ไม่ทันไร เสียงมันก็เงียบไป ที่นี้ห้องเงียบสนิทเลย ขนาดตัวเองหายใจยังได้ยิน
นอนไปซักพัก ได้ยินเสียงคนร้องไห้ ดังมาจากปลายเท้า พี่ก็ตกใจ หดขา กลัวมากเลย
เค้าไม่ยอมหยุดร้อง ที่นี้เลยตัดสินใจ พูดออกไปว่า กลัวแล้วอย่าหลอกผมเลย เดี๋ยวผมทำบุญไปให้
เสียงนั้นก็เงียบไป พี่ก็ได้แต่นอนคลุมโปง ตัวแข็งอยู่อย่างนั้น รอนานมาก น่าจะสองหรือสามชั่วโมงได้
รอจนเช้าเลย ถึงกล้าโผล่หน้าออกจากผ้าห่ม