BODYSLAM .. ..
กว่าจะเลือกรูปได้
ความเชื่อ ....!!!!
ว่ากันด้วยเรื่อง ความเชื่อ..มั่นในตัวเอง ...
แล้วจะบอดี้สแลมทำไม 555 อยากให้ทุกคนอารมณ์ดี
เคยไหม หมดไฟ
เคยไหม หมดกำลังใจ
เคยไหม ท้อแท้
เคยไหม...อีกมายมายความรู้สึกสิ้นหวัง
ทุกคนล้วนเคยกันทั้งนั้นแหล่ะ ...
เมื่อจิตใจโดนทำร้ายจากความคาดหวังของตัวเอง ไม่มีใครมาทำร้ายเรา
แต่เราดันทำร้ายตัวเอง ทำไมกัน ... ???
เพราะเราทุกคนต่างมีความฝัน ต่างมีเป้าหมาย
ตอนเราเรียนจบมาเริ่มต้นมาทำงานใหม่ๆเจอสังคมใหม่ๆ มีหัวหน้า มีเพื่อนร่วมงาน ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เนี่ยต้องตั้งเป้าหมายนะ ต้องรู้นะ อีก 3 ปี 5 ปี อยากอยู่ตรงไหน อยากทำอะไร ตั้งเป้าหมายไปจนถึง 20 ปี
เราก็จะได้ยินกันอยูร่ำไป ทุกที่ ทุกบทความ ทุกอิริยาบท จนเป็นเสมือนชิปที่ฝังเข้าไปในหัวของเรา
ยิ้มสยาม ยิ้มละไม ในใจเคว้งคว้างมากนะ อยากให้ปลอบแหล่ะ 555
เมืองใหญ่ที่มีแต่การแข่งขัน รอบกายที่มีแต่คนมีความฝัน ในหัวสมองที่มีแต่ความอยากประสพความสำเร็จ
แต่สำหรับเราแล้ว เราไม่ได้อยากแค่ประสพความสำเร็จแค่เพียงอยากเดียวในชีวิต แต่เราคาดหวังเสมอและคาดหวังมาตลอดว่า ฉันเก่ง และฉันต้องสำเร็จ สำเร็จเร็ว สำเร็จทันที กดดันตัวเอง จึงรีบทำ รีบที่จะหาหนทางที่จะไปสู่ความสำเร็จ โดยที่ไม่เคยมองหรือระแวดระวัง ไม่มีแบบแผน ไม่มีวิธีการ ใครบอกว่ายังไงก็ทำตามไปซะหมด (ทำงานตั้งแต่ ปี 2 )
ที่ไหนมีคนประสพความสำเร็จ ให้เราเอาตัวเองไปอยู่ที่ตรงนั้น แล้วจะรออะไรล่ะ ไปสิ่!!! ไปทุกที่ ทุกแห่งหนที่มีคนสำเร็จ วาดฝันไว้สวยหรูว่าฉันอยากเป็นแบบนั้น
ในหัวมีแต่คำว่าสำเร็จตามที่บอก ไม่มีคำว่าล้มเหลวเลยแม้แต่สักคำเดียวในสมอง เมื่อไหร่ที่ล้มจะคอยบอกตัวเองอยู่เสมอ บ้าน่า... ก็เพราะสิ่งนั้น ก็เพราะสิ่งนี้ ไม่เคยหันมาวิเคราะห์กับข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น ไม่เคยเลยเจ้าค่ะ :(
คำเตือนเป็นเสมือนศัตรูหัวใจ ไม่ชอบ ไม่อยากฟัง ไมสนใจสิ่งใดๆ เชื่อมั่นมากในตัวเอง
ผ่านมาแล้วจน 10 ปี นับตั้งแต่ที่ทำงานตั้งแต่ตอนเรียน เรียกได้ว่าทำงานมาตลอด โรงหนัง ซเวนเซ่น เคเอฟซี ร้านกาแฟ ขายตรง มากมายหลายอาชีพ
พอเริ่มโตขึ้นมาก็อยากทำธุรกิจเป็นของตัวเอง ลงทุน ทำ ออกแบบ นานาจิปาถะจะเอื้อนเอ่ย ล้วนแล้วแพ้ทั้งสิ้น เป็นหนี้จนนับไม่ถ้วน แต่ก็ยังไม่สิ้นหวังใดๆ พยายามเสาะแสวงหาทำอีก เปลี่ยนธุรกิจไปเรื่อยเปื่อยมาก :(
พยายามหาตัวตนมาก หาแพสชั่นมากมายให้ตัวเอง
จนมาเมื่อต้นปีใหม่ 2020คิดได้ เพราะตกงาน กลับมาอยู่บ้านเมื่อปลายปี
เลือกหนทางสบาย อยากใช้ชีวิตพอเพียง เหนื่อยแล้วกับการตามหาอะไรที่ไม่มีอยู่จริง คนเรากำลังตามหาอะไรกันอยู่ หากแต่ชีวิตเราคืออะไร อนิจจัง ทุกขขัง อนัตตา ไม่มีอะไรเลย แล้วเรายังจะมีอีโก้กับตัวเองทำไม
แต่กระนั้นก็แล้ว 555 ยังไม่หยุดที่จะหา หาความสำเร็จแบบที่เคยตามหา แต่มาคราวนี้ ได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น เข้าใจคำว่าชีวิตมาขึ้น
ถึงแม้ว่าจะผ่านมาแล้วครึ่งชีวิต ที่เรายังคงมีความเชื่อในตัวเองเสมอว่า
เราจะพาตัวเองไปสู่จุดนนั้นได้ยังไง เพราะในวันนี้ความสำเร็จในฝันที่ตั้งไว้นั้น ช่างแตกต่างจากวันแรกโดยสิ้นเชิง
ความสำเร็จในวันนี้ ขอเพียงแค่ทำยังไงให้เราดำเนินชีวิตต่อไปได้ โดยที่เราจะสร้างคุณค่าอะไรให้ชีวิตที่เหลืออยู่ ขอเพียงแค่มีข้าวกิน มีหนังสือให้อ่าน มีบทความดีๆให้ติิดตาม
มันอาจจะดูโลกสวยไปไหม ก็อาจจะเป็นแบบนั้น
เพราะโลกสวยไม่ได้หมายถึง โถววววทำเป็นโลกสวยซะเมื่อไหร่ล่ะ
แต่ถ้าคุณเคยโลกไม่สวยมาก่อน คุณจะหันกลับไปขอบคุณนะคะที่ชื่นชมว่า
เราโลกสวย .... จากหัวใจ
อ่ออออ ลืมมม !!!ค่ะ ขอมีเงินใช้ด้วยนะคะ ฮ่าๆๆๆ อย่างน้อยๆก็จะได้มีเงินไปซื้อกาแฟกินบ้างแหล่ะ
ขอบคุณที่ผ่านมาอ่าน
แค่อยากแลกเปลี่ยนมุมไม่สวยในชีวิตดูบ้าง
เพราะชีวิตไม่ได้มีแค่ กว้าง*ยาว ไม่ได้มีแค่ความสวยงาม แต่ยังมีคราบน้ำตาด้วยนะเอออออ
ผ่านมาเล่าให้ฟัง อยากอ่านแหล่ะดูออก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
