13 ม.ค. 2020 เวลา 10:00 • ปรัชญา
“ระหว่างวัตถุที่สร้างความสุขกับช่วงเวลาที่ได้สัมผัสและส่งต่อถึงความรัก”
.
.
.
.
.
.
.
สวัสดีครับเพื่อนๆblockditทุกคน
ผมได้มีโอกาสอ่านหนังสือที่มีชื่อว่า Homo Deus
และได้อ่านเกี่ยวกับเรื่องราวงานทดลองของนักจิตวิทยาท่านหนึ่งที่สอดแทรกเนื้อหาเรื่องนี้ไว้ในหนังสือเล่มนี้
ผมอ่านแล้วผมรู้สึกถึงกระดาษแผ่นบางที่ไปกระทบกับความทรงจำที่แอบซ่อนไว้
ผมจึงอยากมาแชร์เนื้อหานี้ให้กับว่าที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่รวมถึงคนที่คิดอยากจะสร้างครอบครัวครับ
นักจิตวิทยา แฮร์รี ฮาร์โลว์
ได้ทำชุดการทดลองที่มีชื่อเสียง
โดยได้ทำการแยกเอาลูกลิงน้อยออกจากแม่ของพวกมันหลังจากเกิดได้ไม่นาน และแยกพวกมันไว้ในกรงเล็กๆเมื่อให้ตัวเลือกระหว่าง
แม่ปลอมที่ทำโลหะที่มีขวดนมติดอยู่
กับแม่ปลอมที่มีขนนุ่มๆหุ้มติดอยู่แต่ไม่มีนม
ผลปรากฎว่าลูกลิงทุกตัวเลือกที่จะติดเกาะกับแม่ลิงปลอมที่ทำด้วยผ้าที่ไม่มีนมให้กิน
เพราะอะไร?
เพราะลูกลิงน้อยรู้บางอย่าง
ที่เราแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญบางท่านก็ไม่เคยสังเกตุ
นั่นคือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมไม่อาจดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยอาหารเพียงอย่างเดียว
ลิงน้อยยังต้องการความผูกพันทางอารมณ์อีกด้วย
ความต้องการทางอารมณ์นั้นรุนแรงมากเสียจนลูกลิงน้อยยอมตัดใจจากแม่ปลอมโลหะที่มีอาหารและหันไปให้ความสนใจกับวัตถุที่ดูจะตอบสนองความต้องการทางอารมณ์ได้
แต่โชคร้ายแม่ที่ทำด้วยผ้าก็ยังไม่สามารถตอบสนองและให้ความรักแก่ลูกลิงได้
จึงส่งผลให้ลูกลิงน้อยเหล่านั้นต้องทุกข์ทนจากปัญหาทางความรู้สึกและทางสังคม และเติบโตกลายเป็นลิงเต็มวัยที่มีอาการประสาทและเข้าสังคมไม่ได้
(น่าเศร้ามากครับ)
ดังนั้นจึงไม่แตกต่างกันกับลูกมนุษย์เพราะต้องอย่าลืมว่ามนุษย์นั้นก็คือสัตว์ชนิดหนึ่งที่สติปัญญาสูงส่งกว่าสัตว์ชนิดอื่นเท่านั้นแต่ความรู้สึกและอารมณ์ของเรานั้นไม่ต่างกันกับสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่น
ผมไม่อาจบอกได้ว่าเรื่องราวเหล่านี้ถูกต้องที่สุดหรือไม่
ผมอยากให้คุณผู้อ่านลองสังเกตดูและพิจารณาว่า
สิ่งไหนกันแน่ที่ดีที่สุดสำหรับลูกของเรารวมถึงคนรอบตัวเรา
ระหว่างเวลาที่เราได้ใช้ร่วมกันอย่างมีความสุข
กับวัตถุและสิ่งของนอกกาย
เพราะผมเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนรักลูกครับ
ไม่มีใครต้องการทำร้ายลูกตัวเองอย่างแน่นอน
และคงจะดีกว่าถ้าเราสามารถสร้างตรงกลางระหว่างสองสิ่งนี้ได้
เพื่อสุขภาพจิตที่ดีขึ้น
หวังว่าจะมีประโยชน์ครับ
โฆษณา