1 ก.พ. 2020 เวลา 08:46 • ครอบครัว & เด็ก
เมื่อแมวอ้วนอยากเป็นนักแปล ก่อนจะเป็นได้ก็ต้องฝึกปรือฝีมือกันหน่อย ด้วยเหตุนี้แมวอ้วนจึงได้เปิดเพจนี้ขึ้นเพื่อเป็นพื้นที่เก็บงานฝึกแปลของแมวอ้วน แน่นอนว่าแมวอ้วนยังเป็นแค่แมวมือใหม่ ดังนั้นหากผู้อ่านท่านใดมีข้อแนะนำติชมฯลฯ สามารถบอกแมวอ้วนได้เสมอนะฮับป๋ม แมวอ้วนจะได้มีความรู้เพิ่มขึ้น ความฝันที่ว่าจะได้เป็นนักแปลจะได้เป็นจริงเสียที！ อิอิ
ว่าแล้วก็ประเดิมด้วยการแปลนิทานอ่านก่อนนอน ที่ผู้ใหญ่อ่านได้ เด็กอ่านดี กันเลยดีกว่าาา
The adventures of Buster Bear (23 ตอน)
by Thornton W. Burgess
แปลโดย ChubbyCat แมวอ้วน
ตอนที่ 1 Buster Bear goes fishing (หมีบัสเตอร์ไปตกปลา)
หมีบัสเตอร์อ้าปากหาวขณะนอนเอกเขนกบนแพใบไม้หนานุ่ม มันจ้องมองแสงแรกของวันที่ค่อยๆคลืบคลานมายังป่าเขียวชะอุ่มและขับไล่ความมืดออกไป หมีบัสเตอร์หาวอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นช้าๆแล้วสะบัดตัวไปมา
จากนั้นมันก็เดินข้ามไปยังต้นสนต้นใหญ่พลางยืนด้วยสองขาหลังจนสามารถสัมผัสลำต้นของต้นไม้ได้ก่อนที่มันจะใช้อุ้งตีนลับเล็บไปมาบนเปลือกไม้ มันอ้าปากหาวอีกครั้งจนได้ยินเสียงลั่นของขากรรไกร ว่าแล้วมันจึงค่อยทิ้งตัวนั่งลงแล้วคิดว่าจะกินอะไรเป็นมื้อเช้าดี
ขณะที่บัสเตอร์กำลังนั่งและขบคิดว่าอะไรจะน่าอร่อยที่สุด มันก็ได้ยินเสียงที่ดังจนน่าจะปลุกสรรพสัตว์ที่อาศัพในป่าเขียวชะอุ่มแห่งนี้
นั่นคือเสียงของแซมมี่ เจย์ ที่ร้องตะโกนพลางขบฟันอยู่ไกลออกไป
"ขโมย! ขโมย! "
"ฉันสงสัย" บัสเตอร์คิด "ใครกันที่ขโมยอาหารเช้าของแซมมี่ หรือบางทีแซมมี่อาจจะขโมยอาหารเช้าของใครสักคนมา อย่างงี้มันก็น่าจะเป็นขโมยเองสินะ"
บัสเตอร์ยังได้ยินเสียงของกระรอกแดง ชาร์เตอร์ กำลังพ่นคำด่ารวดเร็วเท่าที่มันจะทำได้ ดูเหมือนว่ามันกำลังบ้าคลั่ง
"ดูท่าเช้านี้ชาร์เตอร์จะเริ่มวันใหม่ด้วยอารมณ์ไม่ดีเสียแล้ว" บัสเตอร์คิด
แล้วบัสเตอร์ก็ได้ยินเสียงของอีกาแบล็กกี้ร้องเสียงดังสนั่น และมันรับรู้ได้ด้วยเสียงนั้นว่าเจ้ากากำลังเล่นซุกซนอยู่ นอกจากนี้บัสเตอร์ยังได้ยินเสียงแว่วหวานอย่างมีสุขจากบรรดาสัตว์ตัวจ้อยซึ่งมันดีที่ได้ยินนัก แต่ที่บัสเตอร์ได้ยินเด่นชัดนั้นเป็นเสียงสรวลทุ้มต่ำที่ฟังดูสนุกสนานเริงรื่นแจ่มชัด
มันดังต่อเนื่องยาวและไม่มีวันหยุดนั้นจนบัสเตอร์เริ่มรู้สึกอยากหัวเราะไปด้วย น่ันคือเสียงของลำธารแห่งเสียงหัวเราะ และเมื่อบัสเตอร์ได้ยินมันก็คิดขึ้นมาได้ว่าตนต้องการอะไรเป็นมื้อเช้า
"ฉันจะไปตกปลา" บัสเตอร์พูดขึ้นลอยๆ ด้วยเสียงทุ้มลึกดังกึกก้อง "ใช่แล้ว ฉันจะไปตกปลา ฉันอยากกินปลาเทร้าท์ตัวอ้วนๆเป็นมื้อเช้า"
บัสเตอร์เดินลากเท้าเดินไปตามเสียงของลำธารแห่งเสียงหัวเราะแล้วงจึงตรงไปยังสระน้ำเล็กๆที่มันรู้จัก ยิ่งมันเข้าไปใกล้มากเท่าไหร่ มันก็ระมัดระวังอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ส่งเสียงอะไรออกไป แต่ปรากฏว่ามีใครบางคนมาถึงที่นี่ก่อนหน้าหมีบัสเตอร์เสียแล้ว
ดังนั้นเมื่อสระน้ำเล็กๆปรากฏให้เห็นในสายตา บัสเตอร์จะพบใครได้ล่ะถ้าไม่ใช่นักจับปลาอีกคนซึ่งจับปลาเทร้าท์ตัวอ้วนได้แล้วเรียบร้อย มันคือใครกัน? ทำไมถึงเป็นโจ เจ้านากตัวน้อย
แน่นอน ก็เพราะเขาเพิ่งปีนขึ้นฝั่งมาพร้อมกับปลาเทร้าท์ตัวอ้วนในปากไงล่ะ บัสเตอร์น้ำลายไหลขณะที่จ้องมอง โจตัวน้อยนั่งลงบนริมฝั่งและเตรียมตัวที่จะกินมื้อเช้าอันเอร็ดอร่อย มันไม่เห็นหมีับัสเตอร์และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวมันหรือคนอื่นๆรอบตัวนั้นอยู่ใกล้อะไร
หมีบัสเตอร์ค่อยๆย่องจนกระทั่งมันมาอยู่หลังเจ้าโจ นากตัวน้อยพอดิบพอดี
"โฮ่ง! โฮ่ง!" บัสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกและดังกังวาน "นั่นเป็นปลาเทร้าท์ที่ดูดีมาก และฉันไม่รังเกียจเลย ถ้าจะให้ฉันกินมัน"
เจ้าโจ นากน้อยร้องเสียงแหลมด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่มันจะโยนปลาทิ้งไปแล้วจึงดำน้ำมุดหัวลงสู่ลำธารแห่งเสียงหัวเราะโดยไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนพูดประโยคนั้น หมีบัสเตอร์พุ่งตัวออกไปเบื้องหน้า และใช้อุ้งตีนขนาดใหญ่ข้างหนึ่งของมันจับปลาเทร้าท์ตัวอ้วนเอาไว้ในขณะที่ปลากำลังจะตกกลับไปในน้ำ
"นี่ปลาของคุณนะ คุณนาก" บัสเตอร์พูดขึ้นในขณะที่โจตัวน้อยโผล่หัวขึ้นเหนือน้ำเพื่อดูว่าใครกันที่ทำให้มันตกใจ
"มาเอาไปสิ"
แต่โจตัวน้อยไม่ได้ทำตาม ความจริงแล้วมันกำลังรู้สึกกลัว โจน้อยแผดเสียงคำรามใส่บัสเตอร์และเรียกเจ้าหมีว่า หัวขโมย ทั้งยังด่าด้วยถ้อยคำแย่ๆเท่าที่มันจะนึกออก
บัสเตอร์ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจนัก มันหัวเราะหึๆราวกับคิดว่านี่เป็นเรื่องตลก ทั้งยังชวนเจ้าโจน้อยให้ขึ้นมาเอาปลากลับไปซ้ำๆ แต่โจน้อยกลับหันหลังใส่แล้วพุ่งตัวลงไปในลำธารแห่งเสียงหัวเราะด้วยอารมณ์โกรธจัด
"มันไม่ดีเลยนะที่จะทิ้งๆขว้างๆปลาดีๆแบบนี้" บัสเตอร์พูดด้วยท่าทางครุ่นคิด "ฉันสังสัยว่าควรจะทำอย่างไรดีกับเจ้าปลานี่" และระหว่างที่มันกำลังขบคิด บัสเตอร์ก็กินปลาตัวนั้นจนหมด จากนั้นมันก็ลงไปในลำธารแห่งเสียงหัวเราะแล้วพยายามที่จะจับปลาสักตัวด้วยตัวมันเองบ้าง
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
