" ๑๗ ปีแห่งการรอคอย "
ภาพจาก : Hello คุณหมอ
ปล. ใช้อ่านเพื่อความบันเทิง เอาไปอ้างอิงใดใดมิได้
สวัสดีชาวโลก พวกเจ้ายังจำข้าได้ไหม ข้าเคยถือกำเนิดบนดาวของเจ้าเมื่อ ๑๗ ปีที่แล้ว ครัั้งนั้นพวกเจ้าดูหวาดกลัว วุ่นวาย หนีตายกันอลม่าน ซึ่งข้าชอบมาก
ความหวาดกลัว หวาดระแวง ลนลานมันช่างทำให้ข้ามีความสุขและสนุกไปกับการฆ่า ราวกับว่าข้าคือเจ้าชีวิตของพวกเจ้า
หลายคน งง ละซิว่าฆ่าคือใคร ถ้าข้าบอกพวกเจ้าตอนนี้มันก็ไม่สนุกสิ เอาเป็นว่า เจ้า.....เจ้า.....และก็พวกเจ้า ที่กำลังอ่านบทความนี้ จงอ่านไปทีละบรรทัดตามที่ข้าต้องการดีกว่า อย่าขี้โกงเป็นอันขาด รึใครอยากลองดีก็เชิญ. ข้าจะปริชีพเจ้าในทันที ๕๕๕
ทางทีดีอย่าริขัดคำสั่งข้าจะดีกว่า. หึหึหึ
ข้าอุบัติขึ้นเมื่อเดือน พฤศจิกายน ๒๕๔๕. ที่เมืองกวางตุ้ง ประเทศจีน (คุ้นๆไหม) ข้าได้ลิ้มกินเลือดพวกมนุษย์อย่างเจ้าไปทั้งหมด ๗๗๔. คน ปล่อยลูกหลานฝังตัวไว้ในเรือนร่างเพื่อเตรียมแพร่เชื้ออีก ๘,๐๙๖ คน กระจายไปยัง ๒๖ ประเทศ ทั่วดาวของพวกเจ้า
ไม่ว่าจะเป็น : ออสเตรียเลีย, แคนนาดา, จีน, ฮ่องกง, มาเก๊า, ไต้หวัน, ฝรั่งเศษ, เยอรมันนี, อินเดีย, อินโดนีเซีย, อิตาลี่, คูเวต, มาเลเซีย, มองโกลเลีย, นิวซีแลนด์, ฟิลิปปินส์, เกาหลีใต้, โรมาเนีย, รัสเซีย, สิงคโปร์, แอฟริกาใต้, สเปน, สวีเดน, ไทย, อังกฤษและเวียดนาม
อันที่จริงข้าไม่เคยคิดที่จะคุกคามเผ่าพันธ์ของพวกเจ้าแม้แต่น้อย เพราะรู้ว่ามนุษย์อย่างพวกเจ้ามีอวุธที่เรียกว่า "วัคซีน" ที่มีอนุภาพทำลายล้างสูงมาก ตูมเดียวอาจทำให้พวกข้าหายไปจากวงจรไวรัสได้
แต่.....ข้าไม่มีทางเลือกพวกเจ้ารุกรานข้าก่อน จึงจำเป็นต้องป้องกันตัว
ก็ข้าอาศัยทำมาหากินในตัวค้างคาวด้วยความสงบ. จวบจนกระทั่งมีมนุษย์จำพวกอยากลอง อยากกินอาหารแปลกๆ ข้าละแปลกใจ. หมู เห็ด เป็ด ไก่ มีเกลือนเมืองของพวกเจ้าทำไมไม่กิน ดันมากินค้างคาวซึ่งเป็นที่อาศัยหลับนอนของพวกข้า
ข้าพยายามตะเกียกตะกายเพื่อที่จะหนีออกมาจากร่างกายมนุษย์ เพราะก็กลัวตายเหมือนกันแต่......
๕๕๕๕๕๕
พวกเจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้ โอ้ย.... มนุษย์ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด. และทันใดนั้นเองความคิดที่อยากจะคลองดาวดวงนี้แทนมนุษย์ก็ผุดขึ้นมาในหัวของข้า มันถึงเวลาที่สัตย์ประเสริฐอย่างพวกเจ้าจะต้องก้มหัวให้กับข้า. ที่จะกัาวขึ้นไปเป็นราชาของดางดวงนี้ที่พวกเจ้าเรียกกันว่า "ดาวโลก"
แต่แผนที่จะยึดคลองโลกต้องล้มเหลว ข้าจึงต้องหนีออกมากลับเข้าไปอาศัยในค้างคาวตามเดิม แต่ข้ายังไม่หมดหวังที่จะเป็นใหญ่เหนือพวกเจ้า
ข้าเฝ้าฝึกฝนลูกๆ ของข้าให้เก่งกว่าข้า เร็วกว่าข้า ไวกว่าข้า ข้าเฝ้ารอมาถึง ๑๗ ปี และตอนนี้ลูกๆ ของข้าก็พร้อมปฎิบัติการโค่นอำนาจมนุษย์อย่างพวกเจ้าเกือบสำเร็จแล้ว
ผลงานของลูกหลานข้าเป็นที่น่าพอใจมาก เพียงแค่ ๑ เดือนก็แพร่เชื้อกระจายระบาดออกไปได้ถึง ๑๘ ประเทศ ไม่เสียแรงจริงๆ ที่เกิดมาเป็นลูกหลานข้า "ไวรัสโคโรน่า". เมื่อเจ้าล้างบางสำเร็จจะแต่งตั้งเจ้าเป็นทายาทสืบทอดครองโลกนี้ต่อจากข้า "ไวรัสซาร์ส ที่ ๑". ๕๕๕
๑๗ ปีแห่งการรอคอย บัดนี้ความพยายามของข้า ไวรัสซาร์ส ที่พวกเจ้าคิดจะกำจัดตอนนี้พวกข้าขอประกาศสงครามกับพวกเจ้า "มนุษย์".
เรื่องราวจะเป็นเช่นไร. ติดตามต่อหลังจาก โลกจริงกำจัดเชื้อ โบโรน่า เอ้ย... "โคโรน่า". ได้แล้ว.
ขอบคุณที่อดทนอ่าน
ชอบกด "ไลค์"
ใช้กด "แชร์"
"คอมเม้นท์". ร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้ กด "ติดตาม" เพื่อไม่พลาดตอนต่อๆไปนะครับ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
