21 ม.ค. 2020 เวลา 14:34 • การศึกษา
ครูครับ ครูนั่นแหละที่ต้องฟังผม !
ประสบการณ์แรกที่ผมสัมผัสกับเด็ก ป.2 ยังคงสอนผมได้ดีจนถึงวันนี้ เสียงถอนหายใจยาวๆตอนนั้น มันเหมือนชุบชีวิตให้ผมมีแรงสู้ต่อกับทุกๆ วัน
เศษฝุ่น ฟุ้งกระจายหน้าห้องเมื่อผมก้มลงปัดรองเท้าให้เด็กๆ แต่ละคน ก่อนเข้าห้องเรียน
โต๊ะครูที่เต็มไปด้วยเอกสารการสอน จัดแจงเตรียมพร้อมเพื่อมอบวิชาอันวิเศษสุดให้กับเด็กๆ
ผมลบกระดาน เปิดหน้าต่าง จัดเรียงปากกาไวท์บอร์ดให้สวยงาม ก่อนจะเริ่มพูดคุยกับเด็กๆ ตามประสาครูใหม่กับนักเรียน บรรยากาศชื่นมื่นราวกับหนุ่มสาวเพิ่งคบกันใหม่ๆ
ขั้นตอนการกระตุ้นเข้าสู่บทเรียนเป็นไปด้วยดี สายตาของผมทะลุผ่านเลนส์แว่น กรอบสีดำ ชื่นชมกับลายมืออันบรรจงของตัวเอง บนกระดานสีขาว
เสียงลากโต๊ะดังขึ้นจากด้านหลังของผม ครั้งแล้วครั้งเล่า จนทนไม่ไหวจึงต้องหันกลับไปดู
โดมแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ รุ่นอายุไม่เกิน 8 ปี ได้เกิดขึ้นแล้ว เด็กๆ ผู้ชาย สร้างลู่วิ่ง ลานกระโดดไกล ไว้อย่างเพียบพร้อม มีลานลงจอดเครื่องบินโบอิ้งของนักเรียนที่ลงแทบทุกวินาที
เด็กหญิงหลายคน ช่วยกันปั้นดินน้ำมันและวาดรูปอะไรต่างๆ นานา ที่ไม่ใช่การสอนของผม
ผมมองเอกสารการสอนต่างๆ เหมือนกองกระดาษร้างๆ กองหนึ่ง มันแทบไม่ได้ใช้อะไรเลย
มีเพียงเสียงแหบๆ ของผมที่คอยกระตุ้นให้นักเรียนนั่งที่ของตัวเอง หนทางมืดมนมากในตอนนั้น จนได้ทบทวนกับตัวเองว่าสิ่งที่ทำใช่สิ่งที่ตัวเองรักหรือเปล่า
ผมใช้เวลาหลังเลิกเรียน นั่งครุ่นคิดปัญหาที่ต้องเจอในทุกๆ วัน จนได้คำตอบที่เปลี่ยนมุมมองของผมไปสิ้นเชิง
"เด็กๆ ก็คือ ครูที่คอยสอนเรา"
คำกล่าวนี้ ผมเคยได้ยินอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยเข้าใจความหมายมันสักที จนเจอกับตัวเอง
ลองหยุด แล้วฟังพวกเขาสิครับ เขาอยากจะแสดงให้เราเห็นว่า เขาต้องการครูแบบไหน ?
ไม่น่าเชื่อว่า การเปลี่ยนมุมมองครั้งนั้นกลับสร้างพลังให้ผมไม่ยอมแพ้กับการเจอปัญหาต่างๆ ความล้มเหลวในชีวิตของแต่ละคน นั่นก็เปรียบเสมือนครู ความเบื่อหน่ายจากการทำงาน คือ สิ่งที่เราต้องก้าวข้าม หากล้มต้องรีบลุก อย่าจมปลักกับความผิดหวัง อย่าให้ความท้อแท้กัดกินชีวิตเรา
เพราะหากเราช้ากับหลายๆ สิ่งที่บั่นทอนจิตใจ นั่นอาจทำให้คุณพลาดสิ่งดีดีในชีวิต
ที่กำลังรออยู่ในวันข้างหน้า
ครูสายเลือดใหม่ ขอมอบกำลังใจให้ทุกคนครับ 🤟🏻❤️
รักกันน้อยๆ แต่ขอให้รักนานๆ 😄
โฆษณา