครั้งคุณเคยได้ยินใหม ไม่เชื่ออย่าหลบหลู่มันอาจจะใช้ที่กรุงเทพไม่ได้ แต่ผมว่าที่นี่พวกคุณต้องใช้ และเชื่อในสิ่งที่ผมห้ามผมตักเตือนบ้างล่ะ ชายสามคนต่างพากันเงียบและเหมือนจะรู้และเข้าใจในสิ่งที่ปู่ผมพูดออกมา หลังจากที่เสียเวลาไปกับฝูงลิงกบุดไปพักใหญ่แล้ว เราก็เดินทางต่อเข้าไปในป่าลึก แนวใจกลางป่า อาณาเขตของการก่อสร้างมหาวิทยาลัย ตามความร้องขอของนักศึกษาทั้งสาม เดี๋ยวพวกเราเร่งฝีเท้าหน่อย ไอ้กลมึงมาช่วยกูเปิดทางหน่อย ช่วงนี้รกเป็นบ้าเลย เราต้องไปให้ถึงจุดหมายก่อนเที่ยง มีหลายอย่างที่ต้องทำ ปู่ผมสั่งไอ้กลออกมา แล้วพวกเราก็เดินฝ่าป่าใหญ่มาเรื่อยๆ จนเข้าถึงเขตเทือกเขาภูจำปา ซึ่งทางที่เราจะเดินต่อไปนี้ เป็นป่าชื้นไม่รกราเหมือนตอนที่เข้ามาแล้ว เดินทางกันมาสักพักใหญ่ ก็พบกับเถาวัลย์ที่ขึ้นอยู่มากมาย หนึ่งในนั้นคือองุ่นป่า ซึ่งผมเห็นแล้วอยากจะกินเป็นบ้า ซึ่งมองทั่วไป มันไม่ต่างอะไรกับองุ่นที่เรากินเลย สีสรรค์ ทั้งเขียว ทั่งม่วง ผมจึงถามปู่ไปว่ามันกินได้ใหม ปู่จึงบอกว่าอยู่ในป่าอันไหนกินได้กินไม่ได้ให้ดูที่สัตว์ป่าว่ามันกินของเหล่านั้นใหม แต่ใช่ว่าของที่มันกินคนอย่างเราจะกินตามมันได้เสมอไป เช่นองุ่นป่า สีสันสวยงาม มีนกมากิน แต่มันแฝงไว้ด้วยการคันคาย ใครที่ลองกินมันเข้าไปตามนก จะคันไปทั้งคอลงไปถึงลำใส้เลย ปู่ผมบอกออกมา ผมจึงไม่คิดที่อยากจะลองกินอีกเลย ซึ่งในระหว่างเดินนั้น น้ำที่ผมเอามาเกิดหมดซะแล้ว ด้วยความที่ผมกินน้ำบ่อย จึงเดินไปขอน้ำปู่กิน ปู่ๆ ผมขอน้ำกินหน่อย ปู่ผมจึงพูดออกมา อยู่กับป่าทำไมต้องมาขอน้ำปู่ น้ำมีตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่เห็นหรือไง ซึ่งผมเองก็งงกับสิ่งที่ปู่พูดออกมา เพราะมองไปทางไหนก็ไม่มีน้ำหรือสายน้ำผ่านตาเลย มีแต่ป่าและเถาวัลย์ เครือ เต็มไปหมด
เพจนิยายอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ
Fb.Ters kangkhoi
อัตราค่าบริการเข้ากลุ่ม vip ตามนี้ครับ
1.มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ภาค 1 ภูจำปา ดงละคร ดงแห่งอาถรรพ์ แถม ภาค 2 เพชรพระศิวะ
100 บาทอ่านได้จนจบครับ
2.มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ภาค 3
บัวหิมะพระมาลัย
100 บาทอ่านได้จนจบครับ
3.เรือนนฤทธิ์ตา
50 บาทบาทอ่านได้จนจบครับ
4.ดงสมิงไฟ เรื่องใหม่ล่าสุด 100 บาท
อ่านได้จนจบครับ
ทั้งหมดจ่ายครั้งเดียวอ่านได้จนจบ
ขั้นตอนการเข้ากลุ่ม vip ครับ
1. ชำระค่าสมาชิก ตามที่ท่านสมาชิกอยากจะอ่าน มาที่บัญชีธนาคารกสิกร
เลขที่ 5072226420
ชื่อบัญชีนายสมยศ ธรรมวิเศษ
พร้อมเพย์ เบอร์ 0933187983
2. แอดมาเป็นเพื่อนผมที่เฟช
Ters kangkhoi ครับ ส่งหลักฐานการโอนมาที่แชทครับ เสร็จแล้ว ผมจะดึงเข้ากลุ่มให้ครับ
ขอบคุณที่สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้กันครับ ขอบคุณทุกการติดตามครับ
คำเตือน
ขอสงวนลิขสิทธิ์ สำหรับนิยายเรื่องนี้
หากผู้ใดนำไปเผยแพร่ แก้ไข โดยไม่รับอนุญาตจากข้าพเจ้า หากข้าพเจ้าเองพบเห็น จะดำเนินคดีความให้ถึงที่สุด และจะไม่มีการยอมความใดๆทั้งสิ้น ก่อนจะทำคิดให้ดีก่อนนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
