#ริมวัง_ชื่อนี้มีแต่ความทรงจำ
สวัสดีครับ กราบสวัสดีผู้ติดตามและผู้สัญจรทุกท่าน ผมสมาชิกอีกหนึ่งคนของเพจครับ
วันนี้เป็นวันดีที่ผมเพิ่งจะมีโอกาสได้เขียนบทความ พอดีเพิ่งผ่านมหกรรมการปั่นงานเสร็จไปส่วนหนึ่งแล้ว เลยพอมีโอกาสเขียนบทความ
ก่อนจะเข้าเรื่องผมขอขายของสักนิดนะครับ
ผมเป็นนักศึกษาวิชาชีพครู วิชาเอกภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงรายครับ ตอนนี้ผมอยู่ปี3แล้ว ทัศนคติของผมอาจจะไม่โตพอที่จะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์แก่ผู้พบอ่านทุกท่าน วันนี้ผมเลยจะมาเล่าประสบการณ์การขึ้นไปเป็นครูดอยให้ได้อ่านกันครับ
ในส่วนของชื่อเรื่อง #ริมวัง_ชื่อนี้มีแต่ความทรงจำ นั้น เป็นชื่อของโรงเรียนที่ผมได้มีโอกาสไปทำค่ายอาสากับเพื่อน ๆ ร่วมชั้นปีครับ
สถานที่ที่ไปคือ โรงเรียนริมวัง1 ถ้าจำไปผิดอยู่ตำบลป่างิ้วเฒ่า อำเภอพาน จังหวัดเชียงรายครับ
ซึ่งชื่อริมวังนี้ ไม่ใช่เพราะอยู่ติดพระราชวังนะครับ แต่เพราะที่นี่คือต้นกำเนิดของแม่น้ำวัง ที่ไหลรวมไปเป็นส่วนหนึ่งของแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งผมได้มีโอกาสขึ้นไปดูต้นน้ำด้วยครับ แต่น่าเสียดายที่ปีนี้น้ำแล้ง เลยมีน้ำไม่มาก
และต่อจากนี้ไป
ผมจะขอแชร์ประสบการณ์การขึ้นไปทำค่ายให้ได้อ่านครับ ซึ่งไป3วัน 2คืน ที่สุดแสนจะหนาวเหน็บ
รถที่ทางโรงเรียนนำมารับพวกผมที่มหาวิทยาลัย
เป็นรถลีมูซีนคันหรูสีฟ้าสดใส แนบภาพ
ถนนที่ใช้เดินทางขึ้นไปก็ราบรื่น
ข้างนอกสดใส แต่ด้านในฝุ่นตลบเลยครับ (กำเมียงสำเนียงพะเยาบ้านผมว่า "ฝุ่นกุฝุ่นกุ้ม") ตอนลีมูซีนไหลลงเนินนี่ก็เป็นเหตุการณ์ที่สุดในชีวิตอีกเหตุการณ์หนึ่งเลยครับ
แต่พอไปถึง เด็ก ๆ ก็ออกมาต้อนรับอย่างอบอุ่น แถมยังได้ทำกิจกรรมกับน้อง ๆ ด้วยครับ
แต่นี่คือเพื่อนกลุ่มที่เป็นสันทนาการ
ส่วนผม
ถูกพาขึ้นดอย ไปดูต้นน้ำวัง และ!! และ!! และ!! ต้องไปช่วยครูแบกไม้ที่ตัดไว้บนดอย นึกภาพออกใช่ไหมครับ ไม้ที่ล้มตายแล้วตัดเป็นแผ่น ๆ ขนาดและความหนักที่โคตรจะหนัก แถมทางเดินก็อื้อหือ คิดถึงแล้วจะร้องไห้ครับ
พอเสร็จจากการแบกไม้ก็เป็นเวลาพักผ่อน
เอ้ก อี เอ้ก เอ้กกกก!!
เช้าของอีกวันพวกเราก็ได้เริมงานทาสีจริง ๆ สักที ซึ่งทางโรงเรียนได้กำหนดจุดและให้รูปแบบของBBLไว้แล้ว งานทาสีนี้ถือว่าเป็นงานถนัดของเหล่ากรรมกรอย่างเรา ๆ เป็นที่สุดครับ พวกเราทำออกมาได้เลอะมาก 555 เลอะทั้งชุด เลอะทั้งสถานที่ นับว่าเป็นการทาสีที่น่าอนาถใจที่สุด
จะขอข้ามไปตอนทาสีเสร็จ พวกเราบางส่วนก็ได้ช่วยพัฒนาโรงเรียนในด้านอื่น ๆ อีกนิดหน่อย
เสร็จจากทุกภารกิจพวกเราก็ได้พักผ่อน
แต่!!
ทางโรงเรียนเองได้เชิญผู้หลักผู้ใหญ่ผู้ปกครองและเด็ก ๆ มาร่วมกันทำพิธีบายศรีสู่ขวัญ เป็นอะไรที่ประทับใจผมมากเลยครับ
ซึ่งไม่ค่อยได้ถ่ายภาพพิธีเาไว้เท่าไหร่ครับ แต่งานน่ารัก ชาวบ้านมาร่วมอวยพรพวกเราเยอะมาก มีการแสดงต้อนรับพวกเราด้วยครับ ทั้งการฟ้อนของเด็ก ๆ และกลุ่มแม่บ้าน เป็นค่ำคืนที่ชื่นมื่น พวกเรารับประทานอาหารเย็นร่วมกับชาวบ้าน ได้ฟังเรื่องเล่าต่าง ๆ จากบรรดาพ่อหนานแม่หม่อน
และงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา วันที่สามของการทำค่าย ก็เป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะได้อยู่เล่นกับเด็ก ๆ
ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าดีใจที่ครั้งหนึ่งเคยได้เป็นครูของพวกเขา และก็หวังให้เด็กนักเนียนของผมทุกคนมีแต่ความสุขความเจริญ
ผมมีความสุขทุกครั้งที่คิดถึง และก็หวังว่าผู้อ่านจะมีความสุขไปกับผมนะครับ😊 สำหรับบทความนี้ สวัสดีครับ😊😊😊
โฆษณา