เราอาจไม่ใช่คนที่โตมาด้วยกัน
พบเห็นชีวิตเรื่องราวในตอนโต
แต่พื้นที่ Share ร่วมโต๊ะ ก็ยังมี
พื้นที่ว่าง จัดวางอาหารที่เพื่อน
อยากทาน
วัยเด็กก็อีกอย่าง โตมาก็อีกอย่าง
เพื่อนเอ๋ย เพื่อนกัน เพื่อนร่วมชั้น
เธอจำได้ไหม
รองเท้าคู่นั้นฉีกขาดแต่ดูโดดเด่น
ถุงเท้าคู่นั้น แหว่งเป็นรูคือของใคร
กลิ่นเท้าสุดโหด ที่เวียนหัวสุดสุด
ในคาบเรียนตอนบ่ายของคนไหน
รองเท้าผ้าใบสีขาว โคตรสะอาด
แตกต่างจากรองเท้าผ้าใบที่โคตร
สกปรก หนึ่งปียังไม่ซักถ้ายังจำได้
เพื่อนเอ๋ย...
การที่เราเติบโต อาจเจอเรื่องดี
เรื่องร้ายร้าย สุขทุกข์มากมาย
มันก็เป็นศิลปะชีวิตที่ไม่มีคู่มือ
ซึ่งเราต่างต้องกำหนดชีวิตตนเอง
ใช้ชีวิตให้เอาอยู่ที่เราไหว
ดีแค่ไหนที่จะเป็น ทำแค่ไหนที่จะ
ทำได้ ไม่ว่าชีวิตจะสมหวังผิดหวัง
โชคร้ายหรือโชคดี อย่าได้หมดที่
จะสร้างความหวังกำลังเติมพลังใจ
ดีพอในอย่างที่ตัวเองเป็น
พอใจในสิ่งที่ตนนั้นได้
ชีวิตแบ่งรับแบ่งสู้
ประสบการณ์ชีวิตเป็นดั่งครู
จงบู๊เท่าที่ทุกกระบวนวิทยายุทธ
ไปให้สุดเหลือเผื่อทางจะไปได้
หมดแรงอย่าหมดไฟ
หมดใจพรุ่งนี้!!!
เพื่อนเราจะกินอะไรดี
สู้ๆ ✌️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
