[นิรนาม] "สายสุดท้ายที่ไม่ได้รับ" ดั่งดวงหฤทัยใจจะขาด ด้วยผิดพลาดพลั้งไปมองไม่เห็น หลงละลืมสิ่งควรทำอันจำเป็น มัวเมาเล่นโลดแล่นสู่ประตูลวง

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

นิรนาม

•

15 ก.พ. 2020 เวลา 05:09 • ความคิดเห็น

"สายสุดท้ายที่ไม่ได้รับ"

ดั่งดวงหฤทัยใจจะขาด

ด้วยผิดพลาดพลั้งไปมองไม่เห็น

หลงละลืมสิ่งควรทำอันจำเป็น

มัวเมาเล่นโลดแล่นสู่ประตูลวง

ยกนิทานอ่านมาไว้ให้รวบรัด

แบบฝึกหัดเผยแพร่ไปไม่ห้ามหวง

หนุ่มน้อยนามให้สมมติชื่อว่าดวง

เป็นลูกหวงแก้วตาแม่หนึ่งในฤทัย

ทุกคืนวันแม่นั้นเฝ้าคอยฟูมฟัก

ด้วยความรักหาใดเทียบเปรียบสิ่งใหน

เมื่อเด็กน้อยของแม่นั้นต้องจากไกล

เริ่มต้นใหม่เข้าศึกษามหาวิทยาลัย

จึงห่างเหินจากคุณแม่ที่แก่มาก

ดวงเริ่มอยากมีแฟนคู่ตามสมัย

ใช้ชีวิตสนุกสนานตามเพื่อนไป

เริ่มห่างไกลไม่คิดถึงซึ่งมารดา

ทุกคืนวันแม่นั้นเล่าเฝ้าโทรถาม

ทุกโมงยามลูกกินข้าวหรือยังหนา

เป็นอย่างไรแม่แสนห่วงเจ้าดวงตา

แม่โทรมาหวังฟังเจ้าเจื้อยแจ้วเจรจา

แต่ดวงนั้นเริ่มหลงไปไม่สนแล้ว

เริ่มติดแก้วผู้เป็นแฟนสุดหรรษา

รำคาญแม่ที่น่าเบื่อแสนระอา

ถามแต่ว่าลูกกินข้าวสบายดี

แม่ก็ยังโทรแบบนี้มาตลอด

ดวงก็ถอดตัดสายทิ้งยิ่งหน่ายหนี

บอกแม่ว่าอย่าโทรหามาราวี

ลูกคนนี้นั้นเรียนยุ่งแสนวุ่นวาย

แท้จริงแล้วดวงหลอกแม่เพื่อตัดบท

จึงพูดปดปัดทิ้งไปให้แม่หาย

แล้ววันหนึ่งมาถึงภัยอันตราย

บทสุดท้ายในตอนนี้มีที่มา

ค่ำวันหนึ่งดวงนั่งคุยโทรศัพท์

ไม่ยอมรับสายเรียกซ้อนของแม่หนา

ด้วยคุยอยู่กับที่รักชื่อแก้วตา

แม้รู้ว่าเป็นสายแม่ที่โทรไป

จนล่วงเลยดึกสงัดไร้สรรพเสียง

ฟังสำเนียงเคลิ้มหูดูสดใส

จบวางสายจากที่รักดั่งดวงใจ

รับสายใหม่ให้ตระหนกสะทกใจ

เสียงปลายสายบอกดวงไว้ให้ทำใจ

แม่จากไปเป็นศพแล้วดวงอยู่ใหน

รีบกลับบ้านมารับศพแม่ทันใด

จงตั้งใจฟังบทนี้ที่พรรณนา

ก่อนหน้านั้นมีขโมยย่องเข้าบ้าน

กระทำการอุกอาจเป็นหนักหนา

ดึกแล้วนั้นแม่อยู่เดียวเปลี่ยวเอกา

โจรเข้ามาใช้มีดจี้ที่กลางใจ

แม่ต่อสู้ดิ้นรนโจรจึงกระหน่ำ

แทงซ้ำซ้ำจนเลือดโชกแม่ไม่ไหว

จิตสุดท้ายแม่กดสายถึงดวงใจ

ก่อนจากไปแม่ไกลลับดับวายชนม์

ความคิดถึงของแม่นั้นแม้เจ็บหนัก

ด้วยความรักทุกข์อย่างไรแม่ไม่สน

ไม่โทรหาหมอรักษาหรือผู้คน

แม่ดิ้นรนโทรหาลูกด้วยผูกพัน

หวังยินเพียงเสียงของเจ้าก่อนลาจาก

แม่จักฝากความคิดถึงเป็นของขวัญ

ลมหายใจเฮือกสุดท้ายดับลงพลัน

หมดคืนวันได้พบหน้าแก้วตาดวงใจ

สัจธรรมบทสุดท้ายอย่างไร ฤา

เปิดมือถือของแม่นั้นขึ้นมาใหม่

ข้อความขึ้นน้ำตาไหลในทันใด

โทรออกไปเบอร์สุดท้ายลูกชายตน

สิ่งสุดท้ายภาพหน้าศพจบแบบเศร้า

เป็นเรื่องเล่าธรรมทานอ่านสักหน

เตือนสติไว้พิจารณารักษาตน

และยืนบนกตัญญูกตเวทิตา

จึงแต่งกลอนบทนี้เพื่อบูชารัก

ด้วยประจักษ์รักของแม่คนนี้หนา

ฝากบทกลอนสอนลูกไว้ให้ผ่านตา

อ่านช้าช้าเป็นข้อคิดสะกิดตน

ป.ปัญพลัฎฐ์

ขอบคุณท่านเจ้าของภาพ

ขอนำมาประกอบกับบทกลอน

🌹

โฆษณา

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน