19 ก.พ. 2020 เวลา 14:28 • ประวัติศาสตร์
#คนตายโหง เหี้ยน จริงหรือ
ขอบคุณเจ้าของภาพนะครับ
🧟♂️ผมจะเล่าประสบการณ์ จริงของผมเองให้ฟังครับ
เมื่อประมาณ หลายปีมาแล้ว สมัยนั้นเป็นยุค ของเกม เพลย์สเตชั่น ผมได้ทำธุรกิจ ร้านเกม play 2 ร้านไม่ไหญ่ครับ มีเครื่องเล่น เพียง 8 เครื่องเท่านั้น
วันนั้น ผมก็ได้เฝ้าร้านเกม ปรกติทั่วไป จนเมื่อถึงเวลา ประมาณ 16:00 น. ผมอยากออกไปข้างนอก จึงได้ยืมรถมอเตอร์ไซ ของลูกค้าที่รู้จักกัน และฝากเขาดูร้านแทน
ผมได้ขับรถมอเตอร์ไซ ไปตลาด เพื่อซื้อของพอเสร็จธุระ ผมยังไม่กลับ แต่มุ่งตรงไปหาพี่ที่รุ้จักกัน เพื่อที่จะพูดคุยเล่น ตามปรกติ
แต่พอไปถึง พี่แกมีเพื่อนมาหาและได้ตั้งวง ดื่มกันอยู่ก่อนแล้ว ผมเลย ยกไป 1 แก้ว พอเป็นพิธี มารยาทครับ
และได้ขอตัวกับ เนื่องจากได้ออกมานานแล้ว ระหว่างที่ผมกลับนี้เอง อยู่ดีๆก็ขนลุก ขึ้นมาทั้งตัว ตาขวากระตุกแรงๆ 2-3 ที ผมจึงไปหยุดรถ ตรง 4 แยก ทางร่วมเพื่อที่จะข้ามไปอีก ฝั่งเพื่อกับร้านเกม อีกแค่ 100 เมตรข้างหน้าเท่านั่น
มีรถกระบะ 4 วิน กันชนเต็ม รถยกสูง วิ่งมาด้วยความเร็ว แถมยังขับเซไปมา และได้พุ่งเข้ามาชนเอาล้อหน้า มอเตอร์ไซค์ ที่ผมจอดรอที่จะข้ามฝั่ง ทางเป็นทาง 2 เลนชนบท ซึ่งแน่นอนว่า ถนนมันเล็กพอที่จะ เฉี่ยวกันได้
ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยครับ
ผมโดนกระแทกเขาไปเต็มแรง ปลิวขึ้นบนฟ้า ข้ามรถกระบะคันนั้น แล้วหล่นลงมา ที่พื้นอย่างแรง เลือดท่วมถนน (เหตุการนี้คนที่อยู่ในเหตุการเล่าไห้ฟังภายหลัง)
ผมสลึมสลือ รู้แค่ว่า นอนบนเปล รถฮุกเกาะ31 ใครถามอะไรผมก็ไม่รู้เรื่องแล้วตอนนั้น เลือดคงออกมากที่เดียว ได้ยินเสียง ข้างหูว่าอย่าหลับๆ คนก็พูดกันว่าไม่ลอดแน่ๆ ตายชัว แล้วทุกอย่างก็ดำมืด
เหมือนตกไปในห้วงอะไรสักอย่าง จำอะไรไม่ได้เลย
ได้แต่ถามตัวเองว่า ที่นี้ที่ไหน มาได้ไง เกิดอะไรขึ้น
คิดยังได้ก็คิดไม่ออก แต่รู้อยู่อย่างเดียวว่าเกิดอุบัติเหตุ
ขึ้นกับผม จับต้นชนปลายไม่ได้เลย
สักพัก จากความมืดเริ่มเปลี่ยน เป็นสีขาวโพล มองไม่เห็นอะไร นอกจาก สีขาว ผมเริ่มตระหนักแล้วว่า ผมได้ตายแล้ว เมื่อมั้นใจว่าตัวเองได้ตาย
สิ่งแรกที่ผมคิด ก็คือ มีใครรู้รึยังว่าผมตาย ผมจะไปหาแม่ ไปบอกแม่ ไปร้านเกม จะไปปิดร้าน ถ้าใคร ขโมยของละ จะไปดูว่าใครขโมย จะตามมันไปที่บ้าน จะไปหาคนที่เรา ต้องการจะบอกเขาทุกคนเลย เจ้าของรถมอไซค์เขาจะโกรธเราไหม ผมจะไปหาพวกเขา และทำไห้เขารู้ว่าผมมาลาไห้ได้
แต่ไม่ทันได้คิดจบ ก็ได้ยินเสียงคนเรียก ดังขึ้นเรื่อยๆ
จนผมรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมาแต่สิ่งที่เห็นไม่ชัดเจน มันเบลอไปหมด ได้ยินเสียงคนพูด น่าจะเป็นเสียงหมอ คุยกัน ว่าเขาฟื้นแล้ว เขากับมาแล้ว เขาฟื้นแล้ว
แล้วผมก็หลับไปอีกครั้ง รู้ตัวอีกที่ผมถูกเข็นออกมาจากห้อง ผ่าตัด มีพี่สาว แล้วแม่ มายืนรอผมอยู่ ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมยังไม่ตาย
แต่ผมจำอะไรเกี่ยวกับอุบัติเหตุไม่ได้เลย ขาขวาผมหัก 2 ท่อน แขนซ้ายผมหัก 2 ท่อน ไหปลาร้าขาวหัก แต่หัวผมไม่เป็นอะไรเลย ไม่เจ็บ ไม่มีรอยขีดข่วน ซึ่งแปลกมาก ถ้าฟังจากคนที่เล่าไห้ฟัง หัวผมน่าจะกระแทก เพราะลอยสูงขนาดนั้น
หลังจากนั้น 3 เดือนผมเริ่มจำเหตุการได้ และ ได้ทำไห้ผมรู้ว่า ถ้าตอนนั้น ผมตายจริงๆ ผมจะไปไหน ไปทำอะไร ไปหาใคร และคงไปเฝ้าร้านเกม ตามที่ความทรงจำสุดท้าย สั่งไห้ทำ เป็นยังใงบ้างครับ เรื่องราวของผม
อาจจะยาวไปหน่อย แต่ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
#ขอบคุณครับ
ขอบคุณเจ้าของภาพครับ
โฆษณา