มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ช่วงที่ 22
มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ
ช่วงที่ 22
ฉับพลันเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เรียกผมมาจากด้านหลัง เธอๆ เธอเป็นใคร หลังจากที่ผมหันหลังไป ผมก็พบเด็กหญิงคนหนึ่ง น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับผม
ซึ่งผมเองนั้นไม่เคยที่จะลืมเลือนใบหน้าของเธอจนถึงทุกวันนี้ นั่นเป็นเพราะสาเหตุใดที่ผมไม่เคยจะลืมเลือนใบหน้านี้เลย ช่วงท้ายมีคำตอบครับ
ลองให้ทายในใจเล่นๆแล้วกันครับ ว่าทำไมผมจึงจำใบหน้าของเด็กหญิงคนนี้ไปจนตาย... ผมจึงหันไปคุยกับเธอ เราหลงป่ามาตั้งแต่เมื่อวาน ผมตอบเธอออกไป แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้ เราชื่อแก้ว เธอถามผมและแนะนำตัวออกมา
ผมจึงตอบเธอไป เราชื่อแขก แล้วการสนทนาตามประสาเด็กๆ ของเราสองคนก็เริ่มขึ้น แล้วหลงมาอย่างไร ถึงได้มาที่นี่ได้ เธอถามผมออกมา ไม่รู้เหมือนกันปู่เราพาเดินป่ามา หลงป่ากัน เลยมาเจอที่นี่ ผมอธิบายเธอออกไป แล้วพวกเธอมากจากไหนกันล่ะ แก่งคอยผมตอบเธอออกไป โอ้โห มาตั้งไกล เธอรู้ได้ไงว่ามันไกล ฉันเคยตามพ่อครูไป เขาไปรำแก้บนกัน พ่อครูให้ฉันไปด้วย เธออธิบายออกมา ในใจผมตอนนี้มันสับสนเสียจริง ไม่รู้ว่าคนที่เรามาเจอเป็นผีหรือเป็นคน หรืออะไรกันแน่ ถึงจึงกล้าๆกลัวที่จะสนทนากับเธอนาน เพราะการแต่งตัวของเธอนั้น มันเหมือนเด็กสมัยโบราณไม่มีผิด ว่าแล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังออกมาจากในบ้าน แก้ว แก้วเอ้ย พาพี่เขามากินข้าวได้แล้ว บนเรือนเขารอกันอยู่ จ้า แม่ เสียงเธอตอบรับกลับไป ว่าแล้วเธอจึงชวนผมขึ้นบ้านเพื่อไปกินข้าว ซึ่งในเวลานี้ก็เห็นความแตกต่างอีกอย่างหนึ่ง ทางบ้านผมเขาเรียกบ้านก็คือบ้าน แต่ที่นี่มันมีคำว่าเรือน ซึ่งคำๆนี้คนสมัยโบราณมักจะพูดกันเท่านั้น เหตุการณ์ชักจะไม่ค่อยดี กินข้าวเสร็จแล้วเห็นทีต้องไปคุยกับปู่ให้รู้เรื่อง ว่าแล้ว แก้วเองก็ชวนผมไปกินข้าวบนเรือน พี่ๆเราไปกินข้าวกันเถอะ แม่แก้วเรียกแล้ว ขืนไปช้าโดนแม่ตีแน่เลย เธอเอ่ยปากชวนผมออกมา ผมจึงตอบออกไป ไปๆ ไปซิหิวจะแย่อยู่แล้ว หลังจากนั้นเราทั้งสองคน ก็ขึ้นเรือนไป ทุกคนต่างพกันรอที่จะทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน มีเพียงแต่ไอ้ชาติเท่านั้นที่หายไป ผมจึงถามหาไอ้ชาติกับปู่ของผม ปู่จึงบอกว่ามันลงไปกินข้าวกับบัว ซึ่งได้ขอพ่อครูแล้ว พ่อครูไม่ว่าอะไร ความรู้สึกของผมไม่อยากจะกินข้าวเลย กลับมีความรู้สึกอยากกลับบ้าน แต่ทุกคนกลับมาจมอยู่ในห้วงแห่งความรัก กิเลสตัณหาบดบังตา ซึ่งไม่รู้ด้วยเลยว่าเบื้องหน้าที่พวกเราเจออยู่ตอนนี้มันคืออะไร หลังจากที่คุยกับปู่เรื่องไอ้ชาติเสร็จแล้ว พ่อครูจึงบอกพวกเราว่ากินข้าวกันดีกว่า ซึ่งในวันนี้กับข้าวที่ทำมานั้น ค่อนข้างที่จะเหมือนอาหารชาววัง ที่คนมีฐานะ มีบ่าวไพร่ไว้ใช้ จึงจะได้กิน แต่อย่างที่พูดไป ไม่มีช้อนตักข้าวเลย เต็มที่ก็มีช้อนกลางไว้ตักกับข้าว จำพวกแกง พวกต้ม ถ้าเป็นคนอื่นคงจะกินกันอร่อย ผักที่ว่าขมมันก็ยังหวาน ครั้นเมื่อยามแแรกรัก แต่ตัวผมเองไม่มีจิตใจที่อยากจะกิน ผมกินข้าวได้ห้าหกคำ ก็ขอตัวปู่กับพ่อครูลงมาข้างล่างโดยให้เหตุผลไปว่าเจ็บท้อง ไม่ค่อยสบายจึงอยากจะลงไปพักนั่งเล่นด้านล่าง ซึ่งพ่อครูก็เป็นห่วงบอกให้แก้วตามผมลงมา โดยเอายามาด้วย หลังจากที่ลงเรือนมาแล้ว ผมก็มานั่งที่ลานหน้าบ้าน บรรยากาศที่เย็นสบาย ไม่มียุงมารบกวน อาจจะเป็นเพราะปลูกดอกแก้ว ดอกตีนเป็ดไว้เยอะหรือปล่าวผมก็ไม่รู้ ผมนั่งไปคิดไปสักพัก แก้วเอง ก็ตามผมมา พร้อมกับถือถ้วยยาที่เป็นน้ำมาให้หนึ่งถ้วย พร้อมขันน้ำใบเล็กอีกใบหนึ่ง พี่ๆ เสียงเรียกของแก้ว พ่อให้เอายามาให้พี่กิน เห็นว่าพี่ไม่สบายใช่ใหม แก้วว่าเป็นไข้หรือปล่าว เพราะหลงในป่ามานาน ผมจึงตอบเธอไป ไม่ใช่หรอก แค่ปวดหัว ปวดท้องนะ ขอบคุณมากนะแก้ว และตอนนี้ผมกับแก้วเองก็รู้สึกว่าจะสนิทใจกันมากขึ้น พอที่จะคุยอะไรต่างๆได้มากขึ้น เวลานี้ล่ะผมจะลองถามความเป็นมาของที่นี่ดู แก้ว แก้วอยู่ที่นี่มานานยัง ผมถามเธอออกไป นานแล้ว ตั้งแต่เกิด พี่ถามทำไม เธอตอบออกมา พี่อยากรู้ไปงั้นล่ะไม่มีอะไรมากหรอก เธอจึงตอบออกมา อย่ามาหลอกถามอะไรหนูมากนะ หนูรู้ทัน พ่อหนูเขาไม่ให้พูดอะไมาก ขืนพูดมากหนูโดนตีหลังลายแน่ ผมได้ยินอย่างนั้นก็นึกสงสารเธอทันที ไม่กล้าที่จะถามอะไรต่อ กลัวเธอจะถูกตี และถ้าเป็นอย่างนั้น ผมคงเป็นสาเหตุหหนึ่งที่ทำให้เธอโดนตี ผมจึงเลี่ยงไปทางออกอื่น เสียงเธอดุผมออกมา เอ้า ยังไม่กินยาเลย มัวแต่คุยอยู่นั่นล่ะ เอายาไป ผมจึงรับยาของเธอมา ซึ่งผมเปิดดูก็เห็นเป็นน้ำสีดำๆออกแดงๆเจือปน ผมไม่อยากกิน ผมจึงถามเธอกลับไป ไม่มียาเม็ดเหรอ เธอจึงบอกผมกลับมา พี่นี่เรื่องมากจังนะ รีบกินๆเลย ไม่มีหรอกยา
มงยาเม็ดที่พี่ว่านะ ผมจึงตัดสินใจกั้นใจดื่มลงไป อีกใจหนึ่งก่อนที่จะกิน ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาจะวายางฆ่าพวกเราทั้งหมดหรือปล่าว อีกใจหนึ่งก็คิดว่า ถ้าเขาจะฆ่าเราเขาคงทำตั้งแต่วันแรกที่เรามาถึงแล้ว ไม่มาเลี้ยงดูปูเสื่ออยู่อย่างนี้หรอก ผมจึงกลั้นใจกินลงไป โดยให้ผ่านลิ้นน้อยที่สุด เพราะผมเคยกินยาสมุนไพรต้มมาก่อน ผมนั้นรู้รสชาติของมันดี บางสูตรขมลงไปยันลำใส้ หลังจากที่กินยาไปแล้ว ผมจึงบอกเธอให้ส่งขันน้ำมาให้ผมที จังหวะที่เธอส่งขันมาให้ผม มือต่อมือก็มาสัมผัสถูกกัน ผมนี่ขนลุกเลย ไม่ใช่เพราะอารมณ์ชู้สาว เพราะพวกผมยังเด็กเล็กอยู่ตอนนี้คงไม่มีทางที่จะคิดได้อย่างนั่น แต่ด้วยที่มือของเธอนั้นเย็นและเนียนมาก เหมือนมือของหุ่นที่ทำมาจากสำลี ผมจึงรับขันน้ำมาจากเธอ โดยเธอก็ดึงมืออกทันที แล้วผมก็พูดออกไปแก้เขินว่า ยาอะไรทำไมมันขมจัง พี่หิวน้ำมันขม จึงให้เธอรีบส่งให้หน่อย แต่ถ้าโดนมือเราไปพี่ขอโทษนะ ผมพูดขอโทษเธอออกมา ไม่เป็นไรพี่ เธอพูดออกมา พร้อมทั้งหน้าตาแดง ซึ่งผมก็รู้ได้เลย ว่าเธอนั้นคิดยังไงกับผม แต่ผมเองไม่คิดเรื่องนั้น เพราะยังเด็ก และอีกอย่างผมอยากกลับบ้านที่สุด หลังจากกินยาไปแล้ว ไม่มีอะไรทำกัน ผมจึงชวนเธอ แก้ว พี่มีเรื่องรบกวน มีอะไรพี่ พาพี่เดินเล่นหน่อยได้ใหม ตรงไหนก็ได้ ที่ผมอยากให้เธอพาไปเดิน เพราะผมอยากรู้ว่าที่นี่เขาทำอะไรกัน และถ้าเธอพาเดินออกไปข้างนอก จะได้รู้ว่ามีชาวบ้านอยู่เท่าไหร่ พบความไม่ปกติจะได้ไปบอกให้พวกเราหนีทัน แล้วเธอก็ตอบออกมา เดี๋ยวแก้วพาเดินเล่นเอง รอบบ้านนี้นะ พ่อหนูเขาไม่ให้ออกไปไหน ได้เลยผมตอบเธอออกมา ในใจของผมคิดว่ายังไงก็ได้ จะได้สำรวจที่นี่กันว่ามันมีอะไรกันแน่ หลังจากนั้นเธอจึงบอกออกมา เดี๋ยวแก้วขอเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวแก้วมา รออยู่นี่นะ อย่าไปไหน ว่าแล้ว เธอก็รีบเอาของไปเก็บที่บนเรือน พร้อมรีบลงมาหาผม หลังจากนั้นแก้วก็พาผมมาเดินเล่นรอบบ้าน ซึ่งเท่าที่ผมสังเกตุดูก็ไม่มีอะไรที่น่าผิดปกติ จะมีแต่เพียงชายหญิงซักสิบคน ฝึกหัดนาฏศิลป์กันอยู่ เธอจึงพาผมมาดูและอธิบายให้ผมฟัง ในเรื่องต่าง ๆ ที่รอบๆบ้านเขาทำกัน ซึ่งดูๆไปก็ไม่มีอะไรที่น่าแปลกใจ ผมกับปู่คิดกันไปเองหรือปล่าว ซึ่งในตอนนั้นผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าผมแขวนพระที่แม่ให้ผมแขวนไว้ตลอด ผมจึงชวนแก้ว ออกมานั่งที่เดิมโดยให้เหตุผลว่าผมเหนื่อยแล้ว ชมบ้านพอแล้วเราไปนั่งพักที่เดิมดีกว่า แก้วจึงตอบออกมา ดีเหมือนกันพี่หนูก็หิวน้ำแล้ว หลังจากนั้นพวกเราสองคนก็พากันมานั่งลานหน้าบ้านเหมือนเดิม ซึ่งแก้วเองก็บอกผม พี่รอตรงนี้นะเดี๋ยวหนูจะขึ้นไปเอาน้ำกับขนมมาให้ ผมจึงตอบเธอไป จ๊ะ จากนั้นเธอจึงขึ้นเรือนไปรีบไปเอาน้ำเอาขนมมาให้ผมกิน หลังจากที่เธอเดินไปแล้ว ผมก็มาคิดได้ว่าสาเหตุที่พวกเราไม่อยากจะกลับมันเป็นเพราะอย่างนี้เอง พ่อครูเหมือนจะรู้เห็นเป็นใจ ปล่อยสาวๆให้มาอยู่ใกล้พวกเรา คอยเอาใจ เพื่อต้องการสิ่งใดนั้นผมก็ไม่รู้ และผมเองวางแผนไว้ในใจ หากคนพวกนี้ที่กลุ่มพวกผมเจอเป็นผี ต้องกลัวพระที่ผมแขวนอย่างแน่นอน ขั้นแรกผมจะขอลองกับแก้วก่อน ถ้าเธอมาเมื่อไหร่ ผมจะให้แก้วจับพระผมให้ดู จะได้สบายใจเสียที ซึ่งเวลาผ่านไปไม่นาน แก้วก็ลงมาพร้อมขนมและน้ำ พี่ๆ กินน้ำก่อน แล้วเรามากินขนมกัน จ๊ะ ผมตอบสั้นๆ ออกไป หลังจากที่ทานน้ำกันเรียบร้อยแล้ว ผมจึงเริ่มสนทนาตามแผนที่ผมวางไว้ ก่อนที่แก้วจะกลับมา แก้วๆ พี่มีอะไรรบกวน มีอะไรพี่ แก้วช่วยดูพระของพี่หน่อยได้ใหม พี่สายตัวมัวมองไม่ออกว่าเขาเขียนว่าหลวงพ่ออะไร พอดีแม่พี่ให้มา ได้จ๊ะเสียงแก้วตอบออกมา แล้วผมก็ถอดสร้อยพร้อมพระของผมออกมาจากคอ แล้วยื่นให้แก้ว ทันทีที่ผมยื่นให้ผมก็ต้องตกใจเหมือนเดิม ที่ตกใจไม่ใช่อะไร ก็มือของเธอนั้นมันเย็นมาก พอพระถึงมือของแก้ว เธอก็ยกขึ้นมาดู โดยไม่มีทีท่าว่าเธอจะเป็นอะไรเลย เธอจึงอ่านชื่อพระที่ผมอื่นให้ฟัง แต่ผมไม่สนใจฟังเพราะผมรู้อยู่แล้ว เพียงแต่จะลองว่าแก้วนั้นเป็นผีเป็นสางหรือไม่ เธอพูดออกมา พระอะไรพี่ ชื่อนี้ไม่คุ้นเลย หลวงปู่แหวน อยู่วัดไหนพี่
หนูก็ไปทำบุญมาหลายวัด ไม่เห็นเคยได้ยินเลย ผมจึงบอกเธอไป ท่านอยู่ทางภาคเหนือนู่นเรายังเด็กอยู่อาจจะไม่รู้จักท่าน ซึ่งการไม่รู้จักหลวงปู่แหวนนี้ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ผมสงสัย แต่นั่นอาจจะเป็นเพราะแก้วยังเด็กอยู่ ผมจึงไม่ได้สนใจอะไรมาก เพียงแต่สบายใจมาระดับหนึ่งที่พวกผมเจอกันอยู่นี้ไม่ใช่ผีปีศาจ แต่มันคืออะไรตอนนี้ผมก็ไม่สามารถรู้ได้ จะหาเวลาไปคุยไปปรึกษาปู่ ปู่ก็ไม่มีเวลาคุยอยู่กับแต่พ่อครูบ้าง จำปาบ้าง ทุกคนล้วนแต่เหมือนจะยุ่งในเรื่องที่ไม่สมควรยุ่งกันทั้งหมด หลังจากที่ผมสนทนากับแก้วไปนานแล้ว อาหารเที่ยงก็มาถึง มื้อนี้ผมกินได้เยอะกว่าเมื่อเช้า นั่นก็เป็นเพราะสบายใจว่าสิ่งที่เราเจออยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ผี ใช่สาง ข้ามมาทางฝั่งของผู้ใหญ่และอาจารย์ทั้งสามที่ออกตามหาตัวพวกผม ความหวังเริ่มริบหรี่ลงเต็มที ที่จะตามพวกผมเจอ บางคนว่ากลุ่มพวกผมตายไปแล้วก็มี บางคนว่าถูกเสือ หรือเสือสมิงฆ่าตาย ซึ่งข่าวลือแต่ละข่าวลือนั้น มันทำให้ผู้ใหญ่อาจารย์ และคนรอบข้างของคนที่หลงเข้าไปในป่านั้นไม่สบายใจกันเสียเลย
นิยายอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ
Fb.Ters kangkhoi
อัตราค่าบริการเข้ากลุ่ม vip ตามนี้ครับ
1.มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ภาค 1 ภูจำปา ดงละคร ดงแห่งอาถรรพ์ แถม ภาค 2 เพชรพระศิวะ
100 บาทอ่านได้จนจบครับ
2.มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ภาค 3
บัวหิมะพระมาลัย
100 บาทอ่านได้จนจบครับ
3.เรือนนฤทธิ์ตา
50 บาทบาทอ่านได้จนจบครับ
4.ดงสมิงไฟ เรื่องใหม่ล่าสุด 100 บาท
อ่านได้จนจบครับ
ทั้งหมดจ่ายครั้งเดียวอ่านได้จนจบ
ขั้นตอนการเข้ากลุ่ม vip ครับ
1. ชำระค่าสมาชิก ตามที่ท่านสมาชิกอยากจะอ่าน มาที่บัญชีธนาคารกสิกร
เลขที่ 5072226420
ชื่อบัญชีนายสมยศ ธรรมวิเศษ
พร้อมเพย์ เบอร์ 0933187983
2. แอดมาเป็นเพื่อนผมที่เฟช
Ters kangkhoi ครับ ส่งหลักฐานการโอนมาที่แชทครับ เสร็จแล้ว ผมจะดึงเข้ากลุ่มให้ครับ
ขอบคุณที่สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้กันครับ ขอบคุณทุกการติดตามครับ
คำเตือน
ขอสงวนลิขสิทธิ์ สำหรับนิยายเรื่องนี้
หากผู้ใดนำไปเผยแพร่ แก้ไข โดยไม่รับอนุญาตจากข้าพเจ้า หากข้าพเจ้าเองพบเห็น จะดำเนินคดีความให้ถึงที่สุด และจะไม่มีการยอมความใดๆทั้งสิ้น ก่อนจะทำคิดให้ดีก่อนนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
