16 ม.ค. 2020 เวลา 01:41 • ปรัชญา
"ครู" ในนิยามที่ผมคิดว่า "ใช่" กับเรื่องราวในมังกรหยก
เบ๊เง็ก ศิษย์คนที่หนึ่ง แห่งสำนักช่วนจิน จากมังกรหยกภาคแรก
ผมเชื่อว่าการที่ก๊วยเจ๋งสามารถที่จะเรียนรู้ยอดวิชาอย่างสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร และวิชาอื่นๆ ได้ พื้นฐานที่เขามีจะต้องแน่นก่อน
แน่นอนการที่ก๊วยเจ๋งได้อาจารย์อย่างเจ็ดประหลาดกังหนำฝึกสอนวิชา ย่อมเป็นบุญวาสนาที่มาพร้อมกับคราเคราะห์ เพราะสิ่งที่อาจารย์ทั้งเจ็ด (หรือจะเรียกว่าหกคนในภายหลัง เพราะคนที่ห้า เตียวอาแซ่ หรือฉายาอรหันต์ยิ้ม ถูกศิษย์ของเจ้าเกาะดอกท้อฆ่าตายเสียก่อน) สั่งสอนนั้น เป็นยอดวิชาแต่ละแขนงที่หากใครได้เรียนรู้ไป ก็จะโดดเด่นขึ้นมา แม้อาจจะไม่เรียกว่าสุดยอดฝีมือ แต่ก็พอที่จะยืนหยัดในยุทธภพได้
แล้วทำไมก๊วยเจ๋งถึงไม่สามารถทำความเข้าใจได้หล่ะ ปัญหาที่อาจารย์มองไม่ออก และคิดแต่เพียงว่าก๊วยเจ๋งหัวช้า เรียนรู้ไม่ทัน ทำให้ทุกคนยังคงยึดแนวทางการสอนแบบนี้ต่อไป โดยพยายามมุ่งเน้นให้ก๊วยเจ๋งขยันฝึกซ้อม ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ได้ผล เพราะปัญหาที่ก๊วยเจ๋งเผชิญอยู่ มันมาจากอาจารย์ทั้งหลายสอนในสิ่งที่เขาอยากสอน แต่ไม่ได้ดูพฤติกรรม และลักษณะเด่นของลูกศิษย์
และนี่จึงเป็นที่มาที่ "เบ๊เง็ก" เข้ามามีบทบาทสำคัญต่อก๊วยเจ๋ง แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆ แต่การที่เขาเข้ามาสอนและปรับพื้นฐานของก๊วยเจ๋งผ่านการฝึกลมปราณ ทำให้ก๊วยเจ๋งเข้าใจในการเรียนรู้และนำมาต่อยอดในวิชาอื่นๆ ได้
การสอนถูกจุด ทำให้การเรียนรู้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ ก็ย่อมส่งผลให้มีความก้าวหน้า
เบ๊เง็กจึงถือว่าเป็นบุคคลสำคัญในชีวิตของก๊วยเจ๋งอีกคนเลยครับ
ขอบคุณภาพของ tv serie มังกรหยกปี 2017
ฝากแชร์ด้วยนะครับ
โฆษณา