มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ
ช่วงที่ 23
บางคนว่ากลุ่มพวกผมตายไปแล้วก็มี บางคนว่าถูกเสือ หรือเสือสมิงฆ่าตาย ซึ่งข่าวลือแต่ละข่าวลือนั้น มันทำให้ผู้ใหญ่อาจารย์ และคนรอบข้างของคนที่หลงเข้าไปในป่านั่นไม่สบายใจกันเสียเลย ผ้ใหญเองจึงระดมชาวบ้านมาประชุมที่ศาลากลางบ้าน การประชุมทั้งหมดก็เริ่มขึ้นช่วงบ่ายของวันนั้น เอ้า พวกเราอย่างที่ได้บอกไปแล้ว ว่ากลุ่มนักสำรวจ กับลูกบ้านเราบางคนหายไปในป่าตอนสำรวจ ฉันเองที่เป็นผู้ใหญ่ จะขอแรงคนที่หนุ่ม เรี่ยวแรงยังดีอยู่ เข้าป่าไปตามหากับฉัน ขอซักสองสามคน มีใครจะพอไปได้ใหม ไม่มีเสียงตอบรับจากลูกบ้านที่จะออกไปเข้าป่ากับผู้ใหญ่และอาจารย์ แกจึงพูดออกไป เรื่องเงินทองไม่ต้องห่วง อาจารย์แกจ่ายไม่อั้น หลังจากแกพูดคำๆนี้ออกไปเสียงเสียงหนึ่งก็พูดออกมา ผมไปเอง เสียงไอ้ชลมันตะโกนออกมา บอกผู้ใหญ่ เดี๋ยวผมไปกับไอ้ดลน้องผม จะไปด้วย
ว่ามาเลยผู้ใหญ่ จะเข้าป่าไปวันเวลาไหน
ไอ้ชลมันพูดออกมา ว่าแล้วการสนทนาในวงประชุมระหว่างลูกบ้าน อาจารย์และผู้ใหญ่ก็ผ่านไปได้สองสามชั่วโมง จึงได้ข้อตกลงกันเพื่อที่จะออกตามหากลุ่มพวกผม สองพี่น้องไอ้ชลไอ้ดลนี้ ก็เป็นญาติห่างๆของผมและปู่ ที่มันยอมตามเข้าป่า มาหาพวกผมเนื่องจากความที่เป็นญาติกัน และสองมันทั้งคู่ก็ไม่ได้ทำการ ทำงานอะไร กินเหล้าไปวันๆ ดังนั้นทางที่จะได้เงินเยอะก็มีทางนี้ ซึ่งถามว่ากลัวใหม ทุกคนต่างก็กลัวที่จะเข้าไปในป่านแห่งนี้ แต่เนื่องด้วยหนทางที่ได้เงินเยอะ และมีผู้ใหญ่นำทางไปด้วยจึงมีความรู้สึกไม่ค่อยน่ากลัวสักเท่าไหร่ เพราะผู้ใหญ่เองก็มีอาวุทธครบมือ ลูกซอง ลูกโม่ แกมีของแกครบ หลังจากนั้นลูกบ้านที่มาประชุมด้วยก็ต่างพากันทยอยกลับบ้าน คงเหลือไว้แต่ผู้ใหญ่อาจารย์และสองพี่น้องไอ้ชลไอ้ดล เพื่อตกลงกัน
และวางแนวทางการออกตามหาพวกผม ว่าแล้วทั้งหมดก็ต่างพากันชวน
มานั่งที่หน้าบ้านผู้ใหญ่เพื่อตกลงกัน ไอ้ชล เสียงผู้ใหญ่เรียกมันออกมา มึงไปร้านค้ายายหวั่นทีแล้วสั่งบอกว่ากูให้มาเอาเหมือนเดิม ยายหวั่นรู้ และเอาเหล้าน้ำขาวมาสี่ขวด เดี่ยวมานั่งกินกันแล้วคุยเรื่องงาน รีบมาไวๆนะกูหิวแล้ว สิ้นเสียงที่ผู้ใหญ่สั่งไอ้ชลออกไป มันก็รีบไปที่ร้านค้า ตามคำสั่งของผู้ใหญ่ รอไม่นานไอ้ชลมันก็มาพร้อมของที่ผู้ใหญ่สั่ง การสนทนาถึงเรื่องที่จะออกตาหากลุ่มพวกผมจึงเริ่มขึ้น ผู้ใหญ่เดี๋ยวพรุ่งนี้เราออกแต่เช้าเลยนะ ผมห่วงลูกศิษย์ของผม เสียงอาจารย์วีระพูดออกมา ผู้ใหญ่จึงพูดสวนออกไป ผมก็เป็นห่วงทุกคนล่ะอาจารย์ ผมจึงระดมคนมาช่วยพวกเราเข้าป่าพรุ่งนี้
ก็ได้ไอสองคนนี้ล่ะที่พอจะช่วยเราได้ นอกนั้นไม่มีใครกล้าออกไปกับพวกเราหรอก ว่าแล้วระหว่างการสนทนา ไอ้ชลกับไอดลเอง มันก็ต่างทำหน้าที่ของมันที่ถนัด นั่นก็คือการชง การรินเหล้าให้แต่ละคนไปด้วย การสนทนาจึงเริ่มมีความมันส์ขึ้นมาด้วยฤทธิ์ของเหล้าสุรา ผู้ใหญ่จะให้ฉันกับไอ้ดลเท่าไหร่ เสียงไอ้ชลมันพูดออกมา ด้วยความที่อยากได้เงินค่าจ้าง ผู้ใหญ่จึงตอบออกมา กลับมาจากตามหาพวกนี้แล้วกูจะให้ ไม่มากไม่น้อยไปหรอก วันนี้กูจะให้พวกมึงคนละพันก่อน ไปซื้อของเท่าที่จำเป็น เตรียมเข้าป่ากับพวกกูในวันพรุ่งนี้ พวกมึงสองคนตกลงใหม ไอ้ชลมันจึงตอบออกไป ได้เลยครับผู้ใหญ่ เอาตามนี้ก็ได้ การสนทนาจึงเริ่มต่อไป ส่วนมากก็ไม่พ้นการวางแผนเดินทาง ว่าจะไปทางไหนกัน ผู้ใหญ่จึงอธิบายออกไป พรุ่งนี้เราจะออกแต่เช้า ผ่านภูเขาจำปา มุ่งหน้าสู่ที่ภูเขาทองเลย เราจะไม่หาแถวภูจำปาแล้ว เพราะข้าคิดว่าพวกมันคงจะไม่อยู่ที่นั่นแล้ว มันต้องอยู่ลึกเข้าไปมากกว่านั้นแน่ ไม่งั้นพวกมันออกกันมาตั้งนานแล้ว สาธุขอให้พวกมันปลอกภัยที กูนี่ล่ะจะเป็นคนพาพวกมันออกมาเอง ผู้ใหญ่พูดอธิบายออกไป ไอ้ชลมันจึงถามผู้ใหญ่ไปอีกที แน่ใจนะผู้ใหญ่ ถ้าผู้ใหญ่มั่นใจผมสองคนก็ไม่กลัว ถึงไหนถึงกัน ไอ้ชลมันพูดออกมา ดูเหมือนจะใจใหญ่
ไม่กลัวอะไร แต่แท้ที่จริง ตัวมันเองไม่ใจกล้าขนาดนั่น แต่ด้วยเพราะฤทธิ์ของเหล้าที่กินเข้าไป หลายคนมักจะมีอาการใจใหญ่ ไม่กล้วอะไขึ้นมาทันที หลังจากนั่นไอ้ชลมันก็พูดของร้องผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่พวกผมขอร้องอย่างหนึ่งได้ใหม พวกผมขอใช้ปืนสั้นของผู้ใหญ่คนละกระบอกนะ เอาไว้ป้องกันตัว ลำพังปืนแก๊บที่พวกผมมี ไม่ทันกินหรอก ผู้ใหญ่ก็ใช้ลูกซองของผู้ใหญ่ไปนะ เสียงผู้ใหญ่จึงบอกพวกมันออกไป กูจะให้ใช้ พรุ่งนี้เดี๋ยวกูเตรียมของให้พร้อมก่อน พรุนี้เช้าพวกมึงสองคนมาเอาปืนกับกู และกูของสั่งเลยนะ อย่ายิงถ้ากูไม่สั่งให้ยิงหรือไม่จำเป็น กูไม่อยากให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอย ได้ครับผู้ใหญ่ เสียงไอ้ชลมันตอบรับมา เสียงอาจารย์วีระจึงถามผู้ใหญ่ออกไป ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะ ผู้ใหญ่มีใครยิงกันตาย
อย่างงั้นรึ อาจารย วีระถามออกมาด้วยความสงสัย มีครับ อาจารย์ ผู้ใหญ่ตอบออกมา เรื่องมันเป็นยังไงล่ะผู้ใหญ่ อาจารย์วีระเริ่มที่จะสนใจมากขึ้น คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ อาจารย์เมื่อสองสามปีก่อน มีพรานต่างถิ่นมาหาผม และขอเข้าไปล่าสัตว์ป่า สองคน ซึ่งผมเองก็อนุญาติให้เข้าไป เพราะเห็นเป็นว่าเป็นชาวบ้านต้องการล่ามาเพื่อกินประทังชีวิต และมันสองคนก็บอกผมว่าจะหาแต่รอบนอก หลังจากที่พวกมันเข้าไปล่าสัตว์ในป่าหลายวัน มันก็ไม่กลับออกมาเสียที ผมต้องระดมลูกบ้านออกไปตามหาหลายวัน ถึงได้เจอพวกมันกลายเป็นศพนอนขึ้นอืดไปแล้ว ตำรวจมาตรวจพิสูจน์เบื้องต้นลงความเห็นว่าพวกมันยิงกันเองครับ แต่ผมไม่เชื่อในสิ่งที่ตำรวจฟันธงลงไปมากนัก ทำไมล่ะผู้ใหญ่ อาจารย์วีระถามอกมาด้วยความสงสัย ก็พวกมันสองคนเป็นพี่น้องกันไงครับ พี่น้องที่ไหนจะมายิงกันเอง และไอ้สองคนนนี้ผมก็พอรู้จักมา พวกมันเป็นคนดี ไม่กินเหล้า ดูดแต่บุหรี่ ผมจึงฟันธงได้เลย ที่มันยิงกันเองนั้นเพราะผีบังตา หรือเสือสมิงแปลงกายให้พวกมันยิงกันเอง สิ้นเสียงผู้ใหญ่พูดออกมา อาจารย์วีระถึงกับยิ้มและหัวเราะออกมา ตลกน่าผู้ใหญ่ แต่งเรื่องได้เก่งจังนะ มีที่ไหนผีสางจะมาหลอกให้พวกเรายิงกันเอง เรื่องหรอกเด็กนะผู้ใหญ่ อาจารย์วีระพูดออกมา มีจริงครับอาจารย์เสียงพูดอย่างขึงขังของผู้ใหญ่ตอบสวนออกไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าของอาจารย์มี ก็จะได้เจอในสิ่งที่อาจารย์ไม่เชื่อครับ แต่ฟังผมบ้างไว้ก็ดี ว่าแล้วผู้ใหญ่ก็กระดกแก้วเหล้าที่มีเหล้าน้ำขาวอยู่เต็มแก้วจนหมด สีหน้าเหมือนคนกำลังคิดมาก แล้วแกก็พูดต่อไป เอ้า พวกเรากินกันเต็มที่แล้วรีบไปพักผ่อนพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางกันแต่เช้า ว่าแล้วทุกคนก็ต่างร่ำสุรากันเต็มที่ เหล้าสี่กลมที่เอามาละลายหายไปในท้องทุกคนจนหมด จึงได้แยกย้ายกลับกันเพื่อพักผ่อน ซึงก่อนฝที่จะแยกย้าย ผู้ใหญ่เรียกไอ้ชลกับไอ้ดลมาคุยด้วยกับแก อีกหน่อย อาจารย์ไปทำธุระส่วนตัวแล้วพักผ่อนเลยนะครับ ผมขอคุยกับพวกเด็กๆอีกเสียหน่อย เสียงผู้ใหญ่สั่งอาจารย์ทั่งสามอออกมา แล้วแยกตัวมาคุยกับสองพี่น้อง
ไอ้ชลไอ้ดล มึงรู้นะว่าพรุ่งนี้งานหนัก นี่เงินสองพันแบ่งกันไป ไปหาซื้อข้าวของ
ที่จำเป็นเข้าป่า เตรียมตัวเตรียมของให้พร้อม ตีห้ามึงมาหากูที่นี่ หน้าที่ของพวกมึงคือคอยช่วยเหลือพวกอาจารย์ อย่าให้เขาเป็นอะไร เรื่องปืนกูจะเตรียมไว้ให้ พรุ่งนี้เช้ามึงมาเอาแล้วกัน แค่นี้ล่ะ เอ้านี่เงิน พรุ่งนี้ตีห้ากูต้องเห็นหน้าพวกมึงทั้งสองคนนะ สิ้นเสียงผู้ใหญ่สั่งคำสั่งยาวออกไป พวกมันทั้งสองคน ได้พูดอยู่คำเดียวว่าครับ และมีอีกอย่างหนึ่ง กูลืมบอกมึงไป แผนนี้กูคิดแล้วว่าพวกมึงสองคนต้องไปกับกู ไม่ต้องไปกินเหล้าที่ร้านยายหวั่นนะ เพราะกูสั่งเขาไว้แล้วตอนประชุม ไม่ให้ขายเหล้าให้พวกมึง อย่าลืมล่ะ ไปซื้อของแล้วนอนพักผ่อน พรุ่งนี้ตีห้าเจอกัน ครับเสียงสองพี่น้องตอบออกมาพร้อมกัน พร้อมทั้งแยกย้ายกันกลับย้าน ระหว่างทางที่เดินไปไอ้ชลมันจึงบ่นออกมา ผู้ใหญ่นี่เชิงสูงจริง รู้ดีไปหมด เรามีเงินแต่คืนนี้คงจะไม่ได้กินต่อเสียแล้ว เดี๋ยวเราไปซื้อของใช้กัน แล้วนอนพักผ่อนกันดีกว่า สองพี่น้องจึงทำธุระ ซื้อของใช้ที่จำเป็นที่ร้านยายหวั่น ซึ่งยายหวั่นเองก็หยอกล้อมันทั้งสองคน วันนี้ไม่เอาเหล้ารึ ยายหวั่นพูดออกมา แม้ ไม่ขายให้ผมยังแกล้งทำมาถามนะยาย ยายหวั่นจึงหัวเราะใส่เราออกมา แล้วพูดว่า เอ้อ พอดีผู้ใหญ่เขาสั่งห้ามยายมา แต่มึงอย่าคิดว่าเขาใจดำกับพวกมึงนะ พรุ่งนี้เช้าตีห้ามึงแวะมาเอาเหล้าคนละขวดผู้ใหญ่สั่งไว้ให้พวกมึงแล้ว เพียงแต่ให้พวกมึงมาเอาตอนเช้า ขืนให้ไปคืนนี้พวกมึงจะเข้าป่าไปกับแกไม่ไหว ทั้งไอ้ชลและไอ้ดลมันได้ยินยายหวั่นบอกออกมาอย่างนั้น มันก็ยิ้มออกมาไม่หุบ พร้อมเสียงชมผู้ใหญ่ออกมา แม้ดีจังเลย เข้าใจแกผิดตั้งนาน พร้อมกันมันทั้งสองพี่น้องหลังจากซื้อของครบแล้ว มันก็มุ่งหน้ากลับบ้านเตรียมข้าวของที่จะเข้าป่า พร้อมพักผ่อนเอาแรงกันเต็มที่
นิยายอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ
Fb.Ters kangkhoi
อัตราค่าบริการเข้ากลุ่ม vip ตามนี้ครับ
1.มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ภาค 1 ภูจำปา ดงละคร ดงแห่งอาถรรพ์ แถม ภาค 2 เพชรพระศิวะ
100 บาทอ่านได้จนจบครับ
2.มหากาฬอาถรรพ์ป่าดงพญาไฟ ภาค 3
บัวหิมะพระมาลัย
100 บาทอ่านได้จนจบครับ
3.เรือนนฤทธิ์ตา
50 บาทบาทอ่านได้จนจบครับ
4.ดงสมิงไฟ เรื่องใหม่ล่าสุด 100 บาท
อ่านได้จนจบครับ
ทั้งหมดจ่ายครั้งเดียวอ่านได้จนจบ
ขั้นตอนการเข้ากลุ่ม vip ครับ
1. ชำระค่าสมาชิก ตามที่ท่านสมาชิกอยากจะอ่าน มาที่บัญชีธนาคารกสิกร
เลขที่ 5072226420
ชื่อบัญชีนายสมยศ ธรรมวิเศษ
พร้อมเพย์ เบอร์ 0933187983
2. แอดมาเป็นเพื่อนผมที่เฟช
Ters kangkhoi ครับ ส่งหลักฐานการโอนมาที่แชทครับ เสร็จแล้ว ผมจะดึงเข้ากลุ่มให้ครับ
ขอบคุณที่สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้กันครับ ขอบคุณทุกการติดตามครับ
คำเตือน
ขอสงวนลิขสิทธิ์ สำหรับนิยายเรื่องนี้
หากผู้ใดนำไปเผยแพร่ แก้ไข โดยไม่รับอนุญาตจากข้าพเจ้า หากข้าพเจ้าเองพบเห็น จะดำเนินคดีความให้ถึงที่สุด และจะไม่มีการยอมความใดๆทั้งสิ้น ก่อนจะทำคิดให้ดีก่อนนะครับ