"ความชัดเจน" คือศิลปะแบบหนึ่งในการใช้ชีวิตของ "ผู้ที่เป็นฝ่ายเลือก"
".... คนเราถ้าขาดความชัดเจนในตัวเอง ก็เหมือนกระจกที่ไม่เคยเช็ด มีแต่ความหม่นมัว คลุมเครือ ไม่ใส ไม่เคลียร์ คนที่คิดอยากจะร่วมใช้กระจกหมอง ๆ บานนี้ ก็ย่อมเป็นคนที่ไม่ใส่ใจจะเก็บรักษา ถนอม ดูแล หรืออยากมีไว้เป็นเจ้าของ
.... คงแค่มองผ่าน ๆ เผิน ๆ ในคราวจำเป็น ยิ้มหวาน ๆ เสยผม ทาแป้ง แค่หน้ากระจก
.... สมประโยชน์แล้วก็เดินจากไป
.... ความไม่ชัดเจนของคน แม้แต่คนที่ไม่มีความชัดเจนในตัวเองเหมือนกัน ก็ไม่คิดจะอยากสนิทสนม สานสัมพันธ์ เพราะต่างรู้ซึ้งในสิ่งที่เห็น จึงหวาดระแวงต่อความ "ไม่ชัดในตัวตน" เช่นกัน?
.... คล้ายเป็นกระจกหมอง ที่วางล่อหน้าตาผู้คน อยู่ตามห้องน้ำสกปรกในที่สาธารณะ
.... ต่างคน ต่างกลัว ต่างคน ต่างระมัดระวัง!
.... คนที่ไม่เคยชัดเจน จึงไม่มีโอกาสเป็นผู้เลือก เพราะถึงเลือกได้ ก็ได้แค่คนในแบบเดียวกัน และเป็นไปได้แค่ช่วงเวลาที่มีผลประโยชน์ผูกพัน เพียงชั่วครั้งชั่วคราว
.... คล้าย "ปฏิสัมพันธ์ลวง" เพื่อเอื้ออารมณ์ เอื้อสถานการณ์ที่จำเป็นเฉพาะหน้า หาได้มีความจริงใจจาก "เนื้อแท้ข้างใน" หรือคือสิ่งที่ "ยั่งยืน"
.... คนที่ชัดเจน เขาจะ "มองข้าม" กระจกบานที่สกปรกทุกบาน เพราะคิดได้ว่าตราบที่ “กระจกชีวิต” ของตัวเอง ยังไม่คิดที่จะทำให้ใสสะอาดในสายตาของผู้คน ก็ย่อมจะเป็น "กระจกสันดาน" จากส่วนลึก ที่จะให้ความหม่นมัวดำรงอยู่เช่นนั้น
.... ความชัดเจน เปรียบก็คือ ศิลปะแบบหนึ่งในการใช้ชีวิตของผู้ที่เป็นฝ่ายเลือก โดยจะเลือกเฉพาะคนที่ชัดเจนเหมือนกัน และยินดีจะรับคนที่มีความชัดเจนในระดับที่เท่ากัน
.... อยากเป็นผู้เลือก ก็ต้องฝึกฝนให้ตัวตนของเรามีความชัดเจน ปรากฏชัดต่อสังคม
.... เขียนเตือนตัวเองในวันที่ฝุ่นพิษลอยฟุ้งปะหน้า จึงต้องหมั่นทำความสะอาด ให้กระจกชีวิตใสกิ๊กอยู่ตลอดเวลา ...." / (แจ็ค รัสเซล) / (IG : jackrussell_th)
เครดิตรูปโดย "Top Apply"
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
