อานิสงฆ์ของการอนุโมทนาบุญ....
เรื่องเล่าสมัยพุทธกาล...
เรื่อง อานิสงฆ์ของการอนุโมทนาบุญ ในพระไตรปิฎก เล่มที่ 26 ข้อ 44
ได้กล่าวถึงการอนุโมทนาบุญของเพื่อนนางวิสาขาไว้ว่า...
เมื่อครั้งที่พระอนุรุทธเถระจาริกไปในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ได้ไปเห็นทิพยวิมานหลังใหญ่ล่องลองอยู่ในอากาศ แวดล้อมไปด้วยอุทยานและสระโบกขรณี...
เจ้าของวิมานนั้นเป็นเทพธิดาวรรณะงาม มีรัศมีสว่างไปทั่วทุกทิศ.....
เมื่อยามเยื้องกรายหรือร่ายรำก็มีเสียงทิพย์อันไพเราะ น่าฟัง น่ารื่นรมย์ใจดังขึ้น.....
พระอนุรุทธเถระจึงถามเทพธิดาเจ้าของวิมานนั้นว่า นางทำบุญด้วยอะไรมาทิพยสมบัตินี้จึงเกิดขึ้น.......
นางเทพธิดาตอบพระเถระว่า “ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ ดิฉันเป็นเพื่อนของนางวิสาขามหาอุบาสิกา เมื่อเพื่อนของดิฉันสละทรัพย์ถึง 27 โกฏิ เพื่อสร้างบุพพารามมหาวิหาร และได้ชวนดิฉันและสหายอีก 500 คน ไปเที่ยวชม.....
เมื่อดิฉันเห็นมิคารมาตาปราสาทที่เธอสร้างถวายพระภิกษุสงฆ์ที่ดิฉันเคารพแล้ว ก็เกิดความเลื่อมใสในบุญของเธอ....
จึงอนุโมทนาบุญกับเธอออกไปว่า ‘สาธุ สาธุ’”
จะเห็นได้ว่าเพียงแค่เปล่งวาจาสาธุเท่านั้นก็มีอานิสงส์ผลบุญมาก ถึงขั้นทำให้คนเราไปเกิดในสวรรค์ได้เลยทีเดียว.....
อย่างไรก็ตาม การอนุโมทนาสาธุ...
คือการร่วมยินดีในบุญของผู้อื่นนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นบุญที่ทำได้ง่าย ๆ อย่างตื้นเขิน...
หากแต่บุญจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเรามีความศรัทธาเลื่อมใสในบุญของผู้อื่นอย่างแท้จริงเท่านั้น.....
เพราะการร่วมยินดีกับผู้อื่นอย่างแท้จริง
ย่อมช่วยชำระความอิจฉาริษยาในใจของเราให้หมดสิ้นไป
และยิ่งเรายินดีกับผู้อื่นได้มากเท่าไร ความอิจฉาริษยา อยากชิงดีชิงเด่นในใจก็จะจางหายไปมากเท่านั้น....สาธุ สาธุ
ขอให้มีความสุข อิ่มบุญกันทั่วทุกผู้ ทุกคนครับ สาธุ..สาธุ..
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
