the pastel เมื่อหัวใจใส่ผ้ากันเปื้อน 8
กำแพง...หัวใจ
หลังจากมิทไนท์คาเฟ่ทั้ง2ครั้งผ่านไปผู้คนมากมายต่างแวะมาร่วมสนุกกับครั้งแรกของคาเฟ่ร้านกาแฟในยามค่ำคืน ทั้งคืน 25. ธ.ค .และ31ธ.ค...กระแสตอบรับดีมาก และวันนี้2 ม.ค.วันที่นุชนัดทุกๆคนมาเจอกันเพื่อที่จะแบ่งผลกำไรจากความตั้งใจที่เราทุกๆคนช่วยกันมา และ ออกเดินทางไปเที่ยวทะเลกัน2วัน1คืน
นุช...สวัสดีทุกคน
แทน "หวัดดี เลขาสุดสวย นอกจากสวยแล้วชงกาแฟก็อร่อย ฮ่าๆ"
ฟาง "ดีจ้าพี่นุช"
นุช. "ไปหาเครื่องดื่มกันก่อนดีกว่ามีเรื่องคุยมากมายเลย"
ผมเองก็เดินไปชงโก้โก้ร้อนมาแก้วนึงแล้วเดินมาที่โต๊ะ. ส่วนน้องฟาง ค้นอะไรในตู้เย็นสักพักแล้วก็ถือ น้ำส้ม เทใส่แก้วมานั่งกันที่โต๊ะตัวหนึ่งหน้าเคาเตอร์
นุช. "มาเริ่มกันเลยดีกว่านะ ปีที่แล้วร้านเราเปิดทำการ 335 วัน หักรายจ่ายทั้งหมมดรวมค่าบรรจุภัณฑ์ ทั้งหมด 6x, xxx และ รายได้ทั้งหมด 16x, xxx
ฟาง "อะโห้ว เราขายได้เป็นแสนเลยหรอพี่นุช"
นุช " ใช่เราอาจจะดูว่าน้อยแต่อย่าลืมว่า เรามีดิริเวอรี่ประจำวิ่งงานให้เราด้วย ซื้อกลับบ้านอีก"
แทน "อันนี้ไม่อยากรู้หรอกอยากรู้ว่า เราได้ตังค์ไปเที่ยวกันคนละเท่าไหร่ดีกว่า"
นุช. "ก็ไม่มากเท่าไหร่ หักที่พัก ค่ารถ ค่ากิน แล้ว เหลือคนละ 5,000"
แทน" เยอะนะเนี่ย!!!!
นุช "ลืมบอก งานนี้มี ผู้ร่วมขบวนการด้วย คือ พลอย และ บอล รวมทั้ง คุณต้น ด้วย"
แทน. "ไปชวนเขามาตอนใหนเนี่ย"
นุช "ก็โทรบอกว่าร้านจะปิด 3วันอยู่ดีเขาถามว่าไปใหน พอบอกว่าไปทะก็มีแต่คน อยากจะไปด้วย แค่นั้นเอง"
นานแค่ใหนแล้วที่คุณไม่ได้ไปทะเล!!!
และคุณเคยไปทะเลครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
???ในรถตู้เราทุกคนต่างหลับกันอย่างสบายจะมีก็แต่เพียงหนุ่มบอล กะผม ที่ไม่หลับเหมือนคนอื่นๆเขา. เพราะผมต้องคอยบอกทางพี่คนขับ ส่วนน้องบอล สนใจในการถ่ายรูปเป็นพิเศษ การมาทะเลครั้งนี้เราตั้งใจจะพาทุกคนไปพักผ่อน แถวๆทะเลระยองใกล้ๆนี่ละ.....และระหว่างทางผมก็สะดุดตากับร้านกาแฟร้านหนึ่งที่อยู่หลังตลาดของฝาก เพราะคนขับรถ
บอกว่าอย่ากทานกาแฟเพราะเริ่มรู้สึกตาปรือๆ ก็เลยวนรถเข้ามา. บรรยากาศน่านั่งมาก ตามประสาคนทำร้านกาแฟก็ อดตื่นเต้นไม่ได้
De'Pha
ผมปลุกทุกคนในรถให้ลงมาหาอะไรเย็นๆทานในบรรยากาศชายทะเล
แทน. "ทุกคนตื่นๆลงไปหากาแฟกินกันดีกว่า"
พลอย "กาแฟหรอ?พี่แทนรอหนูด้วย!!!!!สาวน้อยของเราตื่นอย่างไวโดยไม่ต้องใช้คาเฟอินเลยคว้าหมวกสีฟ้าวิ่งลงจากรถคนแรกเลย"
ส่วน น้องบอล ก็รีบหารองเท้าแล้วตามไปติดๆ จะมีก็แต่2สาวกับ ตาต้นที่แลไม่ตื่นเต้นกับร้านกาแฟเท่าไหร่. สงสัยจะอยากนอน
ร้านนี้มีชื่อว่า เดอร์เพ. อยู่ด้านหลังตลาดของฝากของเทศบาลบ้านเพ ใครไปเสม็ดจะรู้จักบ้านเพเพราะต้องขึ้นเรือที่นี่.....
แทน "เอาลาเต้เย็น2แก้วครับ ขนมปังทาเนย4ชิ้น" บอลเอาอะไร???
บอล "โกโก้เย็นครับ" เด็กไวรุ่นสองคนนี้ต่างคนต่างมีอาการไม่ลงรอยกันตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว
พลอยเองจะนิ่งๆ กับคนไม่รู้จัก แต่พอได้สนิทแล้วจะรู้ว่า. พลอยก็คือเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและ ออกจะปัญญาออ่นนิดหน่อย ส่วนน้องบอล. ภายนอกดูดีเล่นดนตรีเก่ง.พูดเก่ง สนุกสนาน แต่ถ้าสนิทกันแล้วจะรู้ว่า บอลจะนิ่งๆไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ว่างก็หาที่นั่งเงียบๆ นังฟังเพลง. แต่2คนนี้มี1อย่างที่เหมือนกัน คือ ชอบถ่ายรูป. ......
หลังจากพี่คนขับรถของเรา สภาพดีขึ้นก็พาเราไปถึงที่พักที่หาด สวนสน
.......เมื่อเก็ขของเรียบร้อยทุกคนนก็อยากจะออกไปเล่นน้ำ ผม ต้น นุช ฟาง เราอยากจะไปหาอะไรเล่นริมชายหาดนั่งกินอะไรกันเพลินๆ. ส่วน วัยรุ่น2คน เริ่มต้นด้วยการเช่ามอไซด์.....
แทน "อย่าพาเพื่อนไปไกลนะ แม่พลอยดุนะเห้ย"
บอล "แถวๆนี้ละพี่แทน พลอยอยากถ่ายรูป"
จากความเศร้าออ่นล้าของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เห็นจนชินตา มาหลายเดือน แต่กลับมีรอยยิ่มเมื่อ ใครอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกีต้าร์และผ้ากันเปื้อนสีแดง. ถ้าบอลจะเป็นคนที่นำพารอยยิ้มของเด็กผู้หญิงคนนี้มา ก็หวังว่าจะไม่พรากรอยยิ้มนี้ให้จากไปแล้วทิ้งคราบน้ำตาไว้ ให้กับเด็กสาว ผู้ที่ร้องให้ในร้านกาแฟ คนนี้เลย
สำหรับผม พลอยเป็นที่รักของทุกคนที่ร้าน พลอยเป็นน้องสาว. ที่น่ารักเสมอ และเรายกให้เธอ เป็น VIP ของร้าน เลยทีเดียว.........
นุช " มองอะไร?น้องเขาแค่จะไปกาที่ถ่ายรูป "
แทน "ก็ดูรถมอไซด์ไง ทรงมันสวยนะ น่าจะแรง"
นุช "นึกว่าจะดูทะเบียนรถไปแทงหวย"
แทน "แทงเจ้ามือน่าจะง่ายกว่า.
นุช. " ไป ไปเล่นบานาโบ๊ทกันดีกว่า" นุชลากผมไปด้วยท่าทีตื่นเต้นสุดๆ เหมือนเมื้อตอนรู้จักกันใหม่ๆที่เวลาผมไม่สนใจเธอทีไรเธอก็จะจับแขนแล้วลากไปเลย บางครั้งผมก็ไม่ได้ตั้งตัว!!!!!
พลอย"บอล นายจะพาฉันไปใหนนี่"
บอล "จะพาไปถ่ายรูปวิสสวยๆไง ตรงท่าเรือวิวสวยจะตาย"
เด็กหนุ่มขับมอไซด์ไปตามถนนเลียบชายหาดช้าๆโดยมีสาวน้อยใส่แว่นนั่งหน้าปะทะลมปล่อยผมปลิวไสวตามแรงลมทะเล ที่พัด..เขามาปะทะทั้ง2...
.....ในยามนี้ต่างคาต่างวางตัวเสมอกันในฐานะเพื่อนแต่จริงๆแล้วทั้งสองกำลังหาทางที่จะปรับปรุงความรู้สึกของกันและกัน ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงท่าเรือ ผู้คนจอแจ แต่ บอลก็ยังยืนยันที่จะถ่ายรูป. แต่พลอยเองไม่ค่อยจะชอบคนมากมายแบบนี้ พลอยเลยพา บอลเดินเลี่ยงไปถ่ายรูปแถวเขื่อนกันคลื่นแทน
สวยนะ
บรรยากาศโล่งๆลมเย็นๆ คนไม่พลุกพล่าน ทั้งคู่สนุกกับการถ่ายรูปจนตะวันจะลับขอบฟ้า
แล้วมือถือของบอลลก็ดังขึ้น
นุช "บอลพาพลอยกับมาได้แล้ว ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้ว"
ทั้งสองขี่มอเตอร์ไซด์กลับมาที่รีสอร์ทพร้อมกับขนมขบเคี้ยวเต็มถุงผ้าใบค่อนข้างใหญ่
ทุกอย่างราบรื่นสนุกสนาน ทุกคนต่างหยอกล้อ กันสนุก บอลเองก็เล่นกีต้าร้องเพลงเพื่อสร้างสีสัน และสิ่งที่ทำให้ทุกคนหันมามอง คือเพลงหัวใจผูกกัน และคนร้องที่ทุกคนต้องตะลึงตั้งแต่คำแรกคือ พลอย
"วันเวลาดีๆเหล่านั้น เธอยังคงจำมันได้ใหม ......................"จบเพลงทุกคนยินดีที่จะให้ค่าขนมกับทั้ง2คน
แทน. "เอาอย่างงี้พลอยพี่จะให้อีก2ร้อยถ้าพลอยร้องเพลง หยุด "
พลอย " แต่พี่ต้องโยกหัวและชี้มือเหมือนตอนที่พี่ร้องหน้าร้านนะ"
แทน นุช ฟาง มองหน้ากันเลิกลัก
พลอย " วันนั้นหนูมีเรียนเช้าหนูวิ่งออกมาจากซอยแล้วเจอพี่3คนร้องเพลงนี้แล้วหัวเราะคิกคักกันหน้าร้าน. หนูเห็นนะ !!!!!
นุช "ร้องเลย ร้องเลย แด่วพี่ช่วย"
200ร้อยบาทถ้วน. แบ่งกันลงตัว แล้วความคิดบางอย่างของสาวแว่นแก่นแก้วของเราก็บังเกิด
"บอลเราไปหาค่าขนมกันใหม??!!! "
บอล "ใจเย็นๆยายแว่นนี่2ทุ่มแล้วนะจะให้ไปเล่นที่ใหน"
พลอย "ก็หน้ารีสอร์ทไง ตรงโถงทางเข้าอะ"
บอล "จะบ้าหรอใครเขาจะให้เล่น"
พลอยไม่รอช้าเดินไปที่ออฟฟิตรีสอร์ท สักพักก็กลับมมาพร้อมกับบัตร visister 2ใบ
บอล "เห้ยเอาจริงดิแว่น"
พลอย "จริงๆเขาให้เล่นได้ถึง4ทุ่ม มาเร็วถือกีต้า
นายมาเลย"
พลอยเองก็หยิบเก้าอี้พลาสติก2ตัวเดินนำหน้าเฉยเลย
ฟาง "เอาลองดูเผื่อจะมีตังไปซื้อกล้องใหม่"
บอลวิ่งตามไปติดๆ......ยายแว่น รอด้วย เอ้ย!!!!!!!จะรีบไปหนายยยยย
ในทางทฤษฏีแล้ว มันก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ในทางปฏบัติ เด็กทั้ง2คนยังจำเป็นที่จะต้องมีผู้ใหญ่ดูแล
ในวงสนทนาของผู้ใหญ่ แทน ต้น นุช ฟาง ต่างนั่งคุยกันเรื่องที่จะพังกำแพงร้านกัน อย่างเป็นกันเอง คุยกันไป จิบเบียร์กันไป .........
ใกล้4ทุ่มแล้ว นุชชวนคนที่เหลือไปดูน้องแก๊งวัยรุ่นเปิดหมวกกันดีกว่า
นุช "ป่ะทุกคนไปรับไอ้2แสบกันดีกว่า เมื่อกี้คุยไลน์กะแม่น้องพลอย แม่น้องพลอย ไม่อยากให้น้องนอนดึก" ....
ทั้งหมดเดินไปหน้า รีสอร์ท แลก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า. ผู้คนยืนล้อมดูการแสดง กีตาร์และร้องเพลงของเด็กๆทั้งคู่
ต้น "เราว่าควรจะพาน้องๆเขาไปสมัครเดอะว้อยนะครับ"
แทน "ผมว่าอย่าดีกว่าครับ....ลีลาแบบนี้โค้ช.อาจจะหนักใจปวดหัว ปวดตับกันเปล่า โดยเฉพาะเจ้คิ้ม อาการคงหนักน่าดู "
55555เสียงหัวเราะของพวกเราทำให้คนแถวนั้นหันมามองพอสมควร
พลอย " สุดท้ายแล้วนะคะทุกคน ขอบคุณน้ำใจทุกท่าน ขอบคุณเสียงปรบมือทุกท่าน และขอบคุณพื้นที่สวยๆของรีสอร์ทแห่งนี้ และเราจะลาทุกคนไปด้วย เพลงนี้ และพบกับ pastel acoustic ได้ในโอกาสต่อไปลากันด้วยเพลงนี้ คะข้อความ.......ของวงพอส
" จะอยู่ไกลห่างสักเท่าไหร่ สิ่งเดียวที่ยึดใจเราอยู่ ไว้ไม่ให้เราห่างกัน................."
นุช "เห้ย ร้านเรามีวงดนตรีตอนใหนเนี่ย!!!!!"
แทน " ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆตอนนี้มีแล้ว"
ฟาง "น้อง2คนคิดอะไรกันเนี่ย"
ต้น "แต่ดูท่าจะเปิดตัวได้สวยนะครับ เงินเพียบเลย"
นุช " นี่กะจะสร้างเนื้อสร้างตัวกันเลยมั้งนี่"
ฟาง "ก็ไม่แน่นะ....เสียงน้องพลอยนี่เหมือนลุลาอยู่นะ"
แทน "ป่ะไปช่วยเด็กๆถือของกันดีกว่า"
หลังจากเก็บของและแลกบัตรแล้ว ทั้ง2คนก็มานั่งนับเงินกัน
พลอย "นายนับเหรีญได้เท่าไหร่"
บอล "250บาท กับอีก20เหรีญ"
พลอย "แด่วแล้วไอ้20เหรีญมันกี่บาทละ"
บอล " ไม่รู้เหมือนกัน มันเป็นเงินเหรีญต่างประเทศ ประเทศไรมั่งก็ไม่รู้"
พลอย " ใหนเอามาดูสิ.....โอ้วนี่มันมีใบเมเปิลที่
เหรีญ เงินแคนนาดาหว่ะแก"
บอล "แล้วมันได้กี่บาทนี่"
พลอย "ไว้ไปแลกที่กรุงเทพนะฉันรู้จักที่แลกเงินต่างประเทศ"
บอล "แล้วแบงค์ได้เท่าไหร่"
พลอย. "นายต้องไม่เชื่อแน่ๆ ได้ตั่ง750บาทกับแบงค์100ยูโรอีก1ใบ"
บอล "โอ้โหว...แบงร้อยแบงค์20เพียบเลย สงสัยไอ้เงินต่างประเทศนี่ มาจากทัวร์ฝรั่งรถบัสคันนั้นแน่เลย"
พลอย "เอางี้ เงินไทย แบ่งกันคนละครึ่งก่อน ส่วนเงินต่างประเทศแด่วเราไปแลกและแบ่งกันอีกที ตามนี้"
บอลเองพนักหน้า .....ยอมรับด้วยรอยยิ้ม
นุชเองนั่งมองทุกกิจกรรมของทั้งคู่
ถ้าสาวน้อยคนนี้จะสดใสร่าเริงเหมือนเด็กสาวคนอื่นๆ ก็คงต้องขอบคุณเด็กผู้ชายคนนี้ละ
กระทั่งทั้งสองเข้านอน เนื่องจากเป็นบ้านบังกะโล 2ชั้น โซฟาหน้าทีวีจึงตกเป็นของสาวแว่นและโซฟาอีกตัวก็เป็นของน้องบอล ส่วนแทนกับต้นนอนในห้องนอนชั้นล่าง และอีกห้องให้สาวๆได้นอนกัน. ส่วนพี่คนขับรถนะหรอ ยกห้องนอน
ชั่นบนให้ไปเลย อุตสาห์ขับรถมาตั้งไกล
รุ่งขึ้นอีกวันเราต่างเก็บของเดินทางกลับ. กทม.พอถึงที่หมายทุกคนลงจากรถ ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้าย แทนมีเรื่องจะบอกทุกคน
แทน. " เราจะเปิดร้านกันพรุ่งนี้เช้าและจะหยุดวันที่8เพื่อที่จะทำผนังกั้นร้านและเราจะเปิด ร้านกันอีกที วันที่11. ตามนี้นะทุกคน พักผ่อนให้เต็มที่ และมาช่วยกันทำให้ทุกคนมา หยุด แวะที่หัวมุมถนนตรงนี้กัน นะ "
ทุกคนแยกย้าย จะมีก็แต่ แทนที่เดินไปส่งต้นที่รถ
ต้น "ขอบคุณ คุณแทนมากนะครับที่ให้ผมไปเที่ยวด้วย"
แทน "ไม่เป็นไรหรอกครับ..ถือว่าพักผ่อนเหนื่อยมาทั้งปี แล้วครับ"
ทั้งสองร่ำลาด้วยมิตรภาพของสุภาพบุรุษ และอีกไม่นานก็จะต้องทำงานด้วยกันแล้ว ในความเป็นหุ้นส่วนก็คงต้องประคับประคองกันไปให้ผลประกอบการดีขึ้น แต่ในความเป็นเพื่อน ต่างคนต่างก็ต้องช่วยกันสานฝัน เพราะต่อจากนี้ มันจะไม่ใช่คาเฟ่เล็กๆอีกต่อไป แต่จะเป็นคาเฟ่ที่คุณจะได้เห็นการทำขนมสดๆและกาแฟหอมๆ
Note จบตอนละครับผม หวังว่าคง สนุกกับนวนิยายของเรา และเช่นเคย แก้คำผิดให้ด้วยนะครับ
ขอโทษที่เว้นช่วงนานไป เพราะ ช่วงนี้งานชุกจริงๆครับ ....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
