3 ก.พ. 2020 เวลา 04:45 • ความคิดเห็น
บันทึกไว้ว่าเรื่องนี้ดูแล้ว
A Ghost Story (2016)
หนังจากค่าย A24 เป็นหนังที่ดูแล้วต้องเอามือกุมหัวใจ หนังที่ไม่ได้เศร้าจนดิ่ง แต่ดึงอารมณ์จนผู้ชมอย่างเรารู้สึกร่วมได้
คนอื่นชอบหรือไม่ไม่รู้ แต่ส่วนตัวผู้เขียนชอบหนังของค่าย A24 เป็นทุนเดิม และชอบผลงานการแสดงของ Cassey Affleck ประกอบกัน
เมื่อค่ายหนังและนักแสดงนำที่มีความน้อยแต่มากมาเจอกัน หนังจึงเกิดเป็นความน้อยแต่มากให้เราได้เห็นกัน มากในที่นี้คือในแง่ของความรู้สึก
บางช่วงมันโดดเดี่ยวซะจนต้องเอามือกุมหัวใจ ตรงนี้อาจจะอ่านแล้วตลก แต่มันคือความจริงว่าหนังมันพาให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวจับใจ
ในหนังได้เล่าถึงเรื่องราวของวิญญาณและการรอคอย ⠀⠀⠀⠀⠀⠀
ซึ่งในแง่หนึ่งคนเรามักคิดว่าคนตายทิ้งคนที่อยู่ไว้ข้างหลัง แต่ในหนังหรือในชีวิตจริงคนที่อยู่ต่างหากที่มักจะไปต่อ (Move on)
ในขณะที่คนตาย(หรือผีในเรื่องนี้)กลับเหมือนคนติดอยู่กับอดีต ซึ่งมาในรูปแบบของสถานที่เสียเอง (ถ้าได้ดูตอนหลัง หนังจะพาเราย้อนไปว่าทำไมผีถึงติดอยู่กับสถานที่แห่งนี้) ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀ ⠀⠀⠀ ⠀⠀ ⠀ ⠀⠀ ⠀ ⠀⠀
ส่วนตัวชอบฉากกินพายของ M (Rooney Mara) ก่อนดูเคยอ่านมาว่าฉากกินพายนี้ เป็นที่ถกเถียงกันว่าดีหรือไม่ดีในหมูนักวิจารณ์ เพราะในฉากที่ M นั่งทานพายนั้น มันกินเวลานานและเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนอาจทำให้หลายท่านเบื่อได้
ชนิดที่บางคนถึงขั้นลุกออกจากโรงด้วยความรู้สึกน่าเบื่อ หากแต่บางคนกลับชื่นชอบฉากนี้
ส่วนตัวผู้เขียนรู้สึกว่าฉากกินพายแล้วร้องไห้ กลับกลายเป็นอะไรที่สะท้อนความเป็นธรรมชาติของมนุษย์อย่างมาก
หากใครเคยกินข้าวทั้งน้ำตา ก็คงน่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้ได้ดี
หรือแม้แต่การนอนนิ่ง ๆ แล้วร้องไห้นั้น ล้วนแล้วแต่สะท้อนอารมณ์ตามธรรมชาติของมนุษย์ทั้งสิ้น ด้วยตัวของหนังทั้งมู๊ด&โทน รวมถึงนักแสดงอย่าง รูนี่ มาร่า ที่ถ่ายทอดอารมณ์ของฉากนี้ ที่ให้มาถึงคนดูอย่างเรารู้สึกเศร้าและเหงา จนเราน้ำตาคลอตามด้วย
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀ ⠀⠀
ส่วน C ผีผู้ชายในเรื่อง รับบทโดย Casey Affleck เรื่องการแสดงคือดีงามอยู่แล้ว การันตีจากออสการ์นักแสดงนำชายปี 2016 จากเรื่อง Manchester by the Sea (ซึ่งการแสดงของเคซี่ย์ก็มักจะออกไปทาง นิ่งๆ แต่สื่อสารอารมณ์ได้ทรงพลัง)
โดยบทผีในเรื่องนี้เราจะไม่เห็นแม้แต่แววตา แต่สามารถจะรับรู้อารมณ์ได้ผ่านทางการเคลื่อนไหวขยับร่างกาย
แม้แต่จังหวะการก้าวเดิน ความหงอยเหงาหรือเกรี้ยวกราดก็สื่อสารผ่านการแสดงท่าทางที่ทะลุผ้าคลุมจนเรารู้สึกได้ว่ามันหงอยเสียจริง ๆ
เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่หนังผีน่ากลัว แต่สำหรับผู้เขียนมันคือการเปลี่ยนรูปแบบการนำเสนอภาพผีที่ไม่ค่อยได้เห็นกันบ่อยเม่าไหร่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนังผีที่ใช้คนแสดง โดยที่ผีจะมาในผ้าคลุมสีขาวนั่งเอง
โฆษณา